Feykir - 27.09.2012, Blaðsíða 6

6 Feykir 36/2012
á sjó í nokkur ár þar til hann
hóf störf hjá útgerðinni í landi.
Það var svo í maí árið 1980 sem
hann hóf sinn feril hjá Hita- og
vatnsveitu Sauðárkróks og er
óhætt að segja að ýmislegt hafi
breyst síðan þá.
Að sögn Páls voru mikil og
mörg verkefni framundan hjá
veitunum bæði við að endur-
nýja lagnir í gamla bænum á
Króknum sem og að leggja
nýjar í Hlíðarhverfið sem þá var
að byggjast upp. Til dæmis var
kaldavatnið fyrir nýja hverfið
tekið úr Sauðánni en það var
ekki alveg vandræðalaust, því
Páll segir að þegar Sútunar-
verksmiðjan, sem enn er
starfandi á Sauðárkróki, fór í
gang á morgnana varð næstum
alltaf vatnslaust efst í hverfinu,
sérstaklega í Háuhlíðinni.
Fljótlega voru kaldavatnslindir
í Molduxaskarði virkjaðar og
hætt að nota Sauðána fyrir
neysluvatn, en notuð áfram
hjá Sútunarverksmiðjunni
og til kælingar hjá Mjólkur-
samlaginu. Í dag er hún aftur
notuð til neyslu í bænum,
hreinsuð og geisluð, aðallega
þegar rækjuvinnslan er í gangi.
Páll segir að sú staða geti
komið upp að vart verði við
kaldavatnsskort þegar sumur
eru mjög þurr en þá lækkar
grunnvatnsstaðan það mikið
að það hafi áhrif á vatnsafkomu
veitnanna. Einnig getur það
haft áhrif hvort jörð frýs
meðan snjólaust er að haustinu
því þá vill vatn eðlilega frekar
renna í burtu en ef snjór fellur
á jörð áður en frýs að einhverju
ráði. Þá seytlar alltaf niður í
svörðinn og grunnvatnsstaðan
lagast segir Páll. En hvernig
skyldi vera brugðist við slíkum
aðstæðum.
-Við létum bora og virkjuðum
tvær sjóholur sem við eigum á
hafnarsvæðinu, aðallega fyrir
rækjuvinnsluna Dögun en
hún notar meira vatn í sinni
starfsemi en bærinn allur ásamt
fyrirtækjum. Þetta reyndist
ekki alveg gallalaust en sjórinn
er alveg hreinn. Þeir vilja frekar
nota vatnið en sjóinn, segir Páll
en þetta er möguleikinn sem
er í boði ef skortur verður á
neysluvatninu.

Hita- og vatnsveitur
um allan fjörð
Fyrstu borholur hitaveitunnar
á Sauðárkróki voru í landi
Sjávarborgar en síðar var
borað í landi Sauðárkróks og
fannst mikið magn af heitu
vatni og segir Páll að svæðið sé
afar sérstakt hvað heitavatnið
viðkemur. Svæðið gefur um 140
l/sek upp úr fjórum holunum
en hámarks notkunin er rétt
um 100 l/sek og meðalnotkun
ársins um 70 l/sek. Ekki þarf
að dæla úr holunum því vatnið
kemur sjálfrennandi upp.
Aðeins þarf að dæla því um
Hlíðar- og Túnahverfi og upp á
Gránumóana.
Margar góðar
borholur hjá SKV
Fyrir sameiningu sveitarfélag-
anna í Skagafirði stofnuðu
Hitaveita Sauðárkróks og Hita-
veita Seyluhrepps byggðasam-
lagið Hitaveita Skagafjarð-
ar bs. þar sem verkefnið
var að leggja hitaveitu milli
Sauðárkróks og Varmahlíðar
og í Hólminn. Síðar við sam-
einingu sveitarfélaganna urðu
veiturnar að Hita- og vatns-
veitum Skagafjarðar þar til árið
2002 þegar Skagafjarðarveitur
ehf. voru settar á fót. Það
fyrirtæki hefur, má segja,
hitaveituvætt dreifbýlið í
Skagafirði þar sem á annað
borð er hagstætt að leggja
heitt vatn. Auk þess að búið
er að leggja heitt vatn milli
Sauðárkróks og Varmahlíðar
meðfram þjóðbrautinni er
Sæmundarhlíðin og flestir
bæir í Akrahreppi komnir
með hitaveitu sem og Hofsós
og nágrenni. Hitaveita Hjalta-
dals kom inn í fyrirtækið 2005.
Þessum framkvæmdum fylgdu
boranir eftir heitu vatni sem
tekist hafa vel að sögn Páls,
bæði á Reykjum í Hjaltadal
fyrir Hóla og í Hrolleifsdal
fyrir hitaveituna í Hofsós, en
þar er nú verið að bora aðra
vinnsluholu sem á að verða
1.100 metra djúp.
-Það er verið að tryggja
öryggið betur fyrir Hofsósbúa
en aðeins ein hola er virkjuð
þar núna. Ef eitthvað kemur
upp á, eins og er, verða allir
heitavatnslausir á svæðinu
í langan tíma, segir Páll. Í
Varmahlíð var aftur á móti
búið að bora, fyrir sameiningu,
góða heitavatnsholu í Reykjar-
hólnum sem var virkjuð
þegar Akrahreppur tengdist
hitaveitunni.
Boraðar
margar holur
Páll segir að þegar leitað var
að vatni Austan vatna var farið
víða og bornum stungið niður
á mörgum stöðum. Boraðar
voru holur í Unadal og
Deildardal en að endingu var
VIÐTAL Páll Friðriksson
Kaflaskil hjá veitustjóranum
Páll Pálsson veitustjóri á Sauðárkróki mun nú um mánaðarmótin hefja
nýjan kafla í sínu lífi er hann lætur af störfum hjá Skagafjarðarveitum,
en hann hefur átt farsælan feril hjá fyrirtækinu allt frá því hann hóf
störf hjá Hita- og vatnsveitu Sauðárkróks 1980. En þegar Páll kom á
Sauðárkrók ásamt fjölskyldu sinni var það til að stunda sjómennsku
og taka þátt í ævintýri sem þá var að hefjast í togaraútgerðinni.
Feykir settist niður með Páli og innti hann eftir veru hans á Króknum,
verkefnum veitnanna og áhugamálum.
Farsælu
starfi lokið
-Við komum hingað á Sauðár-
krók 10. júní 1972 og það án
þess að hafa komið hingað
áður eða séð bæinn á mynd.
Ég var búinn að ráða mig á
Drangeyjuna sem var í smíðum
í Japan en hún kom ekki fyrr
en árið eftir. Ég var settur í
geymslu á Vélaverkstæði KS og
var þar í nokkra mánuði ásamt
því að leysa af á Hegranesinu
togara Útgerðarfélagsins, segir
Páll en hann er menntaður
vélvirki og vélfræðingur og
var yfirvélstjóri um borð í
togurunum. Hann segist
hafa ákveðið að taka þátt í
togaraævintýrinu sem var að
skella á á Íslandi en þau Páll
og Margrét Yngvadóttir kona
hans bjuggu í Reykjavík. Páll
fór um áramótin ´72 -3 ásamt
konu sinni og fleirum góðum
mönnum til Japans að sækja
Drangeyna og tók ferðin alls
um þrjá mánuði og þar af
siglingin heim um tvo. Páll var