Stjarnan - 01.03.1921, Síða 12

44
STJARNAN
hring.” Est. 3:12. Þetta er þaö, sem
innsiglishringurinn var notaður til. Nafn
konungsins var á hringnum og meS þess-
um hringi var nafn hans prentað á
skjaliö. Þannig voru lögin innsigluö og
sett í gildi. Vér þurfum aö eins að muna
þetta til þess að geta skiliö þaS, sem
vér reynum a5 sanna, nefnilega, aS teikn
eöa innsig’i Guös er notaö í sambandi
við lögmál hans. Þaö er þaö í lögmáli
hans, sem gefur því gildi.
“Eg þarf varla aS taka þaS fram, aS
þaS er þrent, sem veröur aö vera í
hverju löglegu innsigli: Fyrst nafn em-
bættismannsins; í ööru lagi titill hans
og í þriöja lagi þaö svæöi, sem embætti
hans nær yfir. Þegar forseti Bandaríkj-
anna, herra Wilson, staöfestir lög eöa
önnur skjöl, svo ritar hann: Woodrow
Wi'son, forseti Bandaríkjanna. Þaö
nægir ekki, aö hann riti aö eins nafn
sitt; þvi þaö eru aörir menn, sem hafa
sama nafn. Og ekki heldur nægir þaö,
að hann riti aö eins nafn sitt og titil;
því þaö getur vel skeö, að einhver Wood-
row Wilson sé forseti einhvers verzlun-
arfélags eöa annars fyrirtækis. Nei, þaö
er þrent, sem verður að vera á innsigl-
inu: Woodrow Wilson fnafniðj, forseti
(titilD, Bandaríkjanna (svæðiðj.
Látum oss nú sjá, hvort þessi megin-
regla sé gildandi þegar vér förum að
rannsaka lögmál Guðs, tiu boðoröin.
“Hiö fyrsta og fimm seinustu boðorð-
in nefna ekki Guös nafn, svo í þeim þurf-
um vér ekki að leita aö neinu innsigli.
Annað, þriöja og fimta nefna aö eins
nafn hans. En hið fjórða, hvíidardags-
boðorðiö, nefnir nafn hans, titil og svæöi.
“Sjöundi dagurinn er hvíldardagur
Drottins Guðs þíns.” Hér höfum vér
nafn hans. “Á sex dögum gjörði Guö
himin og jörð og haf og alt, sem í þeim
er.” Hér er honum lýst sem skapara
og svæði hans er himinn og jörð. Drott-
inn, skapari alheimsins, er embættis tit-
ill hans. Fjóröa boðorðiö er innsigli
hins guðdómlega lögmáls; án þessa boö-
orðs mundi lögmálið ekkert gildi hafa.
Vér skiljum nú öll, aö þessu er þannig
varið.”
Enginn kom meö spurningu. Máliö
var öllum skiljanlegt.
“Guð bendir ætíð á þann sannleika,
aö hann er skaparinn. Þessi háleiti
sannleikur er grundvöllurinn, sem Guð
hefir lagt til þess,.að vér skulum trúa á
hann og hlýða honum. Sjáið I. Mós.
1:1; 2. Mós. 20:8-11; Jer. 10:10-12;
Sálm. 96: S þ 33 : 6-9, og aðrar ritningar-
greinar. Og séu hér menn, sem eru á
leiö til heiðingjanna sem trúboöar, þá
munið eftir aö aö eins þessi sannleikur,
sem hið fjóröa boöorð fþriðja í kver-
inuý hefir að geyma ásamt hlýðni við
þetta boðorð mun sannfæra heiöingjana
um yfirburði Guðs yfir öllum öðrum
guðum.”
“Gjörið svo vel að útskýra þetta dá-
íitið betur,” sagði séra Spaulding.
“Já, með ánægju. Heiöingjamir trúa
mikilleika sins guös eöa sinna guða; en
þeir tilbiðja þá ekki sem þá guöi, er
mátt hafa til aö skapa og framleiða. Þeg-
ar þér komið með óhrekjandi sannanir
fyrir því, að Guð er skaparinn og aö
hann hefir þess vegna framleitt alla
hluti, sem. heiöingjarnir tilbiöja, svo
mun skurðgoða dýrkandinn sjá, að goöin
sjálf veröa að lúta Guði. Hvíldardags-
boðorðið veröur heiðingjanum til merk-
is um þaö, að hann veröur að sýna Guðí
heiður og trúmensku í staðinn fyrir
skurðgoöin. Og með því að þér breytið
eftir þessu boðorði mun það hjálpa heið-
ingjanum til að skilja, að Guö er lifandi
Guð, sem kemur hlýöni til leiðar í hjört-
um þeirra, sem vilja honurn þjóna.”
“Þetta er ágætt, séra Anderson,”
mælti séra Spaulding. “Vér trúboðar
gerum vel í að gefa þessu gaum,”
Nú stóð herra Conan upp: “Séra And-
erson”, mælti hann, “hvernig er merkí
dýrsins variö? Þér eruð algerlega kom-
inn burt frá því efni.”
“Eg held, herra Conan,” mælti prest-
urinn, “að eg gefi yður tækifæri til að
svara yðar eigin spurningu. Ef hvíldar-