Stjarnan - 01.03.1951, Side 6

22
STJARNAN
Heppileg misgrip
Dr. D. Smith sem var sannkristinn
læknir mætti presti sínum, O. B. Gerhart,
og sagði honum frá manni, Buckle að
nafni, sem væri trúaður maður og hefði
sótt samkomur vorar. Presturinn segir svo
frá:
„Læknir'inn leitaði uppi talsíma númer
Mr. Buckles og gaf mér það. Seinna símaði
ég og kona svaraði símanum. Ég spurði
hvort þetta væri heimili Mr. Buckle, hún
kvað svo vera og þetta var konan hans.
Ég sagði henni nafn mitt og þar með að
ég væri prestur Sjöundadags Aðventista
og að ég óskaði að sjá mann hennar, og
bætti því við að Dr. Smith hefði gefið
mér nafn hans.
„Ég heimsótti þessi hjón um kvöldið
og Mr. Buckle spurði mig hvernig Dr.
Smith hefði vitað að hann hefði áhuga
fyrir Guðs orði. Mér þótti það einkenni-
leg spurning þar sem hann hafði sótt sam-
komur vorar, og að líkindum sagt lækn-
inum frá áhuga sínum fyrir Guðs mál-
efni, en þessi maður fullvissaði mig um
að hann hefði aldrei talað við læknirinn.
Áður en ég gat svarað hélt Mr. Buckle
áfram og sagði að ég væri þriðji prestur-
inn sem hefði heimsótt hann þennan mán-
uð, en aldrei fyrri á ævi hans hafði prest-
ur komið að heimsækja hann. Hann kann-
aðist við að hvorki hann hé kona hans
hefðu sótt kirkju. En þessar heimsóknir
höfðu vakið áhuga hjá honum.
„Ég er órólegur", sagði hann, „ég býst
við að það sé kominn tími til að taka það
alvarlega“.
Þarna hafði ég gott tækifæri og litlu
seinna fékk ég þau til að innrita sig í
Biblíuskólann með pósti. Eftir jólin fór
ég aftur að heimsækja þessi hjón, sem
nú fögnuðu komu minni. Þau höfðu haft
aðeins fáar lexíur með póstinum og tóku
því með gleði þegar ég bauðst til að gefa
þeim Biblíulexíur með myndavél. Þessi
hjón og tveir nágrannar þeirra hafa vak-
andi áhuga fyrir Guðs orði og Mr. Buckle
er sannfærður um að Guð sendi mig til
þeirra.
„Nú skulum vér aftur snúa oss að
lækninum. „Það var ágætt nafn sem þú
gafst mér þessi Mr. Buckle“, sagði ég hon-
um. Bæði hann og kona hans hafa áhuga
fyrir að læra Guðs orð, en það skrítna við
þetta er að hann er þér bráðókunnugur,
og hann skilur ekkert í hvernig þú vissir
nokkuð um hann“.
„Maðurinn sem ég þekki er ekki gift-
ur, þú hefir haft ranga utanáskrift“, sagði
læknirinn.
„Ég notaði símanúmerið sem þú gafst
mér“.
„Það kom nú upp úí kafinu, að lækn-
irinn hafði gefið mér símanúmer annars
manns með sama nafni“.
„Seinna heimsótti ég Mr. Buckle, kunn-
ingja læknisins, hann var áhugasamur
trúmaður, sameinaðist söfnuði vorum litlu
seinna og er nú djákni í söfnuði vorum í
Sarnía. Hann fer með mér þegar ég er að
lesa með nafna hans, og er þeir kyntust
mintust þeir þess að þeir hefðu unnið
saman á skipi mörgum árum áður“.
Undanfarandi grein sannfærir mig enn
betur um, að hvar sem Guð sér einlægt
hreinskilið hjarta, sem þráir þekking á
Guðs orði og samfélag við hann, þá finn-"
ur hann einhvern veg að senda þá til vor
eða oss til þeirra, svo þeir geti öðlast þekk-
ingu sannleikans. Eftirfarandi er mín eig-
in reynsla fyrir. nokkrum árum:
„Ég byrjaði háskólanám í vestur On-
tario um nýárið 1923. Ég hafði herbergi
til leigu hjá norskum hjónum sem mér
var vísað á í bænum þar sem háskólinn
var, og fæddi mig sjálf. Sumarið eftir fór
ég út að selja bækur í nágrenninu og
gekk vel. Ég fékk margar pantanir og
sumir borguðu niður. Svo þegar leið á
sumarið fór ég að skila bókunum. Nú
borgaði ég fyrir allar bækurnar, gaf dá-
lítið til kristniboðsstarfsins, það hafði ég
ekki getað um veturinn, því að ég hafði
aðeins 50 til 60 dollara til að byrja með
um nýárið fyrir húsnæði, fæði, bækur og
borgarabréf. Auk þessa vann ég mér dá-
lítið inn með prjónaskap. Ég prjónaði með-
an ég las í bókinni fyrir framan mig á
borðinu.
Fyrir það Jsem nú var eftir af bóka-
verðinu vænti ég að hafa nóg til að kom-
ast af á skólanum veturinn eftir. En þeg-
ar hér var komið sögunni var eins og öll
sund væru lokuð. Sumir gátu ekki borg-
að bókina strax, aðrir vildu helzt hætta
við hana, og hjónin sem ég hafði leigt