Stjarnan - 01.03.1942, Qupperneq 4

20
STJARNAN
bústað hans, vald hans og dýrð. Himininn
er dásamlegur staður, Þar er hvorki frost
né ofsahiti, engin hjartasorg, engin and-
vörp né hrygðarstunur. Þar er enginn
gamall né hrumur, aðeins eilif æska, eilíf
hamingja. Hann var ríkur, alt var hans.
Hann þurfti ekki að bíða dauða föðursins
til að erfa hásætið. Hann var einn með
Guði.
Mannleg orð geta ekki lýst dýrð föður-
húsanna, eða þeirri lotningu, tign og' til-
beiðslu, sem Jesús naut þar. Hann var
ríkur en gjörðist fátækur. Þegar maður-
inn féll í synd þá kom breytingin, þá gat
hertogi lífsins ekki lengur haft nautn af
auði sínum og dýrð. Heimurinn hafði
glatast. Það varð að finna hinn týnda
sauð. Nú varð að leita uppi týnda soninn
og leiða hann heim aftur. Sárin og marið,
sem syndin hafði orsakað, þurftu smyrsl
og umbúðir. Hinir sjúku þurftu læknis-
hjálpar. Þótt englar væru fúsir til að
bjarga, þá gátu þeir það ekki. Hann varð
sjálfur að fara og frelsa hinn glataða
heim, englarnir fengu leyfi til að aðstoða
hann.
Vér getum varla gripið mismuninn og
breylinguna, er hann yfirgaf auð og heiður
og hásæti himnanna til að lifa í miðnætur-
myrkri syndspiltrar jarðar. Almenningur
bauð ekki konung himnanna velkominn,
engin nefnd var kosin til að mæta honum.
Hann gjörðist fátækur yðar vegna. Hann
hafði ekki nýtízku veitingahús til að gista
á, heldur aðeins jötu, enga fiðursæng, að
leggjast á, aðeins strá. Jafnvel skepnurn-
ar höfðu meiri þægindi en hann. “Refar
hafa greni og fuglar himins hreiður, en
mannsins sonur hefir hvergi höfði sínu að
að halla.” Matt. 8:20. Vor vegna gjörðist
hann fátækur. Hann átti hvorki hús né
landeign. Þegar hann fór yfir vatnið var
hann í lánuðum bát, hið eina skifti, sem
getið er um hann ríðandi, var hann á lán-
uðum reiðskjóta. Þegar hann lagði höfuð
sitt á kod'da var það lánaður koddi. Þegar
hann gaf lexíu um skattskylduna fékk
hann pening að láni. Þegar hann fékk að
drekka við brunninn, þá var það xir fötu,
sem annar átti, og þegar hann var jarð-
aður var þáð í annars manns gröf.
Hvilík undraverk náð og kærleikur til
syndugra manna. “Meiri elsku hefir eng-
inn en þá, að hann láti líf sitt fyrir vini
sína,” en Jesús lét líf sitt fyrir mannkynið,
sem var í uppreisn á móti honum. í Gal.
2:20 stendxir: “Sem elskaði mig og gaf
sjálfan sig xit fyrir mig.” Hann sem skap-
aði manninn, gaf líf sitt til að frelsa hann
frá hegningu syndorinnar. “Þér vitið að
þér eigi eruð endurleystir með forgengi-
legu silfri eða gulli frá yðar hégómlega at-
hæfi er þér numið höfðuð af feðrum yðar,
heldur ineð dýrmætu blóði þess óflekkaða
og lýtalausa lambsins, Krists.” I. Pét.
1:18. 19.
Kærleikur hans opnaði veg frelsisins.
Maðurinn seldi eign sína og einkarétt-
indi fyrir ekkert. En það tók mikið til að
kaupa það aftxir. Guði sé lof lausnargjald-
ið er borgað. “Vér höfum endurlausnina
öðlast fyrir hans blóð, fyrrigefningu synd-
anna eftir ríkdómi hans náðar.” Efes, 1:7.
Vér tilheyrum Kristi hvort sem vér viðui’-
kennum það eða ekki. Hann hefir bæði
skapað oss og endurleyst. “Vér erum
verði keyptir,” þess vegna erum vér hans
eign og það er ekki nema sanngjarnt að
vér þjónum honum. Guð vill að vér gefum
líkami vor sem lifandi helga fórn honum
til þjónustu. (Róm. 12:1).
Sál, sem seinna nefndist Páll vann á
nxóti Kristi og ofsótti lærisveina hans, en
eltir að hann á leiðinni til Damaskus
mætti Jesxi frá Nazaret varð hann gjör-
breyttur maður. Ofsóknarmaðurinn varð
áhugasamur postuli Krists, sem ferðaðist
hvarvetna og kunngjörði að “það er sann-
ur lærdómur og í alila staði viðtöku mak-
legur að Jesús Kristur ,er korninn í heinx-
inn til að frelsa synduga menn og er eg
hinn helzti þeirra. I. Tínx. 1:15. Allir,
sem þekkja Jesúm gefa sama vitnisburð.
“Hann er í alla staði viðtöku maklegur.”
Ríkir og fátækir, háir og lágir, lærðir og
ólærðir finna í honum fullnægju fyrir þrá
hjarta síns. í honunx finna þeir þann
frið, sem er öllum skilningi æðri. f hon-
um og fyrir hann fæst fyrirgefning synd-
anna og frelsun frá þrældómi. Hjá honxxnx
finnur hinn örvæntingarfulli nýja von, og
næturmyrkrið breytist I Ijós dagsins. Það
er alveg óskiljanlegt að hver einasti maður
skuli ekki meðtaka Jesxim.
Hin stærsta synd mannsins er að hafna
kærleika Krists og fórn hons. Það finst
engin sjálfsfórn, ekkert hetjuverk i sögu