Stjarnan - 01.12.1942, Side 2

98
STJARNAN
Kœrleiki Krists knýr oss
Þessi setning var skrifuð fvrir nærri
1900 árum síðan. Hún.var ekki skrifuð í
Boston eða Lundúnaborg, heldur í Filippí-
borg í Macedóníu, borginni, sem Páll
heimsótti á annari og þriðju trúboðsferð
sinni. Hún var ekki skrifuð á ensku,
frönsku eða spánversku, heldur á grísku.
Það var hvorki gjört á ritvél né með
sjálfblekung. Hún var skrifuð með vond-
i;m penna og lélegu bleki á garfað skinn.
Páll hefði getað látið vera að skrifa þessa
setningu, en þá hefði heimurinn verið
þeim mun fátækari heldur en hann er.
Þessi óviðjafnanlegasta setning á nokkru
tungumáli hefði þá verið töpuð.
Páll er látinn. Neró lét hálshöggva
hann fyrir mörg hundruð árum síðan,
höndin, sem stjórnaði pennanum er orðin
að dufti, penninn er tapaður, blekið er
fölnað, skinnbókin eyðilögð, og málið er
ekki lengur talað eins og það var þá, en
þessi háleitu orð hafa varðveist gegnum
aldirnar. Þau hafa flust yfir öll höf til
allra landa. Þau hafa slitið af sér hlekki
grísku tungunnar, og tala nú til hjartna
manna og kvenna á öllum tungumálum.
Þau koma eins og nýr boðskapur frá post-
ulanum. Athugið þau, vinir mínir, látið
þau festa rætur í hjörtutm yðar. Leyfið
heilögum anda að grafa þessi orð á hjörtu
yðar. “Kærleiki Krists knýr oss ”
Kærleikurinn er sterkasta aflið í al-
heimi Guðs. Hann breytist ekki. “Hvort
heldur það eru spádómsgáfur þá munu
þær þverra, eða tungur, þá mun þeim
linna, eður þekking, þá mun hún þrjóta,"
segir Páll postuli. “Fegurð þessa heims
hverfur.” En Guð er kærleikur, og allur
sannur kærleikur er endurskin af anda
og eðli Guðs.
Á einni af eyjunum í Miðjarðarhafinu
V)jó fögur ung stúlka, hún bar af öllum
þar bæði að fríðleik og hæfilegleikum.
Hraustur ungur maður af góðum ættum
elskaði hana. Þau virtust eiga hamingju-
sama framtíð fyrir höndum. Hvern dag
fögnuðu þau í voninni um að mega lifa
langa æfi hvort í annars félagsskap. En
einn dag kom slys fyrir stúlkuna, sem
eyðilagði svo algjörlega útlit hennar, að
það var blátt áfram skelfing að sjá hana.
Jafnvel foreldrar hennar tóku sér nærri
að líta á hana. Kærasti hennar var uppi á
meginlandi þegar slysið vildi til. Þegar
hann kom aftur voru honum send þau
skilaboð að fallega stúlkan hans væri svo
afmynduð, að hann gæti aldrei framar
fengið að sjá hana. Eg verð að sjá hana,
svaraði hann. Honum var sagt það feng-
ist ekki, hún væri svo hræðilega og sorg-
lega útlítandi. Hún sendi honum orð, að
hún elskaði hann svo mikið að hún gæti
ekki bakað honum þá sorg að þurfa að
sjá sig. Nokkrum dögum seinna sá dyra-
vörðurinn á húsi ungu stúlkunnar að
drengur leiddi mann upp brautina. Mað-
urinn leit kunnuglega út, en hann gekk
eins og hann sæi ekki veginn. Þeir
nálguðust. Drengurinn leiddi manninn
inn um dyrnar. Nú staðnæmdist maður-
inn, rétti út hendur sínar og hrópaði: “Eg
er hér mín elskaða.” Hann hafði eyðí-
lagt sjón sína til þess að geta verið með
henni, sem hann elskaði. Það er sagt, að
þau hafi náð hárri elli og búið í litlu
húsi niður við sjávarströndina. Kærleik-
ur þeirra varð æ sterkari eftir þ\d sem
árin liðu. Hann mintist hennar ávalt eins
og hún var í fegurð æskunnar á morgni
lífsins. Og hún þjónaði með óþrevtandi
kærleika manninum, sem áleit enga fórn
of stóra til þess hann fengi að vera með
henni.
Þetta minnir .oss á kærleika Krists
Hann skapaði oss í sinni mynd og hafði
yndi af að heimsækja manninn í aldin-
garðinum, sem hann hafði plantað fyrir
hann. Tilgangur hans var að vér skyld-
um njóta ánægjunnar af samfélaginu við
hann um eilífar aldir. En viðurstygð
syndarinnar spilti sakleysi og hreinleika
mannshjartans, svo Guð hlaut að byrgja
auglit sittt fyrir honum. En kærleikur
Guðs og Sonarins hefir aldrei dofnað.
Guðs eingetinn sonur huldi dýrð sína,
yfirgaf hásæti sitt, og tók upp á sjálfan
sig syndspilt veiklað mannlegt hold, til
þess hann gæti staðið oss við hlið. Hann
bjó meðal vor. Hann dó fyrir syndir
vorar. Hann reis upp dýrðlegur. Hann
sté til himna, og sem maðurinn, Jesús
Kristur, stendur hann við hásæti Föðurs-