Vanadís - 15.04.1926, Side 4

VANADÍS, 1. blað 1926
Skrítlur
Kóna við lítin dreng sem er að reykja stór-
an vindíl:
— Heldur þú ekki vinur minn litli að hann
pabbi þinn yrði reiður ef hann sæi þig reykja
þennan vindil.
Drengurinn:
— Jú, það getið þjer tekið eitur uppá, því
þetta er einn af fínustu vindlunum hans sem
jeg hefi stolið.
Kennar inn:
— Það stendur í biblíunni um Josep, að
Faró hafi sett hann yfir alt sitt hús, hvað
þýðir það Ella litla?
Ella:
— Það þýðir að Faró hafi sett hann uppá
þakið.
Piparsveinn mætti laglegri stúlku á götu
hann finnur blóðið þeytast um æðar sjer og
segir við hana:
— í hvert skifti sem jeg mæti yður ung-
frú, verður mjer á að hugsa, eigi leið þú
mig í freistni.
Stúlkan svaraði:
— Og í hvert skifti sem jeg sje yður dett-
ur mjer ósjálfrátt í hug, frelsa mig frá öllu
illu.
A: — Jeg hefl heyrt að hann Hansen sje
giftur, hún er víst húsleg konan hans.
B: — Já, jeg held það nú, hún er altaf með
kústin, hvað seint sem hann kemur heim.
Konan:
— Hvað sem jeg segi við þig fer inn um
annan eyrað og út um hitt.
Maðurinn:
— Og það sem maðnr segir við þigferinn
um bæði eyrun og út um munninn.
Erfiljóð, krausborðar
þakkarkort
fljótust afgreíðsa — ódýrast
Brjefhausar, Umslög
Reikningar
Hafið þjer ráð á að kasta peningum yðar
á glæ ?
Prentsmiðja
Guðjóns Ó. Guðjonssonar
Laufásveg 15 Talsími 1269
Jón var orðin leiður á að lifa. Eitt kvöld
er hann kom heim datt honum í hug að hengja
sig. Hann batt því spotta í gluggakistuna
smegði snöru um hálsinn, og hljóp svo út
um gluggann. En spottinn slitnaði, og af því
að fallið var svo hátt, af þriðju hæð, misti
hann meðvitundina er niður kom.
En er hann rankaði úr rotinu, sagði hann
við sjálfan sig, um leið og hann staulaðist á
fætur:
— Jeg var þó svei mjer heppinn að drepa
mig ekki á þessum fjanda.
Gengur undir vorsól vor.
Vonir stundir margar
Sviða undir, samt er þor
sem að fundum bjargar.
Útgefandi Söguútgáfan
Prentsmiðja Guðjóns Ó. Guðjónssonar