Stjarnan - 01.03.1926, Síða 5

STJAR.NAN
37
líf vort, en vér viljum ekki afneita frels-
ara vorum.” Eftir tíu daga voru hlekk-
irnir teknir af þeim og þeir seinna látnir
lausir.
•
Vegna þessara tveggja viðbur'Öa hef-
ir ljós sannleikans náð að skína út um
alla Makedóníu. Menn tala um prestinn
og djáknann og sö'Slasmiöinn, sem átti
konuna, er þeir myrtu, og þeir segja, að
þessar manneskjur hljóti aS vera GuSs
börn, fyrst þær geti liÖið svo mikið sann-
leikans vegna og elskaS og beðiS fyrir ó-
vinum sínum eftir serri áSur.
Sakaðir um að vera upphlaupsmenn.
DálítiS norSar kom annaÖ atriði fyrir,
sem i fyrstu leit mjög illa út. Fyrir
nokkru hafSi verið prentuS mynd af húsi
sem var aö brenna, framan á kápuna á
tímaritinu “Vökumaðurinn”, sem gefiS
er þar út. BræSur vorir þar nota oft
myndir úr blööum vorum hér í Ameríku,
frá blaSinu “Tákn Tímanna“ eSa “Vöku-
manninum”, og svo höfSu þeir gert í
þetta skifti og sett myndina á kápu blaös-
ins. Þeta kom æsingu af staS. Prest-
arnir sögSu: “Þeir eru æsingamenn og
kenningar þeirra hættulegar gegn stjórn-
inni. HúsiS á myndinni táknar stjórn-
ina, en eldurinn táknar kenningu stjórn-
leyingjans, og ASvetistarnir eru i farar-
broddi þeirrar hreyfingar.”
Þeir tóku bóksölumenn vora og fleiri
meSlimi safnaSanna og meShöndluðu þá
meS mestu grimd. Einn þeirra böröu þeir
sérstaklega miskunnarlaust. Þegar hann
var leiddur fram fyrir dómarann og
prestinn, spurSi hann: “HafiS þér lesiS
blaSiS?” “Nei.’, svöruSu þeir. “Mig
langar til aS biSja prestinn aS lesa þaS,”
sagSi bann. “Eg skal gera þaS,” svar-
aSi presturinn. “Eg hefi áklagaS þig, og
eg skal lesa blaSiS.”
Tveimur eSa þremur dögum siSar var
bóksölumaSurinn sóttur í fangaklefann
og leiddur fram fyrir prestinn, sem nú
tók til máls: “Mér hefir hraparlega yf-
irsést, og eg verS aS biSja ASventistana
afsökunar, og sjá um, aS þessir menn,
sem vér höfum bariS og hnept í fangelsi,
séu látnir lausir. Eg hefi lesiS blaSiS og
þaS flytur aS eins gott lesmál. Eg skil
nú, aS húsiS á myndinni táknar ekki
stjórnina, heldur heiminn, og eldurinn
táknar syndina. Þeir prenta þetta i þeim
tilgangi aS vara oss viS aS endi heimsins
sé í nánd, og eg biS um aS hætt verSi aS
ofsækja þessa menn og þeir látnir
lausir.”
Þess konar viburSir hjálpa oss svo aS
dyrnar standa fagnaSarerindinu opnar
hvarvetna. BræSur vorir eru mjög
glaSir og GuSi þakklátir fyrir boSskap-
inn, og þaS þótt bann færi þeim ofsókn-
ir. Þeir geta ekki margir géfiS ríflegar
hátíSagjafir, eins og tíSkast hjá sumum,
en bræSur vorir í NorSurálfunni gefa
ríflega til GuSs málefnis viS þeirra ár-
legu þakkar-guSsþjónustu. Þeir skoSa
þaS sem þakklætisfórn til GuSs fyrir
hans náSarsamlegu varSveizlu á árinu.
Þeir eru GuSi þakklátir fyrir frjálsræSí
og alt hiS góSa, er þeir njóta, og vona,
þrátt fyrir dálitla erfiSleika, aS GuS
muni brátt gefa þeim betri daga. Stærsta
vinagjöf vor ætti sannarlega aS vera til
málefnis GuSs'.
Mig langar til aS fara nokkrum fleiri
orSum um erfiSleikana í lönduffi þeim,
þar sem vald kaþólsku prestanna má heita
hiÖ æSsta. Enn sem komiS er þurfiS
þér ekki aS stríSa viS það. En sá tími
getur ‘komiS, aS ofsóknirnar verSi svæsn-
ari í Ameríku en nokkru öSru landi. Sá
dagur getur komiS, aS menn óski þess,
aS flýja frá Ameríku til þeirra landa, sem
ekkert frelsi veita nú sem stendur.
Bóka ocf blaðaútgáfa bönnuð.
Vera má, aS þér hafiS þegar heyrt, aS
prentsmiöju vorri í Novi Sad, Jugo-Sla-
víu, hafi veriS lokaS. Eögreglan þar kom
alt í einu yfir oss og innsglaöi allar f jór-
ar dyr prentsmiSjunnar. Yfir fimtiu