Morgunblaðið - Sunnudagur - 11.11.2018, Síða 15

Morgunblaðið/Ásdís
’Hún ætlar ekki að láta sam-félagið stjórna sér. Ætlar ekkiað láta viðhorfin stýra sér. Húnætlar ekki að láta þetta hornauga
sem hún mætti í Reykjavík
stjórna sínu lífi. Ég tengi dálítið
við það. Að vera kannski ekki
nægilega vel tamin til að láta
gildandi norm stýra öllu því sem
ég segi og geri. Það getur verið
snúið og lýjandi að búa yfir
persónuleika sem fer ekki í einu
og öllu eftir því sem samfélagið
ætlast til af manni.“
ennið. Á þeim tíma hugsaði ég með mér að ég
hefði enga þörf fyrir frekari kynni. Ég þyrfti
ekkert að kynnast þessum manni; þótt við
værum skyld ættum við ekkert sameiginlegt,“
segir Ásdís Halla.
Það varð þó úr að þau náðu síðar sáttum og
kynntust ágætlega.
„En þessi uppákoma dugði til þess að ég
hugsaði með mér að það hlyti að vera eitthvað
varið í þessa konu. Fyrst maðurinn eftir öll
þessi ár minnist hennar svona sterkt og sér
hana í mér, þyrfti ég að vita eitthvað meira um
hana.“
Hvað var það við þessa langömmu sem heill-
aði þig? Var það frekjan í henni eða hvað á
maður að kalla það?
„Það er hægt að kalla það svo margt; kald-
lyndi, frekju, ákveðni eða nota jákvæðari orð
eins og styrkur, seigla og sýn. Vissulega var
hún rosalega stjórnsöm! Hafði sterkar skoð-
anir á öllu, bæði fólki og málefnum og þær týp-
ur geta verið óþolandi. Ég skil vel að í huga
unglingspilts, eins og Halldór var þegar hann
kynntist henni, hafi hún verið óþolandi og sér-
staklega vegna þess hversu illa hún kom fram
við móður hans Unni, sem hann dýrkaði. Hann
segir móður sína hafa verið bestu konu í heimi
og sem betur fer minni ég hann örlítið á hana
líka núna þegar við höfum kynnst betur,“ segir
hún og skellihlær.
„En líklega er það þannig að við erum öll
með búta úr einhverju erfðamengi héðan og
þaðan, og þeir eru misviðkunnanlegir. Sumar
þeirra kvenna sem ég fæ genin frá eru yndis-
legar og aðrar fullkomlega óþolandi. Og ég er
ekkert með minna frá þessum sem geta reynt
á taugarnar,“ segir hún og hlær.
Karakterinn frá formæðrunum
Í æsku var Ásdísi Höllu oft bent á, með bein-
um og óbeinum hætti, að hún væri öðruvísi en
aðrir í fjölskyldunni. Hún segir frá því að hún
hafi snemma upplifað sig fullorðna; var fullorð-
inslegt barn sem hafði sterkar skoðanir á öllu.
„Í útliti er ég mjög ólík systkinum mínum og
fengum við oft athugasemdir um það. En mér
leið alltaf eins og við værum ólíkari inni í okkur
en að utan. Hvorki á jákvæðan né neikvæðan
hátt. Við sáum tilveruna bara frá svo gjör-
ólíkum stað og systkinum mínum fannst ég
fullstjórnsöm og regluföst,“ útskýrir hún.
Þegar Ásdís Halla fer svo löngu síðar í lífinu
að grafast fyrir um langömmu sína Ingibjörgu
skilur hún ýmislegt betur en áður.
„Þá rennur það upp fyrir mér að þessi
grunnkarakter minn kom úr blóðinu. Ég hélt
lengi vel að hann hefði mótast af umhverfinu
og byggðist á ákvörðunum sem ég hefði tekið í
æsku en nú er ég sannfærð um að ég fékk
hann frá formæðrum sem ég hafði aldrei hitt.
Auðvitað hefur umhverfið síðan töluverð áhrif
og maður getur gert ýmislegt til að verða
smám saman skárri útgáfa af sjálfum sér, en
ég er sannfærð um það nú að grunnurinn er
miklu sterkari en margan grunar,“ segir hún.
„Og þegar ég sat þarna pínulítill krakki með
11.11. 2018 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15