Alþýðublaðið - 04.03.1925, Blaðsíða 2

I
RíkisiDgreglan
og
„ðrn eineygöi"
(Ingvar Sigurösson.)
(Ni.)
Þá kem ég að bannlögunum.
Haldið þér, að herlnn yðar, ef
tll yrðl, yrði notaður tll að gaeta
þeirra? Haldið þér, að Jón Magn-
úsaon sem fyrsti hermálaráðherra
myndi eta hernum sérstaklega
að t. d. >Menju«, sem vinur
hans, Hjalti Jónseon, hefir mfeð
að gera, þótt grunsamlegt fram-
ferði ætti sér stað, eða að >Kveld-
úlfs<-skipunum eða yfir höt-
uð til þess að líta eftir stórlöx-
unum, sem taldir eru stjórna
stjórninnl? Ef þér haldið það, þá
skal ég samt til vara gefa yður
gott ráð til þess að hjálpa yður
til betri skllnlngs á lagalegri
framkvæmdsrlöngun yfirvaldanna
að þvf, er snertir bannlögin. Þér
skuluð fá að kynna yður rekstur
og gang hinna svo kölluðu >Ma-
rian<- og >VeiðibjölIn«-mála. Enn
fremur skuluð þér kynná yðnr
áfengisávfsanlr nokkurra lækna,
t. d. Gnðmundar f Stykkishólmi
— hann er sviii forsætisráðherr-
ans —, þá Kjerúifs á ísafirði —
hann er stuðningsmaður Sigur-
jóns —, þá áfenglssöiu læknisins
f Keflavfk — hann er° stuðn-
ingsmaður B. Kr. og Ág. Fly-
genrings, og sá siðar nefndi segir,
að hann hafi orð fyrlr að blanda
þunt, þótt svo virðist nú, sem
fullsterk hafi blandan orðið f
vetur —. Þegar þér hafið alt
þetta athugað og um leið sann-
færst um, að til þess að fram-
fylgj i tll hins ftrasta bannlög-
unum að því, er snertir þau tvö
aklp, er ég hefi nefnt, og að því,
er snertir nefnda lækna, þarf
ekkl fjölmennarl lögreglu en nú
er tii —, en þér skuluð sjálfur
skoða, hvað vlð hefir legið, og
af hverju svo linlega hefir verið
á haldið, — þá býzt ég við, að
tll enn betri glöggvunar á þess-
um dæmafáa vllja yfirvaldanna
til þess að framtylgja landslög-
um jafnt, hver sem á í hlut, svo
secn þér scgið að sú >eiðsvarna«
verði notuð til, væri holt tyrlr
yður að athuga sjóðþurðarmái
"ALÞTÐUSLAÐIÐ
Biöjiö kaupmenn
yðar um íslenzka kaffibætinn. Hann er
sterkari og bragðbetri en annar karfihs tir.
Pappír alls konar.
Pappfrspokar.
Kauplð þar, sem ódýrast er
Heriul Clausen,
Sími 39.
Útbreiðsa Jllþý8ublaB;ð
h*ar scm þíð oruð cg
hwcrt ccm þið fcrið!
15 — 30 króanm rlkarj getið
pér oibið, ef þér kaupiö >Stefnu-
mótið«.
AlÞýðnblaðld
kemur út ú hverjum virkum depri
Áfgreiðda
við Ingólf»»trieti — opin dag-
lega frá kl. 9 árd. til kl. 8 liðd.
Skrifctofa
á Bjargarstíg 2 (niðri) jpin kl.
91/j—101/, árd. og 8—9 iíðd.
Sí m a r:
633: prentimiðja.
988: afgreiðila.
1294: rititjóru.
V e r ð 1 ag:
Aikriftarverð kr. l,0t á mánnði.
Auglýsingaverð kr. 0,16 mm.eind.
þau, er komlð hafa fyrir á nokkr-
um sfðuitu árum hjá starlsmönn-
um hins oplnbera. Gerið svo vel
að bera saman meðferð og hegn
ingu, og gleymið ekki vínverziun
ríkisins og rekstri hennar né
veitlngahúsum, lyfjabúðum og
læknum.
Nú ætla ég ekki að leggja á
yður meiri annir f bili. en hefi
þó meira tii, ef svo óifklega
skyidi fara, að þér lærið ekki
nóg at að kynna yður alt það,
er ég hefi nefnt, tii þess að geta
skillð það, sem þér áður ekki
þykist vlta, að alllr eru ekki
jatnir fyrir lögunum eftir núver-
andi stjórnaraðstæðum, og að tit
kunni að vera menn, sem hættu-
geti verlð að tá ot miklð
vald vegna þess, að þeir mis-
beitl því. —
, örn er svo óhepplnn að taka
eitt sérstakt dæmi, sem sanna á
þörfina tyrir ríkislögreglu eða
her, en dæmið verður til þess
að sýna, að það er fjarri því,
að óhætt sé að trúa auðvalds-
stjórn tyrlr her. Þetta dæmi
>Amar« er hið svo kaliaða
>drengsmál« (út ?.f rússneska
drangnum). Því miður er ekkl
rúm tii aö segja sögu þess hér,
en i sambandi við það vil ég
benda á, að rfkisstjórninnl og
lögieglu bæjarins var kunnu t
um, að tií iiáaöfnunar þurftt ekki
að koma, að i fuilu lagateyal var
tjötdi manns iátinn vaða hér um
bælnn með vopn í höod — þvert
otan f landaiög að sögusögn
sjálfs núverandi dómsmálaráð-
herra, sem sagði nýiega f þing-
ræðu, að ekki væri hægt eftlr
núglid«ndi iögum að láta lög-
reglumenn haía skotvopn. En
það herrans ár 1921 var sami
maður dómsmalaráfiherra og lét
þá tá óvöldum strákum vopn f
hendur og drykkjumönnum bar-
efii. Hvernig heldur nú >Örn<
að slfk stjórn notaði lögvernd-
aðan her? Að öðru leyti skai
þess getið hér til betri skiin-
ings á þessu máli, að 1921 er
sjúkdómur sá, er drengurinn
hafði, svo hættulegur að dómi
heilbrigðlsstjórnar, að drenginn
verður að senda úr landl. Það
dnglr ekkl að einangra hann.
Það er ekki óhætt að taká hann
hingað attur frá Danroörku, þótt
hann hafi vottorð sértræðings
um, að hann sé smitlðus. 1924
kemur svo f íjós. að íslendlnwur
hér heima hefir sama sjúkdóm,