Stjarnan - 01.09.1920, Blaðsíða 2

130
STJARNAN
Að fela sig Guði á hendur.
“Þeir gáfu sig fyrst Drottni”. 2. Kor.
8: 5. GuS þvingar engan til aö þjóna
sér. Hann leyfir hverjum og einum aS
ákveSa hvort hann ætlar aS gjöra þaS
eSa ekki. Hann hefir keypt oss dýru
verSi. AS fela sig honum á hendur
verSur maSurinn aS gjöra af frjálsum
vilja án þvingunar af ihálfu Drottins.
Eftirfylgjandi saga mun lýsa afstöSu
hins kristna gagnvart Jesú:
“Á þeim tíma þegar menn voru keypt-
ir og seldir eins og gripir, stóS þræll
nokkur skjálfandi á uppboSsborSinu
og beiS afleiSingar hins seinasta boSs,
sem mundi skilja hann frá konu, börn-
um og öllu því, sem hann hafSi elskaS
á hinni gömlu gróSastöS. ÞaS var
boSiS hærra og hærra þanagaS til aS
hamar uppboSshaldarans aS lokum féll.
MaSur nokkur gekk til hins fjötraSa
þræls og sagSi viS hann: “MaSur, eg
hefi keypt þig.” , “Já, Massa”, var hiS
auSmjúka svar. “Eg ihefi keypt þig
dýru verSi.” Þrællinn kinkaSi kolli
meSan tárin streymdu. ofan vangana.
“En jafnvel meira en þaS,” hélt kaup-
andinn áfram. “Eg hefi keypt þig til
þess aS gjöra þig frjálsan.” Og um
leiS og hann leysti fjötur hans sagSi
hann: “EarSu, því nú ert þú frjáls
iraSur." Fullur af fögnuSi féll þræll-
inn endurlausnara sínum til fóta og
hrópaSi: “Ó, Massa, eg er þræll þinn
aS eilífu”.”
Þannig er þaS einnig aS Kristur, sem
hefir keypt oss dýru verSi, meS sínu
eigin blóSi, bíSur eftir aS vér krjúpum
honum til fóta og felum honurn á hendur
þaS líf, sem hann 'hefir frelsaS.
Kristur faldi sig algjörlega föSur
sínum á hendur meSan hann var hér á
jörSinni. Þetta finnum vér í Heb. 10:
5, þar sem hann talar um aS fórna sínum
eiginn líkama og jafnvel verSa gegnum-
stunginn á hinum hræSilega krossi.
Þetta vers er tekiS frá Sálm. 40: 6, en
þar stendur: “Mín eyru hefir þú
gegnum boraS.” ÞaS var sem sé þann-
ig hjá GySingunum i fornöld, aS
þræll sá, sem óskaSi eftir aS þjóna
þeim manni æfilangt, er hafSi veitt
honurn frelsiS, varS aS standa upp aS
dyrastafinum og láta íherra sinn gegn-
um stinga eyraS meS al. (2. Mós. 21.
kap.) þetta merki gaf til kynna, aS hann,
sem í raun og veru hafSi fengiS frelsi,
hafSi kosiS aS vera þjónn herra síns aS
eilífu. GuS notar þetta dæmi til aS
sýna oss hve fús Kristu.r var til ab
íramselja sjálfan sig og sýna föburnum
hlýSni. “Því aS eg hefi niSur stigi'ð
af himni, ekki til aS gjöra minn ’/ilja,
heldur vilja þess, sem mig sendi." Þann-
ig eiga allir, sem eru GuSs börn, aS fela
sig Drottni á hendur meS gleSi og aS
gjöra ihans vilja meS fúsu geSi.