Stjarnan - 01.12.1942, Qupperneq 5

STJARNAN
101
trú og hugrekki þessa nýumventa drengs,
svo eg svaraði ekki einu einasta orði, en
eg hugsaði með sjálfum mér: “Þetta
skifti verður þú fyrir vonbrigðum. við
erum langt í burtu þaðan sem burstinn
féll, og eg sé engan veg til þess við getum
fundið hann.”
Við höfðum siglt góða stund, þegar
stýrimaður kallaði til eins af hásetunum
að koma með færi. “Það er stór fiskur,
sem syndir hér í kjölfari skipsins.” Stýri-
maður rendi færinu, og ekki leið á löngu
þar til fiskur var á önglinum, og var hann
dreginn upp á þilfarið. Þegar matreiðslu-
maðurinn slægði fiskinn fann hann burst,-
ann í maga hans.
Hvílíka undrun þetta vakti. Menn
urðu að sjá það til að trúa því. Það var
kraftaverk. Hvernig gat fiskurinn gleypt
svo stóran bursta?
Hvað var nú orðið af skipsdrengnum?
Eg gat getið mér til hvar hann mundi
vera, svo eg læddist inn í bænaherbergið
Var það af
Var það af hendingu að Gyðingaþjóð-
in, Guðs útvalda þjóð, hélt heilagan sjö-
unda dag vikunnar ,í gegnum aldirnar?
Var það af hendingu þessi 40 ár, sem
ísraelsmenn ferðuðust um eyðimörkina
að manna féll aldrei hinn sjöunda dag
vikunnar, þó það félli alla hina 6 dagana?
Var það af hendingu að hvíldardags-
boðorðið er lengst allra 10 boðorðanna, og
tekur því fram að sjöundi dagurinn er
hvíldardagur Drottins hvernig á að halda
hann og hvers vegna hann á að haldast
heilagur?
Ef það stendur á sama hvern dag vik-
unnar .vér kjósum að halda sem hvíldar-
dag, er það þá ekki undarlegt að Guð
skuli svo víða í Biblíunni tala um sjö-
unda daginn sem hvíldardag, Drottins
dag, o. s. frv., en aldrei tala þanngi um
nokkurn annan dag vikunnar?
Er það ekki eftirtektavert að einn spá-
mannanna sá í sýn að hvíldardagur
Drottins verður haldinn á nýju jörðinni,
þá koma allir hinir endurleystu saman
frammi fyrir Guði að tilbiðja hann.
Ef til þess var ætlast að menn héldu
heilgan fyrsta dag vikunnar í stað hins
okkar, þar var hann á knjánum og veg-
samaði Guð fyrir bænheyrsluna og fyrir
það að honum er enginn hlutur um megn.
Eg féll á kné við hlið hans og gat ekki
beðið annað en þetta: “Herra, hjálpaðu
vantrú minni.” Upp frá þessum degi
hæddist enginn að skipsdrengnum eða
Guði hans, sem hann treysti og þjónaði.
Það er gott að heyra um slíka reynslu
nú á vorum dögum. Nú er svo mikið af
efa, vantrú og Guðsafneitun í heiminum.
Heimsins börn gjöra sér glatt þegar þau
heyra talað með hávaða og fyrirlitningu
um heilaga hluti og heilagt málefni. Nú
er reynslutími fyrir Guðs börn. “Vitranir
eru sjaldgæfar.” Það, sem vér þurfum er
að þekkja þann Guð, sem svarar bænum
barna sinna, hverjum enginn hlutur er
ómáttugur. Vér þurfum að geta sagt
heiminum frá því að enn í dag svarar Guð
bænum vorum. Það er einasta meðalið
móti nútímans eitraða höggormsbiti.
Carstene Line.
hendingu
sjöunda á dögum Nýja Testament.isins,
var það þá ekki undarlegt að Jesús skyldi
aldrei minnast á að hvíldardeginum yrði
breytt við dauða hans? Skyldi hann hafa
gleymt að kenna mönnum nokkuð þess-
ari breytingu viðvíkjandi, er það þá ekki
undravert að hvorki Pétur, Páll né nokk-
ur hinna postulanna skuli hafa kent eða
sýnt mönnum að sunnudagurinn ætti að
vera haldinn heilagur?
Er það ekki einkennilegt ef sunnudag-
urinn var helgidagur kristinna manna, að
Páll postuli skuli hafa haldið áfram að
fara til kirkju sjöunda daginn og halda
hann heilagan?
Plaldið þér það hafi verið í ógáti, að
Jesús þegar hann sagði fyrir eyðilegg-
ingu Jerúsalemsborgar, áminti lærisveina
sína um að biðja að flótti þeirra yrði ekki
á hvíldardegi?
Nei. Ekkert af þessu var hending eða
tilviljun. Hinir helgu menn, rithöfundar
Biblíunnar, töluðu ávalt um sjöunda dag-
inn þegar þeir mintust á hvíldardaginn.
Enginn lærisveinanna gaf áminning eða
eftirdæmi um að halda fyrsta dag vik-
unnar. Þeir töluðu aldrei öðruvísi um