Fréttablaðið - 03.09.2018, Blaðsíða 9

Óskum eftir rekstraraðila
Sjávarútsýni af bestu gerð
· 260m2
· 70-100 manns í sæti
· Útbúið tækjum
· Í miðbæ Hafnarfjarðar
Fjörður er sannkallað hjarta verslunar, þjónustu og
samgangna í Hafnarfirði og fagnar 22 ára afmæli sínu í ár.
Árlega heimsækja um ein milljón viðskiptavina Fjörð.
Veitingastaðurinn er á 2. hæð verslunarkjarnans og með
glæsilegu sjávarútsýni yfir höfnina.
Vegna ófyrirsjáanlegra breytinga er
veitingastaður Fjarðar laus til rekstrar
fyrir öflugan aðila.
á veitingastað í hjarta Hafnarfjarðar
Nánari upplýsingar veitir Guðmundur í síma 615 0009 eða email: fjordur@fjordur.is
Gluggaveggur
með ótrúlegu útsýni
Við leitum að metnaðarfullum
og þjónustulunduðum rekstraraðila
með ástríðu fyrir góðum mat.
Í vaxandi mæli hef ég tekið eftir því að hér á landi ríkir fremur djúp tilhneiging til miðstýringar eða einhvers konar forsjárhyggju. Fólki er ekki treyst mikið. Frelsi er talið hættulegt. Ég er sífellt að
reka mig á dæmi um þetta. Í vikunni
þurfti ég að kaupa lúsasjampó vegna
þess að skólinn er byrjaður og lúsin þar
með komin. Að kvöldlagi er ein búð í
Lágmúla sem selur lúsasjampó. Ég spurði
mig: Hverju sætir? Af hverju er ekki hægt
að kaupa svona vöru í kjörbúð? Ríkir
hér ótti við að fólk myndi kaupa of
mikið lúsasjampó ef það fengist víðar?
Yrði lúsasjampóæði? Áfengi er annað.
Ef rauðvín fengist í kjörbúð, er viðbúið
— að margra dómi — að landið færi á
hliðina. Fólki er ekki treystandi til slíkra
valkosta. Það yrði blekölvað alla daga.
Ekki má heldur kaupa bjór á fótbolta-
leik. Það myndi enginn horfa á leikinn.
Bara drekka. Ekki má heldur velja börn-
um sínum hvaða nöfn sem er. Það þarf
leyfi. Leyfi þarf til að keyra annað fólk
heim til sín gegn gjaldi. Og til að skjóta
skjólshúsi yfir ferðafólk. Af þessu hefur
kerfið greinilega miklar áhyggjur.
Gluggalöggan
Stundum fara áhyggjur fólks af hegðun
annarra yfir mörk hins súrrealíska.
Undanfarin ár höfum við hjónin verið
að gera upp hús. Sérstaklega eftir-
minnilegt var þegar ég sem húseigandi
átti fund á Skipulagssviði Reykjavíkur-
borgar til þess að ræða teikningarnar.
Tveir borgararkitektar mættu á fundinn
til þess að súpa hveljur og fórna höndum
til skiptis yfir því að við ætluðum ekki að
hafa gluggapósta á svefnherbergisglugg-
anum. Mér var sagt að yfirmaðurinn
hefði hreinlega misst kjálkann niður á
bringu þegar hann sá teikninguna. Hann
hefði aldrei séð annað eins. Mér var tjáð
að póstalaus færi teikningin ekki í gegn.
Hér náði forræðishyggjan nýjum
hæðum. Hún var komin inn á svið hins
fagurfræðilega. Í huganum velti ég fyrir
mér hvort gluggalöggan myndi hand-
taka mig ef ég hlýddi ekki. Á sama fundi
var gerð athugasemd við það hvar við
hjónin hygðumst hafa baðkarið (inni
á baði, semsagt). Baðkarslöggan yrði
ekki ánægð. Ég reyndi auðvitað að vera
kurteis og hlýðinn. Mig langaði þó mjög
til að stinga upp á því að þetta fólk léti
sér nægja að spá í sín hús og við hjónin
fengjum frið til að spá í okkar. Það er
hins vegar lýsandi fyrir ótta manns við
yfirvaldið, hræðsluna við duttlunga-
fullt kerfið, að nú þegar ég skrifa þetta
— þegar nokkur ár eru liðin frá þessum
fundi — finn ég til kvíða yfir mögu-
legum afleiðingum þess að ég skuli játa
hér og nú að við hjónin óhlýðnuðumst.
Til að þóknast Skipulagssviði breyttum
við bara teikningunum. Í raunveruleik-
anum er glugginn hins vegar án pósta.
Og þannig er nú það. Nú er ég líklega í
djúpum skít.
Ég kann ekki að skrifa
Boðin og bönnin eru út um allt. Stjórn-
semin virðist efalaus og óbilgjörn. Hún
hvikar hvergi. Um árabil hef ég klórað
mér í hausnum yfir miðstýringarárátt-
unni í skólakerfinu. Þrátt fyrir linnu-
laust tal um aukið frelsi í skólastarfi
og sveigjanleika í þágu nemendanna,
er þörfin til almennrar, einstrengings-
legrar samræmingar svo yfirdrifin að það
virðist ekki vera nokkur leið að breyta
því. Samræmd, stöðluð próf skulu send
á nemendur eins og tundurskeyti frá
djöflinum. Annað dæmi er þó jafnvel
enn betra: Skriftarkennslan.
Einhvern tímann ákvað einhver að
það væri sérstaklega aðkallandi að öll
börn á grunnskólaaldri skyldu læra
tengiskrift, sem mér skilst að heiti Ítalíu-
skrift. Ítalíuskrift var fundin upp af Nic-
colò Niccoli fræðimanni í Flórens á Ítalíu
í kringum árið 1400 og þykir svona líka
ægilega smekkleg, sérstaklega ef dregið
er til stafs með fjöður.
Ég get ekki hætt að láta þetta fara í
taugarnar á mér. Mér er fyrirmunað
að skilja af hverju börnin mín þurfa að
læra þessa skrift. Má fólk ekki skrifa
eins og því sýnist? Er ekki aðalatriðið
að skriftin sé skiljanleg? Ég þekki dæmi
af ágætum nemendum, með góðar ein-
kunnir í öllum fögum nema þessari
furðulegu tengiskrift. Skriftin er farin
að leggjast á sálina á þeim. Og reyndar
mér. Eitt kvöldið, þegar dóttir mín fyrir
nokkrum árum átti að skrifa skrilljón
eins k í Ítalíuskrift í línustrikað hefti
uppgötvaði ég sjálfur að ég gat ekki fyrir
nokkra muni hjálpað henni. Ég gat ekki
skrifað þetta k.
K-ið háir mér þó ekki. Mér finnst
skipta meira máli hvað fólk skrifar,
heldur en hvernig. En guði sé lof fyrir
forræðishyggjufólkið samt. Annars
væru ógeðslegir póstalausir gluggar út
um allt og þjóðfélagið vaðandi í pöddu-
fullu fólki með fáránleg nöfn að drekka
lúsasjampó. Illa skrifandi.
Áhyggjur fólks af öðrum
Guðmundur
Steingrímsson
Í dag
Boðin og bönnin eru út um allt.
Stjórnsemin virðist efalaus og
óbilgjörn. Hún hvikar hvergi.
S k o ð u n ∙ F R É T T a B L a ð i ð 9M Á n u d a g u R 3 . S e p T e M B e R 2 0 1 8
0
3
-0
9
-2
0
1
8
0
4
:4
3
F
B
0
4
8
s
_
P
0
4
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
4
8
s
_
P
0
4
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
4
8
s
_
P
0
0
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
4
8
s
_
P
0
0
9
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 2
0
B
8
-3
7
D
0
2
0
B
8
-3
6
9
4
2
0
B
8
-3
5
5
8
2
0
B
8
-3
4
1
C
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
3
B

F
B
0
4
8
s
_
2
_
9
_
2
0
1
8
C
M
Y
K