Morgunblaðið - 13.11.2017, Blaðsíða 18

18 UMRÆÐAN Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. NÓVEMBER 2017
✝ MargrétSnorradóttir
fæddist 6. október
1944. Hún lést 4.
nóvember 2017 á
Hjúkrunarheim-
ilinu Grund.
Foreldrar
hennar voru
Snorri Guð-
mundsson og Jó-
hanna Sigur-
björnsdóttir, sem
eru látin. Margrét var elst af
sjö systkinum. Hún gekk í Mið-
bæjarskólann og lauk þar
barnaskólaprófi.
Margrét kynntist Jóni Magn-
geirssyni pípulagningameistara
í janúar 1963. Þau giftust 4.
júlí 1964 og bjuggu nánast öll
sín hjúskapsár í Árbænum.
Börn Margrétar og Jóns eru 1)
Reynir, f. 1966, kvæntur Þor-
gerði Ernudóttir, sonur þeirra
er Eyþór. 2) Birgir, f. 1970,
kvæntur Elsu Óskarsdóttur,
börn þeirra eru Bergur og
Bríet, Birgir á
Snorra úr fyrra
sambandi. Þeir
bræður reka
pípulagningarfyrir-
tækið Presslagnir.
3) Birna, f. 1974,
kennari og nú flug-
freyja, gift Sigfúsi
Ásgeiri Kárasyni,
börn þeirra eru
Kári, Bjarki og
Hekla Margrét.
Margrét vann í verslunum
um þrjátíu ára skeið. Síðustu
15 árin var hún öldrunar-
fulltrúi í Árbæjarkirkju. Mar-
grét vann mikið og gott sjálf-
boðastarf fyrir íþróttafélagið
Fylki á árum áður, m.a. sem
gjaldkeri fimleikadeildar fé-
lagsins. Hún fékk viðurkenn-
ingu fyrir störf sín í þágu fé-
lagsins árið 1999.
Útför Margrétar fer fram í
Árbæjarkirkju í dag, 13. nóv-
ember 2017, og hefst athöfnin
kl. 15.
Þakklæti er okkur efst í huga.
Þakklæti fyrir það að hafa alist
upp á ástríku heimili. Mamma var
hamingjusöm kona, ánægð með
sig og sína.Við minnumst þess
ekki að hún hafi skipt skapi. Hún
var jákvæð og létt í lund alla daga.
Mamma og pabbi voru samstíga
hjón. Þegar við systkinin vorum
komin í háttinn á kvöldin heyrði
maður í þeim spjalla fram eftir
kvöldi. Það var notalegt að sofna
við spjallið í stofunni. Ef þau voru
ekki að fara yfir síðasta ferðalag
var verið að skipuleggja það
næsta.
Þau töluðu alltaf um hvort ann-
að af virðingu. Eiginleikar
mömmu eiga mikinn þátt í því.
Hún var hnyttin, sá húmorinn í
flestu, og kom skoðunum sínum á
framfæri með þeim hætti.
Mamma helgaði líf sitt fjöl-
skyldunni sinni, var stolt þriggja
barna móðir. Hún naut þess að
halda heimilinu fallegu og einstak-
lega hreinu. Hún kvartaði ekki
undan umgengninni í okkur held-
ur kenndi okkur að ganga frá.
Mamma var aldrei að velta sér
upp úr hlutunum og búa til vesen.
Hún var meira fyrir að leysa málin
og horfa fram á veginn.
Við fundum það alla daga hvað
hún naut þess að vera mamma
okkar, setti sig vel inn í líf okkar
og störf. Það var eitt sem við
gengum alltaf að vísu og það var
að mamma var alltaf tilbúin að
hlusta. Allt annað gat beðið, hún
var aldrei upptekin við annað.
Hún setti sig aldrei í dómarasætið
heldur hlustaði og treysti okkur til
að taka réttar ákvarðanir.
Það var gaman að alast upp á
gestkvæmu heimili þar sem spjall-
að var yfir kaffibolla og hnallþór-
um mömmu. Það var mikið bank-
að upp á og mikið hringt.
Helgarnar voru oft eins og félags-
heimili þar sem aldrei var vitað
hversu margir væru í mat. Það var
alltaf hægt að treysta á að hitta vel
á mömmu. Það var henni eðlislægt
að kynnast æskuvinum okkar og
fjölskyldum þeirra. Hún vildi setja
sig vel inn í okkar líf. Missti ekki af
neinu.
Mamma var alltaf falleg til fara,
hár, neglur og klæðnaður var eins
og best var á kosið. Mamma var
svo mikil smekkkona og lá yfir
Burda-blöðunum til að geta saum-
að almennileg föt. Hún spáði mik-
ið í frágangi á saumaskap svo að
henni þótti best að sauma allt á sig
og okkur. Hún gerði kröfur. Hún
vann um tíma í vefnaðarvöruversl-
un og tryggði sér þannig vönduð-
ustu efnin. Hún þurfti ekki að
styðjast við snið. Hún miklaði ekki
verkefnin fyrir sér, hvort sem það
var í saumaskapnum eða öðrum
verkefnum lífsins. Stóð ekki upp
fyrr en verki var lokið. Hún var
dugleg.
Það hefur verið erfitt að horfa
upp á mömmu glata lífsins gæðum
og geta ekki notið elliára. Það er
hins vegar margt að þakka fyrir.
Á dánarbeði hennar var það hugg-
un harmi að hún gleymdi ekki
okkur systkinunum og pabba. Það
lýsir henni líka svo vel. Við áttum
ómetanlega síðustu daga með
henni sem ylja okkur í sorginni. Í
faðmi okkar kvaddi hún jafn fal-
lega og hún lifði lífi sínu og gaf
okkur fallega barnæsku.
Ég kvaddi hana síðustu ár með
því að segja henni hvað ég elskaði
hana mikið. Hún tók misjafnlega
undir og svaraði eftir dagsformi.
Fyrir nokkru svaraði hún: „Líf-
ið hefði ekki orðið neitt án þín og
strákanna.“
Birna, Reynir og Birgir.
Ég man eins og gerst hefði í
gær þegar ég hitti Möggu, tilvon-
andi tengdamóður mína, í fyrsta
skiptið. Það var á tröppum
Þykkvabæjar þegar Birna mín
kynnti mig fyrir móður sinni. Hlý-
legt bros og faðmlag tók á móti
mér og ég fann að ég var velkom-
inn. En kálið var ekki sopið þótt í
ausuna væri komið. Ég fann strax
hvað þær mæðgur voru nánar og
að Möggu var greinilega umhugað
um að einkadóttirin kæmist í góð-
ar hendur. Ég held að ég hafi stað-
ist prófið því við Magga náðum vel
saman og fann ég fljótt fyrir vænt-
umþykju og kærleik í minn garð
sem varð dýpri og sterkari með
árunum. Hún reyndist mér alltaf
vel og ég var einstaklega heppinn
með tengdamóður.
Fjölskyldan var henni alltaf
efst í huga og naut hún sín best
umvafin börnum og barnabörn-
um, og auðvitað með honum
Nonna sínum. Magga naut sín líka
vel með sinni stórfjölskyldu og var
alltaf mikill samgangur með þeim.
Gamlárskvöld eru sérstaklega
minnisstæð þar sem þau hjón hafa
boðið fjölskyldu Möggu til veislu
og við öll kveðjum gamla árið og
tökum á móti nýju ári saman.
Stemningin í þessum hópi hefur
alltaf verið einstök og ég er ljón-
heppinn að hafa gifst inn í svona
skemmtilega fjölskyldu.
Samband Nonna og Möggu var
einstakt og í raun góð lexía fyrir
okkur yngra fólkið. Þau voru ein-
staklega samheldin og viðhorf
þeirra alltaf jákvætt. Mikill kær-
leikur hvors til annars var nánast
áþreifanlegur. Þau nutu þess að
vera saman hvort sem það var
heima hjá sér að spjalla í róleg-
heitum, með fjölskyldunni eða á
ferðalagi. Alltaf var gleðin við völd
og lífið skemmtilegt. Magga hafði
sérstaklega gaman af ferðalögum
til suðrænna landa, fyrst með fjöl-
skyldunni og í seinni tíð með
Nonna. Það er þess vegna þakk-
arvert að við fjölskyldan fengum
að njóta með þeim ferðar til þeirra
uppáhaldslands, Ítalíu.
Magga var alltaf dugleg að
rækta samband sitt við barna-
börnin sín og framlag hennar til
uppeldis barna okkar er ómetan-
legt. Ekki var hægt að hugsa sér
betri ömmu. Það eru forréttindi að
hafa kynnst Möggu og fengið að
vera henni samferða þennan kafla
lífsins. Hennar kærleikur, góði
hugur og létta lund mun lifa með
mér og mínum um ókomna tíð.
Blessuð sé minning minnar ást-
kæru tengdamóður.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Sigfús Ásgeir Kárason.
Amma Magga sýndi okkur skil-
yrðislausa ást frá fyrsta degi. Það
var alveg sama hvað við gátum
verið óþekkir, henni fannst við
bara sniðugir og skemmtilegir. Á
mannamótum sagði hún sögur af
okkur.
Amma var alltaf brosandi og
sagði aldrei nei.
Hún var mikill þátttakandi í lífi
okkar enda bjó hún í næstu götu.
Við kíktum yfirleitt í gluggann hjá
ömmu á leiðinni á æfingu. Við urð-
um alltaf svangir við að sjá ömmu
svo við fengum oft eitthvað gott út
um gluggann ef við máttum ekki
vera að því að setjast hjá henni.
Það var alltaf eins og hún væri
að bíða eftir okkur. Henni þótti
best þegar hún gat gert eitthvað
fyrir okkur, eins og skutla okkur á
æfingu. Amma horfði á ótrúlega
marga fótboltaleiki með okkur
þrátt fyrir að hafa lítinn áhuga á
fótbolta. Hún vildi bara vera með
okkur.
Þegar við urðum veikir var það
okkar fyrsta verk að hringja í
ömmu. Hún fór strax í Skalla og
keypti trúðaís. Hún vorkenndi
okkur meira en nokkur annar. Það
var líka svo gott að liggja í faðmi
ömmu Möggu, svo hlý.
Amma bakaði bestu kökur í
heimi sem við bökum reglulega.
Við erum löngu byrjaðir að
segja Heklu Margréti hvað þú
varst okkur mikilvæg og góð.
Bjarki og Kári.
Það var fyrir nokkrum árum að
ég var að horfa á hann Eyþór,
barnabarn þitt, keppa á mótor-
hjóli hérna skammt fyrir utan
Reykjavík. Þá víkur sér að mér
gamall skólafélagi meðal áhorf-
enda og spyr um tengsl mín við
þennan unga keppnismann. „Syst-
ir mín er amma hans,“ segi ég.
Kunninginn rak upp stór augu og
var greinilega ekki alveg að skilja
hvernig það gengi upp. Það var
nefnilega 21 ár á milli mín og þín.
Þú varst elst sjö systkina og ég
yngstur.
Fyrsta minningin um þig er
sennilega frá því að við bjuggum í
sömu blokkinni í Hraunbænum,
og reyndar Ninna systir líka.
Mamma var útivinnandi en þú
heimavinnandi og því lá það bein-
ast við að ég leitaði til systra
minna í blokkinni. Þú eignaðist
son ári eftir að ég kom í heiminn
og voru tengsl mín og Reynis, sem
síðar varð einn af mínum bestu
vinum, til þess að styrkja tengsl
okkar systkinanna, sennilega
langt umfram það sem tíðkast
meðal systkina sem þvílíkur ald-
ursmunur er á. Ég veit reyndar
ekki hvað mamma hefur haldið, og
þú ekki heldur, þegar ég datt inn í
heimsókn hjá þér, og skilaði mér
ekki aftur í heimahús fyrr en
kannski viku seinna. Það var bara
svo gaman hjá Möggu systur. Svo
ekki sé nú minnst á útilegurnar
sem mér var boðið með í. Það var
farið út um víðan völl og gist í hús-
tjaldi sem ég var viss um að væri
það stærsta á landinu. Við eigum
að baki fjórar sólarlandaferðir
saman og þær gátu teygt sig í
þrjár vikur á þessum árum. Við
höfum alltaf átt það sameiginlegt
að kunna vel við okkur í hitanum
við Miðjarðarhafið og heilluðumst
bæði af Ítalíu. Mjög dýrmætar
stundir og skemmtilegar minning-
ar sem urðu til í öllum þessum
ferðum okkar saman.
Eitt er mér minnisstætt frá
unglingsárunum. Þú og Nonni
voruð þá að fara í eina af mörgum
utanlandsferðum ykkar og Reynir
frændi var skilinn eftir heima, lík-
lega að hans frumkvæði. Ég, stóri
frændinn, flutti inn á heimilið og
var honum til halds og trausts. Við
áttum að sjá um að næra okkur
sjálfir, sjálfsagt með einhvern
matarpening sem dugði fyrir því
helsta yfir daginn en þegar kom
að kvöldmat vandaðist málið því
hvorugur okkar hafði mikla
reynslu af eldamennsku og það
vissir þú. Hvað gerði Magga syst-
ir? Þú fylltir frystinn af feikilega
matarmiklum heimagerðum píts-
um og í minningunni þá var þetta
kvöldmaturinn okkar í þrjár vikur
og leiddist okkur það ekki.
Elsku Magga, þú skilur eftir
ekkert nema jákvæðar minningar
um systur sem var alltaf til staðar
fyrir litla bróður, svona auka-
mamma sem gott var að leita til,
systir sem kryddaði lífið. Fyrir
mér eru svo margar minningar
tengdar þér og fjölskyldu þinni og
þær eru reyndar búnar að koma
hægt og rólega upp á yfirborðið
því eiginmaður þinn, hann Nonni,
var býsna duglegur með mynda-
vélina. Hann hefur haldið öllu vel
til haga og kemur reglulega Nonni
með safn mynda til mín, myndir
sem ég vissi ekki af og eru frá
stundum sem hefur verið ákaflega
gaman að rifja upp.
Að skilnaði segi ég – takk fyrir
allar góðu minningarnar.
Þinn bróðir,
Arnar Snorrason.
Ég á svo óendanlega margar
fallegar minningar um Margréti,
móður æskuvinkonu minnar,
Birnu. Ég kynntist Birnu á leik-
skólaárunum og lágu leiðir okkar
saman í grunnskóla. Í þá daga lék-
um við okkur oft saman í Þykkva-
bænum eftir skóla og um helgar,
toppurinn var að fá að gista, hlæja
að sprellinu í Nonna og fá að
smakka kökurnar hennar
Möggu … Það var alltaf hægt að
stóla á eitthvað nýbakað og gott
eftir skóla heima hjá Birnu. Í mínu
uppáhaldi var skúffu- og sjón-
varpskakan hennar. Hún Margrét
var líka frábær saumakona og var
með alla tískustrauma á hreinu
enda sjálf alltaf svo vel tilhöfð og í
takt við tímann og það var ósjald-
an sem Birna var í hámóðins
dressi saumuðu af móður sinni. Já,
hún Margrét var sko með allt á
hreinu. Það var endalaust gaman
að spjalla við Möggu og vissi hún
oft margt um mann og annan.
Margrét geislaði af persónutöfr-
um og naut sín vel á meðal fólks og
ber þá helst að minnast á störf
hennar á vegum kirkjunnar. Vil ég
fyrir hönd systkina minna þakka
henni fyrir alla þá umhyggju og
heimsóknir til móður minnar.
Þessar stundir eru óendanlega
verðmætar fyrir hana, við systk-
inin og móðir okkar erum henni
endalaust þakklát.
Betri konu er varla hægt að
finna.
Elsku Birna, ég votta þér og
fjölskyldu þinni mína dýpstu sam-
úð.
Auður Edda Birgisdóttir.
Nú er fallin frá góð vinkona
okkar, Margrét Snorradóttir.
Hún var gift Jóni Magngeirssyni
og voru þau nágrannar og vinir
okkar í áratugi. Það er hægt að
skrifa langa grein um allar þær
ferðir sem við fórum í saman til
Riminí á Ítalíu og Costa del Sol á
Spáni þegar allt lék í lyndi. Jón
hefur gaman af að sýna okkur
myndir frá þessum gömlu góðu
dögum þegar allir voru heilir og
hraustir. Við þökkum Möggu fyrir
áratuga vináttu og vottum Jóni,
börnum og barnabörnum og öllum
ættingjum og vinum innilegar
samúðarkveðjur.
Arnheiður og Theódór
(Heiða og Teddi).
Margrét
Snorradóttir
Mikil vakning
er varðandi
menningar-
arfleifð víking-
anna. Við sjáum
sjónvarps-
þáttasamning
Paramount Pict-
ures við Berg-
svein Birgisson
um Svarta vík-
inginn og Rokkóperu byggða á
Eddukvæðum í uppsetningu
Þorleifs Arnar í Þýskalandi.
Heiminn þyrstir í að fræðast
meira um þennan forna menn-
ingarheim.
Benedikt bókaútgáfa gaf
nýverið út bókina „Norrænar
goðasagnir“ eftir hinn heim-
fræga rithöfund Neil Gaiman í
þýðingu Urðar Snædal, þar
sem hann vinnur með arfinn
úr Eddukvæðunum. Í vikunni
fyrir kosningar var haldin hér
á landi ráðstefnan Follow the
Vikings, sem vert er að segja
frá.
Samnefnt verkefni hófst ár-
ið 2015 og stendur í fjögur ár.
Verkefnið hlaut veglegan
styrk úr menningarsjóði ESB,
en markmið verkefnisins er að
skapa tengslanet milli þeirra
safna og setra sem sinna þessu
tímabili víkinganna og efla
kynningu á þessu stór-
merkilega tímabili í sögu Evr-
ópu. Einn hluti verkefnisins er
að hrinda af stað nýrri mynda-
sögu, sem ætluð er börnum
eldri en 10 ára en að því verki
vinna nánir samverkamenn
Neil Gaiman, þau Cat Mihos
frá Bandaríkjunum og Jouni
Koponen frá Finnlandi. Á ráð-
stefnunni kynntu þau mynda-
söguna.
Aðilar að verkefninu, Fol-
low the Vikings, eru: Fote-
vikens Museum, Vikinga-
gården Gunnes Gård,
Trelleborgmuseet, Nation-
almuseet i København, Shet-
land’s Heritage and Culture,
Concello De Catoira, Water-
ford Treasures, Rosalia, Mu-
seum Vest Sjælland, Bengt-
skår Finland, Avaldsnes
Norges eldste kongesete, Du-
blinia, Jorvik, Lofotr Vik-
ingmuseum, Sør Troms Mu-
seum og síðast en ekki síst
fyrir Íslands hönd, Samtök um
söguferðaþjónustu.
Haldnar eru tvær ráð-
stefnur á ári hverju og að
þessu sinni var komið að okkur
hér á landi að halda slíka ráð-
stefnu. Upphaf ráðstefnunnar
þriðjudaginn 24. október var
heimsókn stjórnar verkefn-
isins á Bessastaði. Um 89
manns voru skráðir til leiks og
næsta dag hófst sjálf ráð-
stefnan formlega í Norræna
húsinu með fyrirlestrum. Þar
hélt m.a. Inga Hlín Pálsdóttir
frá Íslandsstofu kynningu fyr-
ir Íslands hönd. Rögnvaldur
Guðmundsson, formaður og
stofnandi Samtaka um sögu-
ferðaþjónustu, bauð gesti vel-
komna. Að lokn-
um hádegisverði
og vinnuhópum
var haldið í
heimsókn á
Þjóðminjasafn
Íslands í boði
Ármanns Guð-
mundssonar,
leiðsögn á sögu-
lega staði í
hjarta Reykja-
víkur undir leið-
sögn Guðbrands
Benediktssonar og um kvöldið
heimsókn og kvöldverður á
Saga Museum.
Seinni daginn lögðu ráð-
stefnugestir land undir fót upp
í vígi Snorra Sturlusonar í
Reykholti. Þar tók Snorra-
stofa á móti gestum og hýsti
fyrirlestra og hressingu.
Kristján Guðmundsson frá
Markaðsstofu Vesturlands
hélt fyrirlestur ásamt Óskari
Guðmundssyni rithöfundi og
Gísla Sigurðssyni, prófessor
við Stofnun Árna Magn-
ússonar í íslenskum fræðum.
Einnig héldu kynningar
Emely Lethbridge, sem
kynnti vef sinn um landakort
fornsagna (http://saga-
map.hi.is/is/), og Steinunn
Anna Gunnlaugsdóttir frá fyr-
irtækinu Locatify, sem kynnti
nýja tækni innihljóðleiðsagnar
sem sett hafði verið upp á sýn-
ingu Snorrastofu, Saga
Snorra, í tilefni dagsins.
Snorrastofa kynnti einnig nýja
hljóðleiðsögn frá Locatify um
staðinn, sem gestum þar
stendur framvegis til boða.
Þá gekk sr. Geir Waage um
svæðið með ráðstefnugestum,
sýndi þeim fornleifarnar og
sagði frá eins og honum einum
er lagið.
Í lok dags var boðið upp á
veglegan kvöldverð og
skemmtun í Landnámssetrinu
Borgarnesi.
Heimsóknin hingað til Ís-
lands vakti mikla hrifningu
hinna erlendu gesta, sem voru
ánægðir með móttökur allar
og ekki hvað síst heppnir með
veðrið!
Það er jákvætt að Samtök
um söguferðaþjónustu skuli
leiða til Íslands svo metn-
aðarfullt, alþjóðlegt verkefni,
sem við getum stolt tekið á
móti. Þeir sem starfa í samtök-
unum á Vesturlandi sýndu að
þeir geta með góðu móti hýst
slík verkefni og heimsóknin
var öll hin ánægjulegasta.
Arfleifð
víkinganna
Eftir Sigrúnu
Guttorms-
dóttur Þormar
Sigrún Þormar
» Það er jákvætt
að Samtök um
söguferðaþjónustu
skuli leiða til Ís-
lands svo metn-
aðarfullt, alþjóðlegt
verkefni, sem við
getum stolt tekið á
móti.
Höfundur er verkefnisstjóri.
Heimsókn Hluti ráðstefnugesta í heimsókn á Bessastöðum þar
sem forseti Íslands tók á móti þeim.