Skessuhorn - 28.04.2000, Blaðsíða 10

10
FOSTUDAGUR 28. APRIL 2000

UPPBOÐ
Fimmtudaginn 4. maí nk. kl. 13:30, aö Stóra
Kálfalœk, Borgarbyggö, veröa boöin upp tvö
óskilafolöld, hafi þeirra ekki verið vitjaö af
eigendum sínum.
Um er aö rœöa tvö brún og ómörkuö folöld
sem veriö hafa í óskilum frá því í vetur
Borgarnesi 26. apríl 2000
Sýslumaðurinn í Borgarnesi
1. maí í Borgarnesi
Opið hús í Félagsbæ
HÚSI VERKALÝÐSFÉLAGS
Borgarness
FRÁ KL. 14-17
*+ Boðið verður upp á kaffi og
MEÐLÆTI
?+ SKEMMTIEFNI
** Gamlar myndir og heimildir til
SÝNIS
F+ Kvikmyndasýning fyrir börnin
í ÓÐALI
1. MAÍ NEFNDIN
Fyrirlestrar í
ÆSS& héraðiávegum
Snorrastofu
Sr. Geir Waage,
prestur í Reykholti, mun halda fyrirlestur
miðvikudaginn 3. maí n.k. kl. 21.00
í safnaðarsal Reykholtskirkju.
Fyrirlesturinn nefnist
Reykholt og stadamál
Við hvetjumfólk til aö koma í Reykholt og hlusta
á áhugaverðan fyrirlestur.
Aðgangseyrir er 400 kr.,
kajfiveitingar.

Starfsfólk óskast til starfa hjá
Borgarnes-kjötvörum.
Nánari upplýsingar veitir
Ricardo í síma 430 5600
'fóöfegt fjorn
Skítlegt eðli
Gleðilegt sumar, lesendur góðir, til sjávar og sveita.
í Eyrbyggja sögu segir frá Þórólfi Mostrarskegg.
Þórólfur nam land á Þórsnesi, á því nesi stendur nú Stykk-
ishólmsbær. Þar setti hann þing og var þar svo mikill
helgistaður að hann vildi með engu móti láta saurga völl-
inn. Hvorki í heiftarblóði og eigi skyldi þar álfrek ganga og
var haft til þess sker eitt er Dritsker var kallað.
Það var eitt vor á Þórsnessþingi að þeir mágar, Þor-
grímur Kjallaksson og Ásgeir á Eyri, gerðu orð á að þeir
mundu eigi leggja drag undir ofmetnað Þórsnesinga og
það að þeirmundu ganga þar örna sinna sem annars stað-
ar á mannfundum á grasi þótt þeir væru svo stolts að þeir
gerðu lönd sín helgari en aðrar jarðir í Breiðafirði. Lýstu
þeir þá yfir því að þeir myndu eigi troða skó til að ganga
þar í útsker til álfreka.
Varð af þessu bardagi harður. Hvorirtveggju voru hinir
óðustu, og fengu menn seint skilið þá. Þar féllu menn af
hvorumtveggjum og fjöldi varð sár. Af þessu lærðist íslend-
ingum að láta þarfir sínar ekki vera sérþarfir sínar. Öldum
saman hafa bændur og búalið deilt kamri en sjómenn deilt ®
jómfrú, og hefur það fyrirkomulag almennt séð gefist vel.
Svo kom iðnbyltingin og flutti til landsins forláta postu-
línsskálar, með rennandi vatni og sjálfvirku frárennsli.
Kallar þjóðin keramik-krukkur þessar klósett, en við mál-
vöndunarmenn kjósum að nefna þær saurstampa. Það eru
stöðlun og fjöldaframleiðsla tæknialdar sem hafa gert mun-
að þennan að almenningseign og er svo komið að búnað-
inn má fá fyrir skít og kanel. Nú getur sem sagt hver ein-
asti maður gengið örna sinna innanhúss, og meira segja ]
| þvegið hendur sínar á eftir, eins Pílatus forðum.
í Ijósi þessara staðreynda skýtur (nú eða skítur) óneit-
anlega skökku við er fréttir berast af því að ráðherra nokk-
ur í ríkisstjórn íslands hafi látið innrétta fyrir sig einka-saur-
stamp í ráðuneytinu og hafi herlegheitin kostað eigi minna
en 5 milljónir króna.
Er það svo mikill helgistaður að þar má enginn utan
ráðherrann saurga völlinn.
Nú segir mér svo hugur að salernisaðstaða í dóms-
málaráðuneytinu hafi ekki verið neitt sérstaklega bágborin,
og ráðherranum í raun engin vorkunn að ganga þangað til
álfreka þótt fulltrúar og deildarstjórar leggi þangað leið sína
einnig endrum og sinnum sömu erinda.
En ef maður er dómsmálaráðherra íslands, og þar fyrir
utan fín frú af góðum ættum, þá getur maður auðvitað ekki
látið bjóða sér að setjast á sömu setuna og undirtyllurnar
hlussa sér á þegar þær gera sitt ullabjakk. Ekki drullar að-
allinn í útlöndum í kamra þjónustufólksins. Ekki dansaði
Loðvík 14. menúett við fátæklinga. Og nú er orðinn til nýr
íslenskur aðall, salernisaðall.
Það hefur áreiðanlega ekki verið neinn hægðarleikur að
eyða 5 milljónum í settið. Jafnvel fínasti Gústavsberg
kostar ekki nema brot af þeirri upphæð. Svona upphæð
verður ekki náð nema með því að gullhúða postulínið, búa
það fjarstýringu og sjálfskeinibúnaði og kaupa í rörin vígt
vatn.
Það væri ekki íslensku þjóðinni líkt að sitja undir því að
ráðamenn reisi sér einka-prívat úr sameiginlegum sjóðum.
Menn finna glöggt að það er skítalykt af málinu og því er |
hætt við að margir fari að dæmi Kjaileklinga og neiti að
ganga í útsker til álfreka, en fjölmenni á gullkopp í ráðu-
neytinu og kúki þar lyst sína í Sólveigarnaut hvort sem
henni líkar betur eða verr.
Má vera að af þessu verði bardagi harður og hvor-
irtveggju hiniróðustu. En vonandi lærist þá íslendingum að
láta þarfir sínar ekki vera sérþarfir sínar, því jafnvel sá
hæsti er ekki svo hár að hann geti ekki hægt sér sem sá
lægsti. Þegar allt kemur til alls þá er sami rassinn undir
okkur öllum.
Verið kært kvödd á öðrum Frjádegi í Hörpu á þriðja
sumri Skessuhorns.
fi
Bjarki Már Karlsson
sjálfikipaður þjóóháttafrœðingur fijj
Heygarð&hornih
Forgjöfin
Jón og Gummi voru eitt sinn að
spila golf og voru um það bil að fara
af stað á 5. braut (dræva) þegar nak-
in stúlka skaust allt í einu út úr
rjóðri rétt hjá - og á eftir henni
komu nokkrir virðulegir menn í
hvítum sloppum. Aftasti maðurinn
hélt á tveim fömm iúllum af sandi.
Þeir félagamir héldu áfram að
spila, en sama sjón mættí þeim á
tveim nastu brautum. Að lokum
stóðstjón ekld mátið, stoppaði einn
sloppklæddan og spurði hann hvað
hér væri uin að vera. ,d lún er sjúk-
lingur okkar og er haldin þeirri þrá-
hyggju að hlaupa nakin um golf-
velli.“ „Eg skil,“ sagði Jón, „en af
hverju er félagi ykkar að burðast
með þessar fötur?“ „Þetta er for-
gjöfin hans. Hann náði henni í
gær.“
Ánægður með sitt
Guðmundur kom tíl Jóns og ætl-
aði að kynna fyrir honum nýju
kærustuna sína. Jóni brá nokkuð
þegar hann sá stúlkuna, því hún var
lömuð að hluta, vóg yfir 150 ldló og
hafði bara eitt auga.
Jón dró Guðmund afsíðis og
hvíslaði að honum „Hvað er eigin-
lega að þér, hún er alveg hroðalega
ljót!“
„Þetta er allt í lagi,“ sagði Guð-
mundur. „Þú þarft ekki að hvísla,
hún er heymarlaus líka.“
Algerlega verðlaus
Palli var að tala við mami sein
safhaði gömlum, verðmætum bók-
um.
„Það er skemmtíleg rilviljun að
ég skildi hitta þig,“ sagði Palli.
„Bara í síðustu viku hentí ég gamalli
bók, stórri biblíu sem einhver Gut-
en-eitthvað prentaði."
„Guð min almáttugur,“ sagði
safiiarinn. „Þetta hefúr þó ekki ver-
ið biblía sem Gutenberg prentaði?“
Jú, akkúrat, Gútenberg, það var
nafnið,“ sagði Palli.
„Veistu hvað?“ sagði safúarinn.
„Síðasta Gutenberg biblía sem kom
á markað seldist fyrir meira en tíu
miljónir.“
Ja, þessi var algerlega verðlaus,“
sagði Palli. „Einhver náungi sem
hét Marteinn Lúter var búinn að
krota hana alla út.“
✓
I buxunum
Pabbi Sigga dó og mamma hans
tók því mjög illa. Hún var óhuggandi
í marga daga og sat irrni hjá sér og tal-
aði ekld við nokkum mann. Loks tók
hún sér tak og fór að blanda geði við
aðra. Þá sá Siggi sér til hrellingar að
gamla konan var farin að ganga með
buxumar af pabba hans um hálsinn.
Hann kom jivi að máli við prestinn og
bað hann um að gera eitthvað í mál-
inu.
Séia Guðmundur kom þá að máli
við gömlu konuna og reyndi að fá
hana til að sleppa buxunum, en það
var sama hvað hann sagði, sú gamla
vildi það ekld.
, JLn af hverju ertu þá með buxum-
ar hans Jóns um hálsinn?“ spurði
presturinn.
„Það er vegna þess að þær veita
mér mikla huggun," sagði gamla kon-
an.
,Tn þá ættír þú frekar að ganga um
með Biblíuna. Þ,ir er miklu meiri
huggun að finna.“ sagði presturinn.
Já, en,“ sagði gamla konan, „það
stendur eldd í Biblíunni sem stóð í
buxunum hans Jóns míns.“