Stjarnan - 01.05.1936, Blaðsíða 6

38
STJARNAN
“Eg afmái afbrot þín . . . og minnist ekki synda
þinna. Svo fulíkomlega er þetta framkvæmt,
a'Ö hann lofar að taka steinhjartað úr brjósti
voru og gefa oss annað af holdi. Nýtt hjarta',
nýtt líf, nýr maður.
Þú ert )?á alt annar maður en fyr. Þú, eins
og þú varst áður, syndugur og spiltur, ert full-
komlega gleymdur. Þú stendur frammi fyrir
Guði nýr maður, hreinsaður og þveginn í blóði
lambsins.
Vill Guð fyrirgefa þér? Já, vissulega.
Idann vill og getur frelsað þig hvað djúpt sem
þú hefir fallið, því ekki er hönd hans stutt orð-
in svo hann geti ekki hjálpað. Það sem meira
er hann vill gleyma öllum þínum syndum.
Það er aðeins ein synd, sem er undantekin í
Biblíunni; það er syndin móti heilögum anda.
Þú manst eftii reynslu Ananíasar og Saffíru í
J’ost. 5. kap. og hina snöggu og voðalegu lregn.
ingu, sem þau urðu fyrir.
Þessi ófyrirgefanlega synd er ekki ætíð í
sambandi við fjármál, alls ekki. Hvaða synd,
sem vér vísvitandi höldum við, mun að lokum
baka oss þá sömu voðalegu lregningu, sem féll
yfir þessa tvo meðlimi hins fyrsta kristna safn-
aðar.
Ef Guð ennþá talar til þin fyrir rödd sant-
vizkunnar, þá er það vottur þess að dyr náð-
arinnar standa þér enn opnar, og að Jesús réttir
þér sínar gegnumstungnu hendur og býður þér :
“Kom heim, barn mitt, kom heim.’’
Það borgar sig ekki að leika sér að sprengi.
pfni þektrar syndar. Syndin er jafnvel hættu-
legri en sprengiefni. Vor himneski faðir er
mjög þolinmóður og miskunnsamur. En sá
dagur kemur að náðin verður elvki lengur fram-
boðin, og rödd frelsarans talar ekki lengur til
hjarta þíns.
Rev. D. Mclvaughlin segir frá atviki, sem
fyrir hann bar er sannar þetta:
"Ungur rnaður lá liættulega veikur. Hann
hafði litla lífsvon og lrann vissi það sjálfur.
Þegar eg sat við rúmið hjá honum sagði hann
við mig: “Ó, herra minn, viltu biðja til Guðs
fyrir mér, bið að Tom Pritchard fái annað
tækifæri, að líf hans verið sparað svo hann geti
lifað Guði og þjónað lronum.” Eg bað eins og
hann óskaði eftir og bæn vor var heyrð. Tom
komst á fætur aftur. Hann skrifaði undir
bindindisheitið og hafnaði áfengi; það hafði
áður verið þyngsta freisting hans. En hann
gaf ekki Guði hjarta sitt.
Nú lifði hann reglusömu lífi. Hin aldraða
rnóðir hans gat því notið meiri þæginda og alt
leit vel út. En hann bygði á svo veikum grund-
velli. Tom reiddi sig á sinn eiginn viljakraft
til að standa á móti liinum öfluga óvini hvers
þræll hann liafði áður verið.
Þannig liðu 12 mánuðir. Svo eitt kvöld
komu 3 eða 4 af hinum fyrri félögum hans og
neyddu ltann til að koma með sér í einn eða tvo
klukkutíma. Tom lét tilleiðast en þó með því
skilyrði að þeir mættu ekki bjóða honum áfengi.
Þeir lofuðu því og sögðu: “Þér er óliætt að
koma með okkur.” Á tilteknum tíma sátu þeir
allir umhverfis spilaborðið, og áfengi var veitt.
Elíki leið á löngu að honum væri líka boðinn
sopi. Hann afþakkaði og sagði að það hefði
fyrri verið eyðilegging sín. Hálftíma seinna var
honum aftur boðið vín. Aftur neitaði liann því
og sagði: “Ef eg drykki svo mikið sem eitt
einasta glas, þá væri ekki nema sanngjarnt að
Guð léti mig detta niður dauðan; hann hefir
gefið mér heils árs frest til að snúa mér til hans,
og þó eg hafi ekki gjört það ennþá, er eg þó
hættur að drekka.” Þriðja skifti sem honum
var boðið vín tók hann glasið og drakk úr því.
En í því hann setti glasið á borðið misti hann
jafnvægið og féll á gólfið örendur.
Vinir mínir, Guð lætur ekki að sér hæða.
Vissulega vill hann fyrirgefa syndir þínar og
gleyma þeim algjörlega. Gef honum lijarta
þitt í dag.
L. E. C.
Konungurinn og Biblían
Það er sagt um hinn nýlátna konung vorn
Georg V., að hann, samkvæmt loforði er hann
gaf móður sinni, ltafi á liverjum degi lesið einn
kapítula í Biblíunni. Oft í ræðum sínum
nefndi hann Guðs nafn nteð lotningu, þakkaði
honurn fyrir velgjörðir hans og bað um blessun
hans.
Árið iqii var lionum gefin skrautbundin
Biblía og hann sagði er hann Meðtók hana:
“Það er mín örugga von bygð á starfsemi
Biblíufélagsins, sem útbreiðst hefir um allan
heim, að þegnar mínir ávalt varðveiti hina dýr-
mætu arfleifð, Biblíuna í enskri þýðingu, sem
frá veraldlegu sjónarmiði er hinn bezti fjár-
sjóður þjóðar vorrar, og í andlegu tilliti hinn
dýrmætasti hlutur sem til er í heiminum.”
E. S.