Stjarnan - 01.04.1932, Síða 12

6o
STJARNAN
Vér ver'Öum aÖ hafa þaÖ hugfast að
kristilegt líf á rót sína í Guði. ÞaÖ er
ekki endurbót á því gamla, ekki innifaliÖ
í þvi einungis aÖ leggja af einhvern ljótan
vana, heldur er þaÖ algjör breyting hug-
arfarsins, fullkomlega nýtt lif, sem GuÖs
orð og hans Heilagi Andi hefir vakið í
hjarta mannsins. Syndsamlegum orðurn
og hugsunum er útrýmt, og meöfæddar
tilhneigingar eru sigraðar.
Vér getum aldrei öðlast Guðsríki fyrir
vorar eigin tilraunir, það er fyrir áhrif
Guðs orðs og hans dýrmætu loforð að
vér verðum hluttakendur guðlegrar nátt-
úru, og getum forðast syndaspillingu
heimsins. Þannig er það að heimselskan
og eigingirnin víkja úr vegi fyrir hinum
guðdómlegu eiginlegleikum. Þar sem áð-
ur rikti stríð, órósemi og synd, þar ríkir
nú gleði friður og sigur yfir synd. Fyll-
ing Guðs náöar býr í hjartanu, og maður-
inn er orðinn ný skepna.
Heilagt líferni er sönnun fyrir veru-
legleika kristindómsins. Hann er Kristur
í yður, von dýrðarinnar, það er að Jesús
fyrir ‘Guðs anda kraft ríkis i hjarta
mannsins. Páll postuli skýrir þetta er hann
segir: “Með Kristi er eg krossfestur, eg
lifi-að vísu, þó ekki framar eg, heldur
lifir Kristur í mér. En það sem eg nú
lifi í holdinu það lifi eg i trúnni á Guðs
son, sem elskaði mig og gaf sig sjálfan út
fyrir mig.” Gal. 2:20.
Án krossins væri enginn kristindómur,
án hans gætu menn ekki haft samfélag við
Föðurinn. Krossinn er pantur frelsunar
vorrar, á honum sjáum vér það Guðs lamb
sem ber heimsins synd.
Það er við krossinn að maðurinn fyrst
fær kristilega trúarreynslu. Sá sem krýp-
ur þar í trú, nær því hæsta stigi, sem unt
er að ná. Það var á krossi niðurlægingar
og þjáninga, sem Frelsari vor ávann oss
fyrirgefning og frelsi. Aðeins ljósið frá
Golgata getur upplýst veginn fyrir oss
jarðarbúa. Ef aumir, glataðir syndarar
fást til þess að koma til krossins og stað-
næmast þar, eins og María gjörði, og
virða fyrir sér þann ómælanlega kærleika
sem þar kemur í ljós, þá geta þeir betur
skilið hinn undraverða sannleika, að “Svo
elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn
eingetinn til þess að hver sem á hann trúir,
glatist ekki, heldur hafi eilíft líf.” Jóh.
3:16. Þegar þeir sjá þann skelfilega at-
burð, sem fór fram á Golgata þá kviknar
á altari hjartans sá eldur, sem eyðileggur
synd og óhreinleika, hugarfar þeirra
breytist, og líf þeirra sameinast honum,
sem er uppspretta kærleika, lífs og kraft-
ar. —E. S.
Þolgæði
Þolgæði er vegurinn til sigurs. Jesús
hvatti lærisveina sína til að biðja, og ekki
þreytast þó bænheyrslan kæmi ekki strax.
Hann sagði þeim söguna um rangláta
dómarann og fátæku ekkjuna. Ekkjan
átti mótstöðumann, sem að líkindum
hafði, eða ætlaði að svifta hana eignum
hennar, svo hún leitaði dómarans. En
dómari þessi hvorki óttaðist Guð né
skeytti um menn, en hún hélt stöðugt á-
fram að biðja hann um hjálp svo hún gæti
náð rétti sínum. Lengi gaf hann henni
engan gaum, en að lokum leiddist honum
þrábeiðni hennar, svo til að losast við
hana, hjálpaði hann henni. Síðan bendir
Jesús á, að vegna þolgæðis hennar og þrá-
-beiðni hafi hún fengið rétt sinn, og svo
hvetur hann oss til að biðja og ekki þreyt-
ast, því ef rangláti dómarinn sigraðist af
þrábeiðni ekkjunnar, hversu miklu fremur
mun ekki Guð láta hina útvöldu ná rétti
sínum, sem ákalla hann nótt og dag.
Hann mun brátt láta þá ná rétti sínum.