Stjarnan - 01.04.1921, Blaðsíða 9

STJARNAN
57
Hún elskaöi GuSs orð. Hana langaði
til að sonurinn færi að elska það. Og
til þess aS ná því marki baö hún, og grét
vfir þessari bók fhann tók ihina undir-
strikuöu biblíu upp frá borðinu) og i
þeirri von gjöröi hún þaS, ab GuS á ein-
hvern hátt myndi blessa tilraunir henn-
ar. Og þaS hefir hann gjört. Sonur
hennar er búinn aS finna Drottinn. En
látiS mig bæta þvi viS, háttvirtu vinir,
aS þessi bók og bænir þessarar móSur
hafa veriS verkfæri í Drottins hendi til
aS stööva mig í ham-hlaupi mínu ”
Svo innilega og svo alvarlega talaöi
hann, aS þaS var eins og andrúmsloftiS
sjálft væri fult af kærleika og mildi
GuSs.
“JEtliS þér virkilega aS ganga hina
sömu leið og eg, séra Spaulding?” spuröi
Haraldur Wilson.
Sem svar uppi á 'þessa spurningu tók
séra Spaulding fram skjal, er hann hafði
i hyggju aS lesa hátt fyrir farþegunum.
ÞaS var skilnaSarbréf til þess kirkju-
ráSs, sem var búiS aS senda hann út til
heiSingjanna. BréfiS hljóöaði þannig:
“Kæru bræöur í Drotni!
“Hér meS ætla eg aS tilkynna ySur, aö
GuS á undraverðan hátt hefir haft áhrif
á mig á þessari ferð og veitt mér skiln-
ing á því, aö eg, eins og Sál frá Tarsus,
hefi reynt aS spyrna á móti broddunum.
Jafnvel áSur en ferS minni er lokiö, finn
eg sjálfan mig að öllu leyti svo óánægð-
an með þá trú og kenningu, sem eg hafö'i
þegar eg lagði af stað, aS eg sé, aö eg
verð aS hverfa frá því, sem eg hafði á-
sett mér aö framkvæma í Austurálfunni
og biSja ySur um aS viSurkenna þessa
embættisafsögn mína og skoSa mig ekki
sem meðlim trúboSsnefndarinnar lengur.
“LátiS mig nú gjöra yöur þetta aö
öllu leyti augljóst og leyfið mér í fáum
oröum aö segja yöur dálitiS úr lífs-
reynslu minni.
“Eins og þér vitið, hefi eg oft og tíS-
um veriö kosinn af trúbræörum mínum
til aö verja trúarskoSanir vorar gagn-
vart hvíldardagshöldurum, sem vér héld-
um væru villuráfandi sauSir. Eg átti oft
i kappræSu viö þá, og trúbræöur mínir
héldu, aS mér hepnuöust þessar tilraunir
vel. Eyrir nokkrum árum var eg í Ar-
kansas kosinn til aS segja þeim strið á
hendur, sem brutu sunnudagalögin.
Einnig á þessu svæði hepnuðust mér öll
fyrirtæki og eftir minni ákæru og min-
um vitnisburöi voru margir þeirra fundn-
ir sekir ogvar mér hrósaS á kirkjuþingi
voru fyrir dugnaSinn.
“En eg 'hefi alla tíð síðan eg varS
prestur eins og haft það á tilfinningunni,
aS skoðanir mínar væru ekki að öllu
leyti grundvallaSar á GuSs oröi. Oft
og tíöum hefi eg, jafnvel í hinum heit-
ustu kapipræöum, eins og heyrt mjúka
rödd hvísla í eyra mér og segja, aS eg
heföi ekki á réttu aö standa; en eg hefi
veigrað mér við að gefa henni gaum, og
meinti a það væri aö eins veikleiki hjá
mér. Og 'hugsunin um aö rannsaka
skoöanir mínar betur hefi eg ætíö sett til
bliöar. Eg óttaöist ávalt aS breyta trú
minni og þar fyrir utan var mér meira
ant um aS hafa viöurkenningu minnar
kirkju, en aö komast að raun um hvort
eg bygSi á grundvelli sannleikans eða
ekki.
“Ýmislegt hefir boriö viö, sem for-
sjónin hefir notaö til aö auömýkja mig
i duftið. Eg hefi séö dyr hjálpræðisims
opnaðar og hiö innblásna ljós hefir skin-
ið á vegi mínum og Guðs kærleikur hefir
fylt hjarta mitt og leitt mig til þekking-
ar á sannleikanum, svo aö eg hefi nú
aö öllu leyti falið mig Guös anda á hend-
ur og mig langar til að vera undir áhrif-
um hans ög handleiðslu. Eg hefi fund-
ið lífsleiðina réttu, og ætla meö gleði aö
feta í fótspor Meistarans. Mótsagnirn-
ar og efasemdirnar eru að eiífu horfnar
úr sálu minni og andi Drottins vitnar
méð mínum anda að eg er Guös barn.
“í einu orSi sagt, bræöur mínir. eg er
nú orðinn hvíldardagshaldari. Hinn
sjöundi dagur er mér nú orSinn Drott-
ins dagur.
“í von um aS þér sýnið mér umburð-