Stjarnan - 01.03.1921, Síða 2

34
STJABNAN
Hinn hái, hrausti, ungi maður, sem
stóö hjá mér, hristi efablandinn höfuSiS
og gekk i burtu.
KveldiS var fagurt á Coos flóanum,
þar sém hiS tæra vatn frá Coos fljótinu
rennur út í flóann. Coos fljótiS kemur
frá Goast Range fjöllunum. Coos flóinn
myndar góSa höfn, þar sem hafskipin
koma inn og taka viSarfarma frá hinum
miklu furuskógum í Oregon ríkinu.
Kring um 2 enskar mílur upp frá fló-
anum kvíslast fljótiS í tvær elfur. Þar
er landslagiS mjög svo fagurt. MeS
fram báSum elfum eru mörg og mikil
kúabú. Þar má sjá miklar hjarSir af
fallegum Jersey kúm. Bóndi nokkur þar
sagSi mér, aS hann á einu ári væri búinn
aS selja mjólk fyrir $7,000. Átti þessi
maSur 52 mjólkurkýr. Mjólkin er send
niSur fljótiS á vélarbátum til Marshfield
og North Bend, þar sem eru margar sög-
unarmyllur og skipastöSvar,, er veita
mönnum svo hundruSum skiftir vinnu,
svo vér skiljum aS bændur hafa hér góS-
an markaS fyrir afurSir sínar.
Þetta kveld var flóinn mjög svo ynd-
islegur. Til vesturs eru ihæSirnar, sem
Marshfield bær er bygSur á. Strætin
voru hrein, húsin snotur og umgefin af
hinum sígrænu plöntum og trjám. Alt
þetta myndaSi fagurt málverk. Á fljót-
inu var sægur af- vélarbátum. Hinir
fögru máfar flugu fram og aftur til aS
fá sér bita, sem fólkiS á bátunum viS og
viS fleygSi út á vatniS aS gamni sínu. —
Eg mun aidrei gleyma þessari fögru
mynd.
Sólin var nú gengin undir til aS taka
sér kveldbaSiS í KyrrahafiS. Bærinn
var upplýstur meS rafmagnsljósum, sem
annaS hvort lýstu stöSuglega eSa leiftr-
uSu meS vissu millibili og um leiS skiftu
.litum. Þar sáust rauS, blá, græn og gul
ljós og var þaS fagurt samræmi í ö!lu
þessu. Þetta mikla ljóshaf og hiS fagra
landslag gjörSu þaS aS verkum, aS bær-
inn leit út á þessari kveldstund eins og
yndislegt málverk.
Vér vorum einmitt staddir fyrir utan
glugga einhvers gimsteinasala. Var
þessi mikli gluggi allur upplýstur af
mörgum skínandi Ijósum, og í honum
voru allskonar demantar, perlur frá mar-
arbotni og dýrmætir gimsteinar.
En þaS var eitthvaS annaS sem stakk
mjög í stúf viS hiS fagra kveld, hinn
bláa flóa, yndi bæjarins og hinar skraut-
legu gimsteina sýningar í glugganum —
hinn ungi maSur, hiS dýrSlegasta í öllu
sköpunarverki Guðs á jörSinni, stóS þar
saurgaSur, auSvirSilegur og óhreinn og
varpaSi skugga á fegurSina. Eg nálg-
aSist hann hægt og sagSi viS hann:
“Ungi maSur, áttu móSur á lífi?”
“Já, í borginni Nevv York.”
“Áttu systur, hreina fallega systur?”
“Já, svo sæta systur, sem nokkur
drengur getur átt.”
“Áttu unnustu, ungi maSur?”
Hann virtist vera hálf feiminn og
hélt auSvitaS aS eg, ókunnur maSur í
framandi borg, væri of nærgöngull; en
eg sagSi:
“HlustaSu ,á mig, góSi; eg vil þér
ekkert ilt. Mig langar til aS hjálpa þér.
GjörSu svo vel aS segja mér, hvort þft
■eigir unnustu.”
MeS rödd, sem bar vott um djúpa til-
finningu, svaraSi hann: “í sannleika
á eg unnustu, hina kærustu litlu stúlku.
í heimi. Og þegar Uncle Sam ('Banda-
rikjastjórninj er búin meS mig, ætla eg
aS bregSa inér til Nevv York og kvænast
henni.”
“Nú, góði, leyföu mér aS koma með
aSra spurningu.”—Frh. á bls. 47.