Skessuhorn - 08.07.1999, Blaðsíða 4

4
FIMMTUDAGUR 8. JULI 1999
^usunui.
Vel heppnuð ferð til Halifax
Þann 31. maí síðastliðinn lögðu
42 starfsmenn Brekkubæjarskóla
upp í náms- og skemmtiferð til
Halifax í Nova Scotia, Kanada.
Tilgangur ferðarinnar var að
kynnast stöðu menntamála í
Nova Scotia, skoða skóla og að
sjálfsögðu lyfta sér svolítið upp
eftir langan og strangan vetur.
I Halifax tók á móti okkur stúlka
að nafhi Erla sem var fararstjórinn
okkar ásamt unnusta sínum Davíð.
Þau sáu um að lóðsa hópinn á Hót-
el Halifax sem átti eftir að verða
okkar heimili að heiman í þá 8 daga
sem ferðin stóð. Hótelið var allt
hið glæsilegasta og öll þjónusta til
fyrirmyndar en heldur var þröngt
um þá sem gistu í þríbýli. Sannað-
ist þar hið fornkveðna að „þröngt
mega sáttir sofa“ og fólk varð bara
nánara fyrir vikið.
Daginn eftir komuna til Halifax
hófst hin skipulagða dagskrá með
heimsókn í Museum of Natural Hi-
story. Þar tók kona að nafhi Cand-
ice Sweet á móti okkur. Hún hafði
veg og vanda af skipulagningu allra
skólaheimsókna og annars sem
sneri að faglega hluta þessarar ferð-
ar. Eftir kynningu á safninu og
starfsemi þess héldum við inn og
skoðuðum að vild. A safninu er að
finna nánast allt sem viðkemur
náttúruvísindum; steina, steingerv-
inga, uppstoppuð dýr og margt
fleira. Einnig voru lifandi sjávar-
dýr, skordýr, froskar og slöngur að
ógleymdum skjaldbökunni Gus
sem er andlit safnsins út á við. Gus
er 70 ára gamall og feikivinsæll af
safngestum þó okkur hafi fúndist
hann ffekar líflaus blessaður. A
safhinu var ásamt ok'rur, töluvert af
skólabörnum í vettvaiigsferð, en
safnið er sem gefur að skilja mikið
notað af skólum í nágrenninu.
Þegar við höfðum skoðað nægju
okkar á náttúrugripasafninu var far-
ið í skoðunarferð með rútu um
Halifax. Við byrjuðum á að skoða
minnismerki um sprenginguna
miklu í Halifax 1917 þegar tvö
vopnaflutningaskip rákust á í höfn-
inni. Þetta var stærsta sprenging
sem orðið hefur á friðartímum og
olli gífurlegu mann-og eignatjóni.
Við minnismerkið tók á móti okkur
skrautlega klæddur maður. Þar var
kominn „kallari“ sem bauð hópinn
velkominn fyrir hönd borgarstjór-
ans í Halifax. Þar næst var haldið í
kirkjugarð og skoðaður grafreitur
nokkurra fórnarlamba Titanic-
slyssins.
Eftir hádegishlé fór hluti hópsins
í Menntaþróunarmiðstöð Halifax
og þar var boðið upp á kynningu á
starfi stofnunarinnar. Aðrir notuðu
eftirmiðdaginn til að skoða sig um
og versla smávegis.
Miðvikudagurinn 2. júní rann
upp bjartur og fagur. Við skunduð-
um öll árla morguns í College of
Art and Design. Þar komum við
okkur þægilega fyrir í fyrirlestrasal
og hlustuðum á mjög fróðlega og
áhugaverða fýrirlestra um mennta-
kerfi Nova Scotia, ríkisrekna
grunnskólakerfið, sérkennslu, og
ofbeldi í skólum. Þar sem einn fýr-
irlesturinn féll niður var tíminn
notaður til að skoða sjóminjasafh í
grenndinni. Mörgum fannst þar
vera ýmislegt sem minnti á Byggða-
safhið í Görðum, gamlir kaðlar,
luktir, skipslíkön o.fl. A þessu safni
er líka að finna ýmsa hluti úr Titan-
ic. Að því loknu var frjáls tími og
var þá VISA-kortum veifað að ís-
lenskum sið.
A fimmtudeginum var Candice
Sweet búin að skipuleggja fýrir
okkur skólaheimsókn á vestur-
strönd Nova Scotia. Þar fórum við
að skoða Horton High Scool sem
er nýr og mjög tæknivæddur skóli.
Þar varð sumum að orði að þessi
skóli væri draumsýn inn í nýja öld.
Þar voru um 500 tölvur fýrir 950
nemendur og þar að auki hafði hver
kennari sína eigin ferðatölvu sem
hægt var að setja í samband við
skjávarpa í öllum kennslustofum.
Auk þess má nefna sal sem rúmar
þekktastur fýrir kirkjurnar þrjár
sem standa allar hlið við hlið og til-
heyra hver sínum söfnuði. Reyndar
eru 5 kirkjur í þessum 3000 manna
bæ, geri aðrir betur!! Þrátt fýrir að
rúturiðan gerði vart við sig á nýjan
leik og göngulag margra væri ærið
skrítið fóru allir saman út að borða
um kvöldið ásamt Erlu fararstjóra
og Davíð unnusta hennar. Þeim var
gefin bók um Akranes sem þakklæt-
isvottur fýrir prýðilega fararstjóm.
Eftir söng og ræðuhöld fóru allir
heim að pakka.
Mánudagurinn var síðasti dagur-
inn okkar í Halifax. Við „tékkuð-
um okkur út“ um hádegið og notaði
fólk daginn til að versla „pínulítið"
í viðbót, slappa af og sóla sig. Við
héldum af hótelinu kl. 21:00 um
hvöldið og fhigum af stað til Kefla-
víkur með viðkomu í Gander á Ný-
fundnalandi.
Það var þreyttur en ánægður
hópur sem renndi í hlaðið á
Brekkubæjarskóla um kl. 9 á þriðju-
dagsmorguninn. Ferðin hafði í alla
staði verið lærdómsrík og ferða-
langarnir stútfullir af nýjum hug-
myndum fýrir næsta skólaár. Síðast
en ekki síst hafði fólk kynnst vinnu-
félögunum á svolítið annan hátt en
gengur og gerist í löngu frímínút-
unum og á kennarafundum og er
það ómetanlegt fýrir starfsandann á
stóram vinnustað.
Bryndís Böðvarsdóttir
Guðrún Guðbjamadóttir
Vilborg Þ. Guðbjartsdóttir
Kallari tók á móti liðmu í Halifax og bauð alla velkomna.
okkur jafnvel til að sakna starfs-
bræðra þeirra á klakanum. Þaðan
var haldið á Grand Pré sögustaðinn
þar sem Acadíu-fólkið, fólk af
frönskum uppruna, bjó en það var
gert landrækt á 18. öld og þykir það
vera svartur blettur á sögu Nova
Scotia. A heimleiðinni heimsóttum
við vínakur og kynntumst vinnslu-
aðferðum rauðvíns og hvítvíns.
Okkur var boðið að smakka á fram-
leiðslunni og nokkrir féllu flatir og
fengu sér flösku ef ekki tvær. Marg-
ir fundu fýrir þreytu og „rúturiðu"
eftir þessa miklu keyrslu þegar
heim var komið en reyndu þó að
fara og fá sér eitthvað í gogginn í
bænum um kvöldið.
Föstudagurinn 4. júní var einnig
helgaður skólaheimsóknum. Tveir
skólar vora heimsóttir. Fyrst var
haldið í Gorsbrook Junior High
Scool sem er fýrir nemendur 12-14
ára. Andrúmsloftið í skólanum var
mjög gott og mikið af skreytingum
á veggjum auk plakata með hvetj-
andi setningum. Þetta er 50 ára
gamall skóli og þótti okkur hús-
næðið vera farið að láta á sjá. Ein-
nig þótti okkur þrifum vera helst til
ábótavant og varð ræstitæknum í
hópnum um og ó að sjá hrúgur af
sandi og ryki í hornum og á göng-
um.
Hinn skólinn sem var heimsóttur
heitir Tower Road Scool og er
barnaskóli fýrir 5-11 ára börn.
Skólahúsið er frá 1912 og næsta
vetur verður starfsemi skólans flutt
í annan skóla í nágreninu, enda
húsið orðið hálflasið. Börnin og
kennararnir tóku vel á móti okkur
og við fengum að ganga í stofur og
skoða verkefni sem nemendur
höfðu unnið að.
Laugardagurinn var frjáls dagur
en þó marseraði íslenska víkinga-
sveitin upp í rútu og í Mic Mac
Mall sem er í næsta bæ við Halifax
og verslaði út í eitt. Sumir héldu
meira að segja í önnur „moll“ eftir
innrásina í Mic Mac og bræddu
endanlega úr VISA kortunum.
Aðrir vora hófsamari og kræktu sér
í brúnku við sundlaugarbarminn á
hótelinu. Um kvöldið fóra undir-
ritaðar í bíó og sáu, þrátt fýrir eilít-
il vandræði með að finna réttan sal,
Stjörnustríð, fýrsta hluta. Við ætl-
um ekki að eyðileggja iýrir ykkur
sem ekki komið til með að sjá
myndina fýrr en í ágúst og blaðra
frá söguþræðinum en okkur þótti
myndin meiriháttar!!!
A sunnudeginum var stormað
upp í rútu árla morguns því ákveð-
ið var að reyna að sjá sem mest af
Nova Scotia á einum degi. Fyrsta
stopp var í bænum Peggy’s Cove en
þar er ffægur viti sem stendur á
granítklöppum. Við skoðuðum bæ-
inn og vora sumir snöggir niður á
bryggju að kanna veiðina hjá
kanadískum trillukörlum. Þar næst
var haldið til Lunenburg sem er
gott dæmi um þýska búsetu í Norð-
ur Ameríku á 18. öld. Okkur gafst
ekki mikill tími til að skoða bæinn
því stoppið var stutt og rétt hægt að
renna niður hamborgara og frönsk-
um. Þá var haldið áffarn á slóðir
gullgrafara í The Ovens sem er
þjóðgarður við sjávarsíðuna. Þar er
að finna stórkostlega sjávarhella og
flöguklappir og var mjög gaman að
rölta þar um og skoða herlegheitin.
Síðasta stopp var í Mahone bay og
rölt þar aðeins um. Sá bær er
fleiri í sæti en Þjóðleikhúsið, og
stórglæsilega aðstöðu til íþrótta-
iðkanna inni og úti. I hádeginu
röltum við um bæinn Wolfwille og
fengum okkur snarl auk þess sem
sumir versluðu sér sólföt þar sem
veðurfræðingar í Nova Scotia eru
ekki mjög áreiðanlegir og fengu
í kennslustund í Gorsbrook skólanum.
Sr. Ólafur Jóhannsson formaður KFUM og Ólafur Sverrisson formaður Skógarmanna
í Vatnaskógi.
Svefiiskáli vígður
KFUM í Vatnaskógi vígði í síð-
ustu viku nýjan svefhskála fyrir
dvalargesti staðarins. Nýja húsið
er í alla staði hið glæsilegasta og
hefúr fjöldi iðnaðarmanna kom-
ið að byggingu þess undir stjóm
Ragnars Baldurssonar bygging-
arstjóra.
Hönnuður hússins var Jóhannes
Ingibjartsson arkitekt á Akranesi en
byggingarframkvæmdir hófust
haustið 1995. Þess má geta að eig-
endur staðarins hafa skírt hvert
herbergi í húsinu eftir bæjum í ná-
grenni Vatnaskógar.
Fjöldi manns var saman kominn í
Vatnaskógi við vígsluna. Ymsir
gestir tóku til máls á samkomunni.
Þar má nefna að Sr. Ólafur Jó-
hannsson formaður KFUM helg-
aði húsið. Fyrrum ráðskona
KFUM, Kristín Guðmundsdóttir,
gaf því nafnið Birkiskáli og ungur
drengur klippti á borða og opnaði
þar með formlega hinn nýja svefn-
skála. -MM