Stjarnan - 01.09.1932, Qupperneq 11

stjarnan
139
spelkur við legginn, manstu eftir því
Olive?” spurði gamli maðurinn með
hægð.
Olive hneigði höfuðið til samþykkis
en leit ekki upp. Nú varð þögn um stund.
Svo segir Olive alt í einu.
“Eg vildi að þú hefðir fengið að sjá
barnið mitt, frændi. Varir hennar voru
mjúkar eins og rósablöð, og þegar hún
brosti snéri hún svo skrítilega upp á ann-
að munnvikið. Hún hafði svolítið
hrokkið gult hár, og augun voru blágræn
eins og dýpi hafsins. “Ó, það getur ekki
verið satt að hún muni aldrei framar
brosa til mín, ó Tobías, það er ómögu-
legt, það getur ekki verið satt. Glorietta,
elsku litla hjartað mitt.” Blinda móðirin
benti nú Tobías að fara.
Vesalings Tobías gat sett og bundið
um fótbrot, en harmþrungið hjarta gat
hann ekki læknað, svo hann stóð upp,
kvaddi, og skundaði síðan niður fjalls-
hlíðina.
Á leiðinni mætti hann Davíð Forsythe,
unga prestinum, sem nýlega var kominn
til þorpsins. Hann var á leið að heim-
sækja mæðgurnar.
“Hvernig líður Mrs. Shannasse í
dag?” spurði hann Tobías.
“Henni líður illa. Eg myndi ekki fara
upp þangað núna,” svaraði hann.
En Davíð Forsythe áleit það skyldu
sína að fara og hélt því áfram. Hvert
skifti sem hann fór upp hlíðina var hann
glaður í þeirri von að Guð myndi hjálpa
honum til aS segja eitthvað, sem gæti
snert hið niðurbeygða hjarta Mrs. Shan-
nasse og vakið hjá henni hugrekki, traust
og von, en jafnoft varð hann fyrir von-
brigðum og skildi við hana eins hrygga
og þögula eins og hún hafði verið þegar
hann kom.
“Þú verður að hressa þig upp,” sagði
hann henni aftur og aftur.. “Læknarnir
segja að þeir geti ekkert hjálpað þér, þú
verður sjálf að hrinda frá þér þessu
þunglyndi. Þú verður að finna út hver
tilgangur hans er með þig. Aðrir hafa
unnið fyrir þig. Fæðan sem þú borðar,
húsið sem þú býr í, vegirnir sem þú
ferðast urn, er alt framleitt og tilbúið
fyrir þig. Bækur hafa verið skrifaðar
fyrir þig að lesa, myndir málaðar fyrir
þig að horfa á, og hér situr þú aðgerða-
laus dag eftir dag, og gerir enga tilraun
til að endurgjalda þeim, sem hafa gert alt
þetta þér til gagns og ánægju. Þú verð-
ur að bera þinn hlut af skyldum lífsins,
og með hugrekki ganga braut þína þrátt
fyrir hinn þunga missir þinn, Mrs.
Shannasse.”
Hjún hafði alls ekki látið eins og hún
veitti orðum hans minstu eftirtekt þar
til húr. segir:
“Ef þú hefðir átt barn og séð höfuð
þess kramið milli bíls og trjástofns, þá
gætir þú komið til mín og hvatt mig til
að vera glöð og hugrökk,” sagði hún
svo dauft og drærnt eins og hún væri
hálf sofandi.
Mr. Forsythe roðnaði, hann átti ekkert
barn, því hann var ógiftur maður.
Mrs. Bacon kallaði á hann og bauð
honum stykki af skorpusteik, en hann
afþakkaði kurteislega. Honum fanst eins
og kökkur í hálsinum, svo hann gæti ekki
rent niður, og snéri hann heim við svo
búið hryggur í huga.
Þegar hann kom að brúnni mætti hann
Jonah Biggs. Jonah varð mjög alvar-
legur og hugsandi er hann sá hve hrygg-
ur og daufur í bragði presturinn var.
“Mrs. Shannasse sviftir alla þorpsbúa
lifsgleðinni ef hún nær sér ekki bráðum,
það verður afleiðingin,” sagði Jonah við
Magðalenu þegar hann kom heim um
kveldið.
“Heldurðu þú getir hjálpað henni, þeg-
ar beztu sérfræðislæknar landsins eru
frágengnir?” spurði Magðalena, hlægj-
andi.
“Eg veit ekki,” svaraði hann dræmt,
það væri skaSlaust að reyna.”
“Litlu seinna var Jonah sendur ti!
New York í þarfir timburfélagsins. Með-
an hann stóð þar við heimsótti hann einn