Stjarnan - 01.07.1920, Qupperneq 12

108
STJARNAN
ast þeig-ar við taluðum saman, og þeg-
air eg um kveldið talaði við hinn unga
mann var eg neyddur til að meðganga
að mér hefði skjátlast. Enginn maður,
sem sér að sálu iSinni er stofnað í hœttu
í baráttu lífsins, mun gera órétt atf á-
settu ráði.
“Eg vona enn að finna sannanir fyr-
ir því að nýtt tímabil hafi byrjað við
krossinn og að fylgjendur Krists séu
skyldugir til að halda “Drottins dag”,
upprisudaginn. En taldð þér eftir orð-
um mínum: Ef eg kemst að raun um,
að mér hafi einnig skjátlast í þessum
efnum og að biblía11 segir ekkert um
tímabreytingu á hvíldardagshaldinu,
þá mun eg' fús og feiginn af öllu hjarta
taka upp krossinn á ný og halda hvíld-
ardaginn, hinn ,sjöunda dag lieilagan.”
Séra Mitchell virtist ekki taka orð-
um skipstjórans eins alvarlega oig þau
voru töluð. Pirestur brosti eins og hann
var vanur að gera og þegar skipstjói*-
inn var búinn að> ljúka máli ®ínu sagði
hann aðeins : “þér eruð vissulcga mér
meiri í því, að færa rök fyrir því, sem
þér seg'ið, svo ag ætla ekki að reyna að
mótmæla yður. En það megið þér reiða
yður á, að ef þér haldið áfram að leiða
rök fyrir máli eins og þér núna liafið
gert, munuð þér verða neyddir til að
halda hvíldardag Gyðinganna.”
Eftir að hafa sagt þetta bað séra
Mitchell fyrirgefningar, sagðist ómögu
lega mega vera lenguir hjá herra Mann,
svo hann kvaddi hann fljótlega en þó
vingjarnlga Oig fór svo út á þilfarið.
Sannleikurinn var sá, að hann var í
vandræðum og óskaði ekki eftir að
hlusta á röksemdaleiðslu skipstjórans
lengur.
Rétt í því að prestur fór út kom
Haraldur inn til að segja skipstjóran-
um, að hann væri búinn að finna
margt nýtt síðan samtal þeirra um
kveldið.
“Hefir þú talað við séra Ander-
son ? ’ ’ spurði skipstjórinn.
“Nei, en eg hefi lesið í biblíunni og
talað við fólk þegar eg hefi haft tæki-
tfæri. Og g get sagt yður, herra skip-
stjóri, að hvíldardagsspursmálið er
mjög svo ®kemtilegt umræðuefni. Allir
vilja heyra eitthvað um það. Og þér
vitið, að það eru þrír preistar á skip-
inu.
Skipstjórinn vissi það, en eftir þetta
samtal við séra Mitchell var hann að
nokkru leyti niðurbeygður.
‘ ‘ Einn af þessum prestum, ’ ’hélt Har-
aldur áfram, “er maður, sem hefir mik
ið að seg'ja. þegar hann heyrði mig
tala við piltana varð hann mjög svo
ákafur. Hann álasaði mér og sagði, að
ef einhver héldi hinn gyðinglega hvíld-
ardag, mætti vel telja hann meðal mót-
stöðumanna Krists.
1 fyrstunni ,vissi eg ekki hvernig eg
ætti að svara honum, svo eg lét lianna
bara tala. En svo spurði eg hvað hann
meinti með “hinn gyðinglega hvíldar-
dag”. Meinið þér hvíldardaginn í lög-
málinu spurði eg.
“Já,” svaraði hann. “það er einmitt
hann sem eg á við. Tíu boðorðin voru
gefin Gyðinigum; en þegar Kristnr
kom voru þau negld á krossinn. Hvíld-
ardagurin11 varð' til og hvarf með
þeirri gömlu þjóð.”
“Rétt í því kom .séra Anderson íram
hjá og eg gat ekki stilt mig um að
spyrja hann að því, hvaða álit hann
hefði á þessu. Eg hafði sem sé aldrei
heyrt - þetta fyr um hinn gyðinglega
hvíldardag, og eg óskaði eftir að prest
ur útskýrði þetta efni fyrir okkur.