Skessuhorn - 25.01.2001, Side 3

FIMMTUDAGUR 25. JANUAR 2001
3
Upplýsingahraðbraut
eða moldartroðningar?
Runólfur Agústsson rektor
Viðskiptaháskólans við braut-
skráningu fjarnámsnema
í ræðu sinni við útskrift fyrstu
fjarnámsncmanna firá Viðskipta-
háskólanum á Bifröst gerði Run-
ólfur Agústsson rektor fjar-
skiptamálin að umtalsefhi. Sagði
hann þá nýju nálgun á námi sem
fjamámið væri í raun byltingu
sem ekki væri séð fyrir endann á.
Þar hefðu haft hlutverkaskipti
Múhameð og fjallið en nú gæti
fjallið farið hvert á land sem er
og elt Múhameð uppi. Runólfur
sagði að þrátt fyrir augljósa kosti
nýrrar tækni og nýrra möguleika
væm þeir enn takmörkum háðir.
“Staðsetning skólans hefur ára-
tugum saman verið í senn bæði
hans helsti kostur og galli. Með
upplýsingabyltingunni hefur
fjarlægðarhelsið verið rofið. Há-
skóinn hefur nú í raun frjálst að-
gengi að nemendum og kennur-
um hvar sem er, hérlendis og er-
lendis.
Með sama hætti hafa nemendur
nú aðgang að gagnabönkum hvar-
vetna í heiminum. Það sem þarf er
í raun einungis tölva, rafmagn og
aðgangur að símkerfi. Þessir þrír
þættir eru þannig í dag grunnþarfir
menntastofnana og í raun lífæð
þeirra.
Augljóst er því mikilvægi þess
fyrir háskóla sem starfa utan þétt-
býlis eins og hér á Bifföst. Af raf-
magni og tölvum þurfum við ekki
að hafa áhyggjur en því miður
verður ekki sama sagt um þriðja
grunnþátt upplýsingaaðgengis,
símakerfi og tengingu við umheim-
inn. I þeim efnum erum við Is-
lendingar langt á eftir nágranna-
löndum okkar í Skandinavíu. Þar
eru öflug rannsóknanet sem tengja
saman háskóla og fræða- og þekk-
ingarmiðstöðvar með ótakmarkaðri
bandbreidd á kjörum sem ekki
þekkjast hérlendis. Samanborið við
erlenda háskóla búa þeir íslensku
við upplýsingahraðbraut í gæsa-
löppum. Hraðbraut sem fer um
moldartroðninga á okurverði.”
Helsi íjarlægðanna
Runólfur minntist á að í undir-
búningi væri stofnun Rannsóknar
og háskólanets hér á landi fyrir for-
göngu háskóla Islands með það að
markmiði að tengja saman alla ís-
lenska háskóla og rannsóknarstofh-
anir með allt að 45 mb sambandi.
Síðan sagði Runólfur: “Þegar er
ljóst að fyrsti áfangi þessa kerfis
mun ná til Reykjavíkursvæðisins og
að háskólar þar muni þá frelsast frá
þessari moldargötu enda er þar
samkeppni á fjarskiptamarkaði.
Um okkar tengingar og annarra
háskóla á landsbyggðinni er hins
vegar óljóst og mun m.a. velta á
viðbrögðum Landsímans, fyrirtæk-
is í eigu ríkisins en þetta fyrirtæki
almennings á og rekur allar teng-
ingar okkar við umheiminn.
Eg vænti þess að Landsíminn og
eigandi hans sjái til þess að hér sitji
allir við sama borð. Við gerum að
sjálfsögðu kröfu til að fá sömu
tengingu og aðrir háskólar, á sama
tíma og á sama verði. Það er ólíð-
andi ef nýfengið frelsi frá staðsem-
ingu verður helsi fjarlægðanna aft-
ur að bráð. Hér trúi ég að almanna-
hagsmunir hljóti að ráða.”
GE
Dúfhaveisla af Snæfellsnesi
Bergur Rögnvaldsson er
fyrsti íslensld dúfiiabóndinn
Fyrsta skipulagða dúfnaræktin
til manneldis er hafin hér á landi.
Dúfhabúið er að Hrútsholti í
Eyja- og Miklaholtshreppi en þar
býr BergurRögnvaldsson ásamt
konu sinni Heiðrúnu Heiðars-
dóttur og teljast þau með réttu
fyrstu dúfnabændurnir hér á
landi. Þau Bergur og Heiðrún
fluttu inn tæplega sextíu alidúfur
síðasta sumar frá Noregi og nú
vinna þau að því að koma upp
nægilega stórum stofhi til að
geta rekið myndarlegt dúfhabú.
Framtíðaráformin eru þau að
dúfumar leysi æmar af hólmi en
í Hrútsholti er rekið um 500
kinda sauðfjárbú.
Bergur segir aðal ástæðuna fyrir
því að hann fór út í þessa tilraun
vera þá að hann hafi séð það á stutt-
um tíma sem sauðfjárbóndi að
menn verði ekki ríkir á rollunum
einum saman. “Síðan hef ég reynd-
ar verið hvatmr til þess af mat-
reiðslumönnum að prófa þetta og
nú verður ekki aftur snúið,” segir
hann. “Þetta er líka mjög skemmti-
legur búskapur. Þetta eru mjög
vinalegir fuglar og ágætt að geta
dundað í notalegri innivinnu á
köldum vetrardögum.”
Ströng skilyrði
Bergur segir dúfurnar sem hann
elur upp sem verðandi veislumat
ekki mjög líkar þeim sem menn
þekkja af torgum og stræmm stór-
borga eða úr dúfnakofum
ungsveina vítt og breitt um landið.
“Þessar dúfur era miklu stærri og
breiðari yfir bringuna. Þessar dúfur
hafa verið framræktaðar til mann-
eldis og með tilliti til þess að tak-
marka hættu á sjúkdómum. Þessi
ræktun er líka háð ströngum heil-
brigðiskröfum sem við höfum að
sjálfsögðu fylgt til hins ítrasta. Búið
var í sóttkví fyrsm fjóra mánuðina
eftir að fuglarnir komu og þá mátti
enginn koma þar inn nema við tvö
og dýralæknir. Við urðum að fara í
smrm í hvert sinn sem við fórum
Síðastliðinn laugardag urðu
merk tímamót í sögu VJðskiptahá-
skólans á Bifföst þegar fyrsm nem-
endurnir útskrifuðust úr fjarnámi
með alþjóðlega viðurkennda há-
skólagráðu. Tuttugu og fjórir
nemendur hófu nám í fjarnáms-
deild til BS prófs fyrir tveimur
áram og útskrifuðust 13 þeirra á
laugardag. Fjórir til viðbótar vinna
að lokaritgerð sinni en sjö einstak-
lingar hafa hætt námi sem telst lít-
ið brotthvarf þegar fjarnám er
annars vegar.
Námsárangur fyrsta fjarnáms-
hópsins er mjög góður að mati
forsvarsmanna skólans en meðal-
einkunn var 7,8 og dreifing ein-
kunna var lftil eða frá 7,5 til 8,15.
Þeir nemendur sem náðu besmm
árangri, með einkunnina 8,15,
voru Helgi Freyr Kristinsson,
Höskuldur Skúli Hallgrímsson og
Þórir Aðalsteinsson.
I ræðu sinni við útskrift fjar-
námsnemanna minntist Runólfur
Agústsson rektor Jónasar Jónsson-
ar frá Hriflu sem stofhaði Sam-
vinnuskólann árið 1918 sem er
forveri Viðskiptaháskólans á Bif-
röst. Sagði Runólfur að markmið
Jónasar og annarra stjórnenda
Samvinnuskólans hefði verið það
sama og markmið Viðskiptahá-
skólans væri í dag: “Að mennta
stjórnendur fyrir atvinnulíf og
samfélag. Að veita fóki sem við
trúum á tækifæri til að þroska sig
og mennta til hagsbóta fyrir sig
sjálft, samfélag og atvinnulíf.”
Einnig rakti Runólfur tildrög
þess að fjarnámsdeildin var stofh-
uð fyrir tveimur árum. Sagði hann
hugmyndina hafa verið þá að veita
fólki með diplomagráðu í rekstrar-
fræðum tækifæri til að ljúka al-
þjóðlegri BS gráðu.
GE
Fyrstu f) amámsnemamir
brautsíoráðir frá Bifröst
inn til fuglanna og fara í sérstök föt.
Það sama þurftum við að gera þeg-
ar við fóram út aftur. Það er ekki
jafh mikið vesen við þetta í dag en
samt er passað mjög vel upp á allar
sóttvarnir og húsið er allt frágengið
ekld síður en um væri að ræða fisk-
vinnslu af flottustu gerð. I þessu
sambandi höfum við átt mjög gott
samstarf við yfirdýralæknisembætt-
ið og Jarle Reiesen sérfræðing í ali-
fuglasjúkdómum á Keldum.”
Ein dúfa á móti kind
Dúfurnar verða allt að 500
grömm á þyngd áður en þeim er
slátrað en það tekur þær um 6-7
vikur að vaxa í sláturstærð. Hins-
vegar líða um 7-8 mánuðir þang-
að til líffuglarnir verða kynþroska
og því er nokkuð tímafrekt að
byggja upp góðan stofn. Bergur
segir húsið geta tekið um 340 pör
auk unga í uppeldi en dúfan er ein-
kvænisfugl. Aðspurður um hvað
þurfi margar dúfur til að leysa eina
á af hólmi segir Bergur að það þurfi
ekki nema eina til að skila sömu
tekjum. “Svo segja Norðmenn alla-
vega en það er kannski rétt að bíða
með að svara þessari spurningu þar
til maður sér hvernig afkoman
verður,” segir Bergur.
Skemmtilegt hráeftii
Ulfar Finnbjörnsson matreiðslu-
maður hefur aðstoðað Berg með
ráðum og dáð við að koma dúfna-
ræktinni af stað og hann bíður
spenntur með steikarspaðann í
hendinni eftir að fá dúfnabringurn-
ar í eldhúsið til sín. “Þetta er mjög
spennandi hráefhi og einhver allra
skemmtilegasta kjötvara sem völ er
á. Þetta er meirt kjöt og bíður upp
á marga möguleika. Það er kannski
ekki hægt að líkja þessu við annað
kjöt sem við þekkjum nema þá helst
aliönd en dúfnakjöt er dekkra og
meirara.”
Ulfar telur að það verði ekki mik-
ið mál að kenna Islendingum að
meta dúfur sem veislumat. “Þetta
hefur eitthvað verið ræktað hér á
landi áður en ekki skipulega og í
mjög litlum mæli en margir þekkja
þetta erlendis frá og ég veit að
margir bíða spenntir eftir því að fá
íslenskar dúfur á íslenskum veit-
ingastöðum. Þegar við voram að
byrja að elda þetta þá litu mann
ntargir hornauga en ég hef engar á-
hyggjur af því að það verði vand-
ræði að markaðssetja dúfhakjötið,”
segir Ulfar.
GE