Feykir - 07.12.2016, Blaðsíða 9

46/2016 9
Guðmundur: „Já, þetta er
Guðmundur hérna.“
Blm: „Guðmundur?“
„Já einmitt.“
„Hvaða Guðmundur?“
„Það skiptir ekki máli góði.“
„Get ég eitthvað aðstoðað
þig Guðmundur?“
„Nei, ég reikna nú ekki með
því, þið eruð náttúrulega
aumingjar upp til hópa þarna
fjölmiðlafólkið, vælandi alla
daga og hvað kemur út úr
því? Ekkert! Ekki nokkur
skapaður hlutur.“
„Hvers vegna varstu þá að
hringja?“
„Ég hringi nú, væni minn, út
af svindlinu í þjóðfélaginu.
Jaaááá. Svindlinu sjáðu.“
„Hvaða svindli?“
„Rólegur, ég skal segja þér
undan og ofan af því, væni
minn. Þannig eru nú mál
með vexti að ég verslaði mér
ferð til Lundúnaborgar með
ferðaskrifstofu.“
„Hvaða ferðaskrifstofu?“
„Það skiptir ekki máli góði.“
„Jú, það skiptir máli
Guðmundur.“
„Já, jájá, að sjálfsögðu skiptir
það máli. Við skulum þá bara
kall'ana Svindlferðir. Það er
gott nafn já og oft hæfir skel...
aaa... skiptir ekki máli, það
sem ég ætlaði að segja hérna
að þeir svindluðu á mér!“
„Höfðu þeir af þér pening?“
„Ekki beinlínis. Ekki bein-
línis. En ég fór semsagt til
Lundúna með þessum
Svindlferðum og þar var nú
ekki allt með felldu. Ég
hringdi strax í þá og sagðist
vilja fá endurgreitt en ég var
nú bara beðinn um að láta
renna af mér. Andskotans
ósvífni í manninum...“
„Og varstu drukkinn?“
„Síður en svo væni minn. Ég
var bara búinn með fjeeegur
bjórglös og einn afréttara.“
„Það er nú eitthvað, en
Guðmundur, í hverju lá
svindlið?“
„Ég skal nú segja þér það
væni minn. Ég var þarna
staddur á Leister Skver og þar
var einhver sýning. Einhver
sköllóttur maður, nokkuð vel
í holdum, var kallaður fram
og sagður vera heimsmeistari
í armbeygjum. Hann var
sagður geta tekið 1000
armbeygjur á korteri. Það
getur enginn tekið 1000
armbeygjur og hvað þá á
korteri. Núnú, ég var
spenntur að sjá þennan mann
gera þetta þarna og fylgdist
spennur með. Hann leggst
þarna á magann á stéttina og
þá segir kynnirinn... já, hvað
heldurðu að kynnirinn hafi
sagt þá?“
„Nú veit ég ekki.“
„Heyrðu, hann segir að þar
sem fólk sé á hraðferð á
þessum föstudegi, þetta var
nefnilega á föstudegi, þá
muni heimsmeistarinn í
armbeyjum ekki tefja fyrir
fólki og taki þess vegna bara
síðustu tíu armbeygjurnar af
þessum 1000! Fólk hló þarna
í kringum mig eins og
fábjánar en sjáðu til, það var
bara verið að svindla á því!
„Heldurðu að þetta hafi ekki
bara verið eitthvað grín
Guðmundur?“
„Grín!? Maðurinn var í
búning og öllu! Þetta var
ekkert grín. Ég nenni ekki að
taka þátt í svona þjóðfélagi
þar sem er endalaust svindlað
á manni...“
( DREIFARI ) feykir@feykir.is
Guðmundur er orðinn
leiður á að láta svindla á sér
Dreifarar birtast óreglulega á Feykir.is og eru vanalega uppspuni og hugarleik-
fimi starfsmanna Feykis. Ef einhver kannast við persónur og leikendur í þessum
skáldskap þá er það einstök tilviljun og á alls ekki við rök að styðjast.
Ég vil þakka vini mínum
Svavari fyrir að skora á
mig og gefa mér tækifæri
á því að senda pistil í
þetta góða blað. Vil ég
samt aðvara lesendur því
ég mun skrifa um sjálfan
mig í þessum pistli. Vel
má vera að hann verði
þungur á pörtum en
fyrir þá sem halda út að
lesa hann til enda mun
hann enda vel. Þeir sem
þekkja mig vita að ég
er mikill keppnismaður
og á mjög erfitt með
að taka tapi hvort sem
það er mitt eigið tap í
leik eða tap liðs sem
ég fylgi í kappleik. Fyrir
mér hefur það verið
fyrsta sætið sem skiptir
máli og allt annað verið
tap, því skildi ég aldrei
orðtiltækið „það er ferðin
sem skiptir máli en ekki
áfangastaðurinn“.
Hvernig getur ferðin
skipt máli þegar það
er nú áfangastaðurinn
sem maður er að reyna
að komast á og ferðin
eingöngu hindrun. Þessu
hef ég trúað öll mín
uppvaxtar og fullorðinsár.
Hvort sem það snéri að
margra ára háskólanámi
sem lauk með gráðu eða
um undirbúning fyrir jól,
þar sem öllu skipti að hafa
allt tilbúið klukkan 18:00
á aðfangadagskvöld því þá
bæri ég inn steikina.
Í sumar urðu þáttaskil
hjá mér og ákvað
ég í framhaldinu að
endurskoða allt sem ég hef
gert og í raun lifað fyrir. Það
sem ég komst að var að
ég hef aldrei almennilega
kunnað að meta það
þegar ég hef náð þeim
markmiðum sem ég stefndi
að né verið tilbúinn fyrir
þær áskoranir sem komu
á eftir þeim. Komst ég líka
að því að ferðin skiptir öllu
máli, helvítis steikin skiptir
engu máli ef við fjölskyldan
höfum ekki notið
aðventunnar, farið á skauta
í miðbænum, drukkið kakó
í Árbæjarsafninu og skreytt
piparkökur saman. Ef við
höfum ekki notið þess að
gera neitt af þessu saman
þá er alveg hægt að panta
pizzu og leigja mynd.
Maður tekur eftir því núna
í aðdraganda jólanna
að það eru margir í
þjóðfélaginu sem sjá ekki
gildi ferðarinnar heldur
líða áfram í stressi og geta
ekki beðið eftir að klukkan
slái 18:00 á aðfangadag.
Mitt innlegg fyrir ykkur
ágætu lesendur, eða
eins og kaninn segir „my
two cents,“ er því njótið
ferðarinnar og helst með
þeim sem eru ykkur næst
því þið vitið ekki hvað
gerist á morgun.
Er ekki ferðin dásamleg.

- - - - - -
Stefán Gestsson „yngri“
er fæddur og uppalin á
Arnarstöðum. Er fyrst og
fremst fjölskyldufaðir og
núna nýlega ferðamaður.
Ég vil skora á Viðar Örn
Steinþórsson frá Hofsósi
að skrifa næsta pistil.
Stefán Gestsson brottfluttur Skagfirðingur
Ferðin en ekki áfangastaðurinn...
ÁSKORENDAPENNINN
UMSJÓN palli@feykir.is
Söfnuðu fyrir nýjum búningnum
Hestafimleikakrakkar á Hvammstanga
Síðustu þrjú ár hafa hestafim-
leikakrakkar á Hvammstanga
verið á ferðinni og safnað
dósum og flöskum en upp-
hafslegt markmið var að
stofna sjóð og nota í eitthvað
skemmtilegt saman. Í ár var
hins vegar brugðið út af þeim
áætlunum og ákveðið að safna
fyrir nýjum búningum. „Og það
tókst!“ segir Irina Kamp hjá
hestamannafélaginu Þyt og
þakkar fólki á Hvammstanga
fyrir að taka svo vel á móti
krökkunum að draumurinn
þeirra rættist.

„Búningurinn var sérhann-
aður fyrir hópinn þar sem
íslenskir litir og þemað eldur og
ís átti að koma fram. Allir biðu
spenntir eftir því að sjá útkom-
una. Allir 24 krakkarnir voru
rosalega glaðir að fá tækifæri til
þess að vera í þeim á haust-
sýningunni þeirra og notuðu
tækifærið til að þakka fyrir sig.
Ákveðið var að bjóða öllum
sem að styrktu þau í íþróttahúsið
til að horfa á frumsýningu bún-
inganna og brot af því sem
krakkarnir voru að æfa í haust,
segir Irina. Áhorfendur fengu
að sjá glansandi búninga í
tískusýningarútgáfu þar sem
yngstu byrjendurnir voru á
kubbahesti, fimleikadans frá
þeim lengra komnu og að
sjálfsögðu fjör og stökk frá
öllum saman í restina. „Tónlistin
var skemmtileg blanda af
íslenskum lögum og þekktum
hestafimleika lögum sem strik-
uðu vel undir atriðin. En rjóma-
toppurinn kom svo í lokin sem
töfraði áhorfendur í annan
heim. Ljósið var slökkt og lýst
bara með sérstöku bláu ljósi
sem endurkastaðist frá hvíta lit
búninganna eins og endurskins-
merki. Allir voru sammála um
að sýningin hefði tekist mjög vel
og hlakka krakkarnir strax til að
halda næstu sýningu í flottum
búningum,“ segir Irina ánægð
með framtakið /PF
Flottir hestakrakkar á Hvammstanga í glæsilegum búningum. MYND: IRINA KAMP