Bæjarblaðið - 09.05.1953, Blaðsíða 2

Bæjarblaðið - 09.05.1953, Blaðsíða 2
3 BÆJARBLAÐIÐ Laugardaginn 9. maí 1953. BÆJARBLAÐIÐ Ritnefnd; DR. ÁRNI ÁRNASON, KARL HELGASON, RAGNAR JÓHANNESSON OG VALGARÐUR KRISTJÁNSSON AfgreiSslumaSur: ODDUR SVEINSSON Sími 74. BlaSiS kemur út annan hvern laugardag. PrentaS i Prentverki Akraness h. f. Vorannir Bæjamerming vor íslendinga er ung. Svo skammt er síð- an bæir og þorp tóku að risa hér upp. Þessa gætir líka allmjög hjá oss, einkum í hinum smærri bæjunum. Höfuðborgin og stærstu kaupstaðirnir hafa hins vegar fengið á sig snyrtilegri blæ. Fólk, sem búið hefir í strjálbýli, er oft nokkuð lengi að nema lögmál þéttbýlisins til hlítar. En þar er aðallögmálið, sem flestar aðrar reglur hyggjast á: að taka tillit til annarra í sambúðinni, miða meir við heildina en einstaklinginn. Eitt af því, sem mest veltur á í því sambandi, er þrifn- aður og aðrar lungengisvenjur úti við. Tökum dæmi: Það telst skaðlítið að skyrpa frá sér úti i haga, en að hrækja á gangstétt í bæ, gengur villimennsku næst; það er mönnum frjálst að bera hvað sem er á tún í sveitinni, en það þykir ósvinna að bera óþverralegan og daunillan áburð á lóð í þéttbýli, rétt við nefið á nágrannanum. Kröf- ur heilbrigðiseftirlits hljóta lika að vera strangari þar. — Líka telst til menningarskorts að drita niður alls konar rusli og úrgangi úti við, pappírsneplum, appelsínuberki, að ekki sé nú talað um flöskur, sem sjást stundum mölbrotnar á fjöl- förnum götum til stórhættu fyrir menn og ökutæki. Já, vér eigum enn í mörgu langt i land, íslendingar, að skapa oss bæja- og umgengnibrag með siðmenningarblæ. Þ^ss vegna eigum vér að vera námfús og skjót til að taka oss til fyrirmyndar þær þjóðir, sem lengst eru komnar í þessum efmun. + * * Nú hefjast vorannirnar. Bráðum hefst garðræktin, sem er svo ríkur þáttur í bæjarlífinu hér. Garðyrkjan á Akranesi miðast nær eingöngu við nytja- jurtir. Skrúðgarðaræktin stendur hér yfirleitt á lægra stigi en í flestum öðrum bæjum sambærilegum. Valda þar e. t. v. að nokkru mn erfið skilyrði, en þó mun hvergi nærri fullreynt, hve langt má komast í trjárækt og skrautjurta, ef áhugi og þrautseigja haldast í hendur við snyrtimennskuna. Sumir einstaklingar hafa sýnt lofsverðan áhuga i rækt garða sinna og lóða, en mér skilst, að enn hafi lítið verið gert af bæjarfélagsins hálfu til að prýða almenna staði, lóðir við opinberar byggingar o. þ. u. 1. Það nægir engan veginn að hugsa um skrúðgarðinn á Garðatúni einan. Bærinn sjálfur fríkkar ekki við það. Það eru staðir eins og torgin, kirkju- lóðin, skólalóðirnar, bæjarhússlóðin og fleira, sem setja dag- legan svip á miðbæinn. Á þessum tíma árs skiptir miklu, að allir, einkum hús- eigendur, geri allsherjar sókn, hver á sínu landi, til að þrífa og snyrta. Þótt skúrarnir og úthýsin séu víða ljót hér í bæ, mætti líta skár út umhverfi margra þeirra. Ljótt er að sjá fallega lóð þakta rusli og óþverra, þegar grösin fara að teygja kollinn upp úr moldinni. Segja má e. t. v. að falleg stúlka sé alltaf falleg, en þó fær fegurð hennar tilfinnanlegt áfall, ef hún er sóðaleg og úfin. Fallegt blóm nýtur sín ekki vel við hliðina á appelsínuberki, bréfarusli og úldnum þorskhaus. Það ætti að vera öllum ánægja að prýða bæinn sinn. Þess njótum við sjálf, hvert og eitt og okkar fólk. Þar tjáir heldur ekki að heimta allt af öðrum. Hver einasti er ábyrgur fyrir útliti bæjarins snyrtingu hans og yfirbragði. rjóh. RAGNAR JÓHANNESON: Sigurður Símonarson n loftbrúin Ég er smeykur rnn, að Sig- urður Símonarson hafi lesið greinarkorn mitt um loftbrúna með svipuðum hætti og sagt er, að viss persóna lesi biblíuna. Ég hefi t. d. hvergi sagt, að ég væri að tala í nafni allra Akurnesinga. Það eina, sem mögulegt er, að S. S. byggi þessa staðhæfingu sína á, er það að ég sagði, að „yfirgnæf- andi meirihluta fólks muni lít- ast það bezta ráðið að verða sér úti um nýtt skip til Faxa- flóasamgangna, en það verður að vera vel úr garði gert, hrað- skreitt, þægilegt og rúmgott.“ Ég er sannfærður um, að þessi skoðun á vilja manna er rétt, og ég byggi hana a. m. k. á eins góðum forsendum og S. S. sannfæringu sína um af- burði flugleiðarinnar fram yfir sjóleiðina. Og ef greinarhöf. heldur, að allir Akurnesingar séu svo fjöðrum fengnir vegna þessara loftbrúarhugmyndar, að enginn hafi neitt við hana að athuga nema ég, þá er brú- in hans svo harla mjög í loft- inu, að hvorugur endi hennar nemur við jörðu. Meira furðar mig þó á því, er S. S. segir, að ég hafi „látiö í það skína í grein minni, að fólkið á Akranesi þyrði ekki að fljúga þennan spöl.“ Þetta er nú heldur en ekki er lofti grip- ið, og því mjög lausu, því að þótt leitað sé með logandi ljósi í grein minni fihnst hvergi stafkrókur, sem bendir til þess, að ég dragi í efa hugrekki Ak- urnesinga í lofti, láði né legi. En úr því að á þetta er minnzt, er rétt að segja það, — og nú tala ég fyrir mig einan, — að ef ég þyrfti nauðsynlega að komast til Reykjavíkur í io vindstiga veðri og dimmu, mundi ég hugdeigari klöngrast upp í flygildi einhvers staðar uppi á melum en að stíga um borð í sæmilegt sjóskip í höifn- inni. Og þótt einhverjum sé líkt farið, er það engrnn láandi, svo raunaleg hefir hrakfalla- saga íslenzkra flugsamgangna verið á undanförnum árum. En hvað sem þessu líður, fagna ég því, að S. S. hefir skrifað athygli verða grein til þess að skýra þetta nýja sjón- armið í samgöngumálunum. Það- er nauðsynlegt, að slík mál séu rædd fyrir opnrnn tjöld um og viðar en á fámennum fundum eða götuhornum. En þótt S. S. hafi margt vel ritað í grein sinni og leiði ýmis rök að sinni kenningu, þá hefi ég ekki sannfærzt enn um rétt- mæti hennar, og væri ég þó ekki ófús til að skipta um skoð- un i þessu máli, ef ég sæi ann- að réttara. En alvarlegt atriði er það, að nú er bersýnilegt, að þeir, sem úr samgönguvand anum eiga að greiða, eru klofn - ir; tveggja eða þriggja megin- sjónarmiða gætir í málinu. En slíkt er aldrei vænlegt til skjótr ar úrlausnar. Það getur tekið menn langan tíma að rífast um það, hvort sjó- eða loftsamgöng- ur séu affarasælli; og hætt við að hvorutveggja seinki vegna þeirra deilna. Það hefði t. d. ekki flýtt gangi málanna, ef menn hefðu fundið upp á þvi að rífast um, hvort heppilegra hefði verið að setja sements- verksmiðju eða áburðarverk- smiðju á Akranesi. Það sem fyrst og fremst þarf að meta í þessu sambandi, er það hvort flugsamgöngur geti komið algerlega í stað skipa- flutninga. Á það eru ég og fleiri vantrúaðir og skal ekki um það fullyrt, hvort af vanþekkingu stafar. En í svo veigamiklu máli tjáir ekki annað en byggja á ýtrustu reynslu og varúð. Engin spákaupmennska né hæpnar tilraunir mega komast þar að. Satt er það, að oft hefir mannkynið beðið stórtjón við ihaldsemi og þröngsýni gagn- vart tæknilegum nýjungum. En hitt er áríðandi, þegar byggja á fyrir framtíðina, að rasa eigi um ráð fram. öllum er ljóst, að flugsam- göngurnar hafa lyft Grettis- taki í samgöngumálum þjóðar- innar að undanförnu. En hitt vita menn líka, að tímunum saman geta flugsamgöngur við fjarlæg héruð slitnað, sökum illra veðurskilyrða. Er það nú öruggt, að flugvélum sé eins vel eða betur treystandi til að halda uppi stöðugum samgöng- um hér á milli en traustu og góðu skipi? Flugleiðin er ör- stutt, en geta ekki verið örð- ugleikar við flugtak og lend- ingu, þótt allt sé í lagi í lofti? Gott væri að fá upplýsingar um það, hvort slík „loftbrú“ hefir nokkurs staðar verið reynd á stöðum með loftslagi, sem mest likist islenzku. Ekki mega menn t. d. láta sig henda þá fásinnu að taka hina frægu loftbrú til Berlínar til saman- burðar. Berlin og Faxaflói eiga sér ólíka hnattstöðu og veður- far, og sitt er hvað samgöngur milli þorpa á Islandi og sam- göngur upp á líf og dauða við milljónaborg á hagsmunasvæði stórvelda. Sig Sim. lét ósvarað þeirri spurningu, sem ég varpaði fram, hvernig á þvi stæði, að þessi samgönguaðferð skuli ekki hafa verið tekin upp í Vest mannaeyjasamgöngum t. d., og eiga þeir þó við drjúgum örð- ugri samgönguvandræði að striða? Flugsamgöngur hafa bætt þau mikið, en nægja þó ekki. Hvernig stendur á, að hin- ar afskekktu byggðir á Aust- fjörðmn og Vestfjörðum fá ekki vanda sinn leystan með þessari aðferð, sem S. S. og Kofoed Han sen telja svo auðvelda og ó- dýra? Sé hún það ekki, er rétt að kanna allt til hlítar, áður en við gínum við því að láta gera á okkur tilraun. Við höfum ekki efni á því að láta gera á okkur slíkar tilraunir. Þær eru vafalaust nauðsynlegar, en það er stórþjóðanna að prófa þær til fulls áður en fátæklingar eins og við tökum þeim tveim höndum strax. Ekki er ég andvígur flug- samgöngum yfirleitt og marga yfirburði þeirra hljóta allir að viðurkenna, t. d. hraðann og þægindin. Vissulega virðast þær vera það, sem koma skal. En í náinni ifrámtíð verður ekki annað séð en að samgöngur á sjó og landi verði að bæta þær upp og starfa við hlið þeirra. Mjög trúlegt er, að fljótlega verði teknar upp einhverjar flugsamgöngur milli Reykjavík ur og Akraness, t. d. um sumar- tímann. En eftir þeim upplýs- ingum, sem enn eru fengnar, sýnist hitt líklegra, að myndar- legt farþega- og flutningaskip verði ennþá að vera aðalsam- göngutækið. Símaafgreiðsla - símanotkun - Fyrir fjórum árum var sú regla tekin upp hér við inn- anbæjarafgreiðsluna, að af- greiða aðeins eftir beiðnum um númer, en ekki nafn. Var hægt að halda þessa reglu nokkurn veginn, þangað til símanotend- um fjölgaði allverulega á s. 1. sumri, án þess að nokkur skrá væri til yfir þá, til afnota fyr- ir notendur. Nú hefir verið bætt úr þessu með útgefinni sérstakri síma- skrá fyrir Akranes og getur hver símanotandi fengið hana. Það tefur mjög og torveldar afgreiðsluna þegar beðið er um fólk í bænum, án þess að nefna um leið símanúmer, og svo mik ils kunnugleika er ætlast til af símastúlkunum, að beðið er um fólk með „gælunöfnum“ og einnig er það til, að beðið sé um „bifreiðanúmer," ef fólk ætlar að ná í einhvern bifreiða- stjóra. Þar sem 400 símanúmer eru nú hér i bænum, er það fyrst og fremst miklu erfiðara fyrir stúlkurnar að átta sig á því í hvaða númeri þessi eða hirm maðurinn sé, þegar beðið er um nafn, auk þess sem það torveldar mjög nýjum af- greiðslustúlkum, að þurfa að læra utan að, ekki aðeins nöfn og - númer símanotendanna sjálfra, heldur og einnig fjölda annars fólks. Af framangreindum ástæð- Framhald á næsta dálki.

x

Bæjarblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bæjarblaðið
https://timarit.is/publication/1341

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.