Þróttur - 01.01.1918, Blaðsíða 7

ÞRÓTTUR
urn gaum, bólar alstaðar meðal kvenna
í öllum löndum, mjög á vanhyggju og
skilningsskorti um stefnu iþrótta. Þeim
hættir við að líta á þetta málefni eins
og nýja flík sem tízkan hefir komið á
framfæri. Um þetta hefir kona ritað
nýlega í eitt stærsta íþróttablað íiorð-
manna. Henni farast svo orð:
»Konurnar vilja gera alt til þess að
verja heilsuna. Hafi þær gengið fram
og aftur um göturnar nokkurn tíma, eg
tala ekki um ef þær hafa verið á sldð-
um litla stund, þá eru þær innilega
sannfærðar um að þær hafi í svipinn
gert alt sem þarf til þess að verja sína
dýrmætu heilsu. En þótt það sé efst á
baugi hjá þeim, að verja heilsuna, þá
finst þeim ekki nema sjálfsagt að borða
alls konar sætindi milli máltíða, drekka
mikið af sterku kaffi eða tei, hvenær
sem er. — Þær fara á kvöldin í sam-
kvæmi, snæða þar meira en þær hafa
gott af, reykja óhemju af sigarrettum,
dansa svo og spila Bridge langt fram á
nótt. Þær geta ekki hugsað sér annað
eins og það að ganga til vinnu sinnar
á morgnana — að ganga! Þær nota
sporvagnana, hitt er alt of mikið erfiði!
Það er sagt að til þess að halda heilsu
sé nauðsynlegt að hafa einfaldan kost,
reglubundið líferni, hreinlæti og leik-
fimi, helzt daglega. En þetta er of leið
inlegt, segja þær allar. — Það er hé
gómaskapur konunnar sem hér þarf að
hjálpa til, þá verður það létt verk«.
I einu stórblaði Bandaríkjanna var
fyrir skömmu ritstjórnargrein sem vakti
mikla athygli. Hún hét: Er hégóma-
skapur konunnar nytsamlegur?
Ritstjórinn gripur þar inn í þetta efni.
Heldur hann því fram að öilum konum,
á hvaða aldri sem þær eru, sé mjög
ant um ytra útlit sitt. Honum finst að
karlmennirnir ætti að vera stórhrifnir
af þessu. I stað þess að vinna á móti
hégómaskapnum ætti þeir að róa að
því öllum árum að auka hann. Hvers
5
vegna? Vegna þess, að hégómaskapur-
inn er bezti málsvari heilbrigðinnar hjá
konunum.
»Það er öllum ljóst, að engin kona
getur haft fagran andlitslit, björt og
tindrandi augu nema hún hafi góða
heilsu. Verði konan vör við að hinn
fagri andlitslitur hennar er að hverfa af
of miklu sætinda áti, of mikilli kaffi-
drykkju eða einhverju því líku, þá gætir
hún strax hófs. Verði hún vör við að
erfiður andardráttur og rauðir blettir á
nefi og kinnum stafar af of þröngu lif-
stykki, þá kýs hún strax að sýnast dá-
lítið gildari og fá rauða blettinn til að
hverfa. Sjái hún að hrukkur í andlit-
inu, sljóleiki í augunum og aukinn hár-
vöxtur á efrivörinni sé komið af óhóf-
legum cigarettu-reykingum, minkar hún
strax þessa nautn til þess að grípa nógu
snemma fyrir ræturnar á illgresinu.
Hafi hún höfuðverk að staðaldri og
asperin og önnur meðul fá engan bata
gefið, tekur hún, með tárin í augunum,
af sér stígvélin með háum hælum.
Þegar hún hefir gengið nokkurn tima á
lághæluðum stigvélum hverfur höfuð-
verkurinn og eðlilegui' roði kemur aftur
í kinnarnar«.
Sú stefna á enn langt í land að kon-
ur yfirleitt aðhyllist íþróttir, þeim finst
enn að það málefni sé þcim ekki við-
komandi.
Margir halda því fram, að fyrsta
skylda konunnar sé að vera hæf hús-
móðir og góð eiginkona En aðrir halda
því fram að fyrsta skylda konunnar sé
að gefa þjóðinni hraust börn og viti-
borin. Mæðurnar ala upp þjóðina og
ávextirnir sýna hverju sáð er. Börnin
bera ætíð móðurmerkið, og það er ilt
eða gott eftir því hvernig móðurin er.
Þeir tímar eru liðnir er sjálfsagt þótti
að konurnar væru kúgaðar og fákunn-
andi. Nú er hverjum hyggnum manni
ljóst, að því mentaðri, víðsýnni og heil-
brigðari sem konurnar eru, því betri