Breiðfirðingur - 01.04.1951, Blaðsíða 41

BREIÐFIRÐINGUR
31
kápu með áfastri hettu úr sama efni. Ég þóttist strax sjá, að ekki
væri nokkurt hár á höfði hans. Hann var alveg skegglaus, gulur
í andliti og mjög ellilegur.
Samstundis og ég leit á hann datt mér í hug vofa. Hann sat
þegjandi nokkra stund, en mælti síðan: ,,Þú ætlar austur að Berg-
þórshvoli". Þessi fullyrðing hans snerti mig óþægilega, því eng-
inn vissi um ákvörðun mína, nema bílstjórinn. Ég leit snöggvast
á þennan undarlega mann. Augun voru smá, hvöss og svo innar-
lega í höfðinu, að mér virtist þau ekki eiga þarna heima. Ég svar-
aði, að þangað væri ferðinni heitið. Gamli maðurinn glotti lítið
eitt. Ég spurði hann nú að heiti, en hann kvaðst heita Svipdagur.
Svipdagur, það fannst mér eiga sérlega vel við þennan mann.
Ég fór nú að brjóta heilann um, hve gamall hann væri, en ekki
gat ég borið útlit hans saman við útlit nokkurs manns, sem ég
þekkti.
Aldrei varð ég þess var, að hann horfði beint á mig, heldur
virtist hann alltaf horfa á eitthvað fjarlægt.
Svipdagur leit út um bílgluggann og mælti: „í dag verð ég
leystur frá langvarandi flækingi. Ég er nú níu hundruð ára gam-
all, og hverf héðan, af jörðinni í dag að fullu og öllu. Eftir núver-
andi tímatali er í dag 5. júlí 1945, en ég er fæddur 5. júlí 1045, að
Hofi á Rangárvöllum, jarðsunginn 10. júlí 1115, að Odda á Rang-
árvöllum, af séra Sæmundi Sigfússyni, hinum fróða og var ég þá
liðlega sjötugur.“ Mér flaug nú í liug, að maður þessi hlyti að
vera geggjaður. Svipdagur hélt áfram: „Það er von að þér finnist
það ósennilegt, sem ég segi, en þér finnst líka óskiljanlegt að ég
skuli vita hvert þú ætlar.“ Ég játaði þessu. Ilann sagði þetta með
breyttum raddblæ og fannst mér hann nú miklu viðkunnanlegri
en áður. Síðan bætti hann við: „Ég var viðstaddur, þegar þú
samdir um ferðina, við bílstjórann, þótt þú sæir mig ekki.
Það má ekki minna vera en ég skýri þér dálítið frá högum mín-
um, því ekki get ég greitt þér peninga fyrir bílsætið. Eins og ég
sagði þér, þá var ég jarðsunginn 10. júlí 1115, af séra Sæmundi
fróða, sem þú hefur, sjálfsagt, oft heyrt nefndan. En eins og þú
sérð, þá er ég hér ennþá á sveimi. Það er að segja sálin. Líkam-
inn er nú fremur óvenjulegur.