Skessuhorn - 25.01.2001, Blaðsíða 8

FIMMTUDAGUR 25. JANUAR 2001
oni.S9unu^
Ferill atvinnumannsins er þymum stráður
Þetta er vonandi mitt ár
segir Skagamaðurinn Amar Gunnlaugsson knattspymumaður í Leicester
Arnar Gunnlaugsson
Skagamaðurinn Arnar
Gunnlaugsson hefur um langt
árabil verði ein af skærustu
stjömunum í hópi íslenskra
knattspymukappa þótt ferill
hans hafi ekki alltaf verið dans
á rósum. Meiðsli hafa oftar en
ekki sett strik í reikninginn
þegar hann hefur verið kom-
inn á skrið í atvinnumennsk-
unni en alltaf hefur hann risið
upp aftur og vakið athygli með
knattleikni sinni og mark-
heppni.
Arnar er nú á sínu öðm keppn-
istímabili með Leicester í ensku
úrvalsdeildinni en liðið hefur
komið á óvart í vetur og er í
toppbaráttunni þegar mótið er
liðlega hálfnað. Arnari hefur
einnig gengið vel í vetur og
fengið tækifæri með liðinu bæði
sem vararmaður og einnig hefur
hann verið valinn í byrjunarliðið.
Blaðamenn Skessuhorns tóku
hús á Amari, sambýliskonu hans
Helgu Lind Björgvinsdóttur ffá
Akranesi og ársgömlum syni
þeirra, Alex Bergmann fyrir
skömmu en þau búa í snotm ein-
býlishúsi í úthverfi Leicester.
Skrautlegur ferill
Ferill Arnars spannar fimm
lönd. Hann er fæddur og uppal-
inn á Akranesi og lék með IA í
yngri flokkunum með tvíbura-
bróður sínum Bjarka, þangað til
hann fékk fýrst tækifæri með
meistaraflokki 1989, þá aðeins
16 ára gamall. Þeir bræðurnir
fóru síðan til Feyenord í
Hollandi eftir að hafa orðið Is-
landsmeistarar með IA 1992. Þá
hafði Arnar fengið gullskóinn og
verið valinn efnilegasti leikmað-
ur íslandsmótsins. Miklar vonir
vom bundnar við ffama þeirra
bræðra hjá hinu Hollenska stór-
liði enda þótm þeir einhver
mestu efhi sem ffam höfðu kom-
ið í íslenskri knattspyrnu. Þeir
stóðu þó stutt við hjá Feyenord
og fengu fá tækifæri til að sanna
hvað í þeim bjó. Þeir fóm báðir
til Numberg í þýsku Bundeslig-
unni en eftir stutta dvöl þar
skildu leiðir og Arnar var keypt-
ur til ffanska fyrstudeildarliðsins
Sochaux. Ekki var búferlaflutn-
ingurinn til Frakklands það
gæfuspor sem Amar hafði vonast
eftir því við tóku erfið meiðsli og
hann fékk ekki mörg tækifæri til
að sýna ffönskum knattspyrnu-
unnendum hæfileika sína. A
miðju sumri 1995 sneri hann því
aftur heim á Skagann og kom sá
og sigraði þar og skoraði 15
mörk fýrir Skagamenn í aðeins
sjö leikjum og átti þar með
drjúgan þátt í fjórða Islands-
meistaratitli IA í röð.
Eftir keppnistímabilið 1995
fór Arnar til Englands og gerði
samning við úrvalsdeildarliðið
Bolton. Hann féll með liðinu
niður í 1. deild keppnistímabilið
1995 - 1996 og lék með þeim í
fyrstu deild þangað til í febrúar
1999. Þar náði hann loks að sýna
og sanna að hann hafði alla burði
til að vera atvinnumaður í
ffemstu röð þegar lappirnar vom
í lagi og síðasta tímabilið hjá
Bolton skoraði hann 14 mörk á
aðeins þremur mánuðum.
Hjá Leicester varð Arnar enn
og aftur fyrir slæmum meiðslum
og fékk fá tækifæri ffaman af.
Seinni hluta keppnistímabilsins
1999 - 2000 var hann síðan lán-
aður til Guðjóns Þórðarsonar og
félaga í Stoke til að fá tækifæri til
að spila og koma sér í form. I
vetur virðist hann hinsvegar loks
vera að komast í gang með
Leicester og þótt hann sé ekki
orðinn fastamaður í byrjunarlið-
inu hefur hann náð að skora
nokkur mörk og nýtur greinilega
mikilla vinsælda meðal stuðn-
ingsmanna félagsins.
Skemmtilegasti boltinn
A eftir þessu snögga yfirliti
yfir skrykkjóttan atvinnumanns-
feril liggur beint við að spyrja
Arnar sjálfan hvort hann sé loks
kominn á beinu brautina. “Mað-
ur veit náttúmlega aldrei hvað
verður en vonandi er þetta loks-
ins að koma og ég vona svo sann-
arlega að meiðslin séu að baki og
að árið 2001 verði mitt ár í bolt-
anum. Eg er fyrst núna kominn í
nógu gott form til að spila og þá
vona ég að ég fái tækifæri til að
sýna hvað ég get,” segir Arnar.
Arnar hefur leikið knattspyrnu
í fimm löndum þar sem leikin er
ólík knattspyrna og hefur því
orðið góðan samanburð en hann
segir enska boltann skemmtileg-
astan fyrir sinn smekk. “Já mér
finnst mest gaman að spila á
Englandi. Það er hinsvegar erfitt
að segja hvað hentar manni best.
Maður lærði sitt af hverju í
Hollandi, Þýskalandi og Frakk-
landi sem kemur manni allt til
góða en svona á heildina litið
finnst mér enska knattspyrnan
standa upp úr. Svo spillir það
heldur ekki fyrir að maður veit
að landinn fýlgist langmest með
enska Boltanum.”
Arnar hefur leikið í þremur
efstu deildunum á Englandi en
aðspurður kveðst hann alls ekki
viss um að úrvalsdeildin sé sú
erfiðasta þótt þar sé leikinn besti
boltinn og þar séu bestu knatt-
spymumennirnir. “Það eru allar
deildirnar erfiðar, hver á sinn
hátt. Enska úrvalsdeildin hefur
úr langmestum gæðum að spila
en persónulega finnst mér þó að
2. deildin sé erfiðust. Þar er
miklu meiri harka en minna um
gæði. I Bolton vorum við með
mjög gott 1. deildarlið og þar var
spilaður betri bolti en í 2. deild-
inni þannig að það var léttara og
skemmtilegra.”
Mestu mistökin
Þegar Arnar er beðinn að h'ta
til baka til upphafe ferilsins og
meta hvort hann myndi gera eitt-
hvað öðru vísi í dag segir hann
það engan vafa. “Það voru tví-
mælalaust mestu mistök okkar
okkar Bjarka í fótboltanum að
fara ffá Feyenord eftir aðeins ár.
Þegar menn eru jafn ungir og við
vorum og fara í jafn gott hð og
Feynord var á þessum tíma, eitt
besta lið Evrópu, þá gera menn
sér kannski ekki grein fyrir hvað
við er að fást. Það er ekki sjálgef-
ið að labba beint inn í liðið eins
og við héldum kannski og það var
náttúrulega tóm fásinna. Stærð-
armunurinn á IA og Feyenord er
umtalsverður og við vorum
kannski ekki eins tilbúnir í þetta
og við héldum. Það er vissulega
auðvelt að vera vitur effir á en í
dag er það engin spurning í mín-
um huga að við hefðum átt að
gefa þessu lengri tíma.
Eg er samt sem áður ekki á því
að við höfum verið of ungir þeg-
ar við byrjuðum í atvinnu-
mennskunni. Það má auðvitað
alltaf deila um hvenær rétt er að
byrja en ég held að þegar menn
eru orðnir m'tján ára eigi þeir að
hafa bæði líkamlegan og félags-
legan þroska til að takast á við at-
vinnumennskuna. Við lentum
náttúrulega báðir í meiðslum í
upphafi ferilsins en hver sem á-
stæðan er fyrir því þá held ég að
það hafi ekkert með það að gera
að við höfum byrjað of ungir.
Við hefðum getað byrjað fyrr því
við fengum tilboð ffá Glasgow
Ranger þegar við vorum sextán
ára en það hefði örugglega verið
of snemmt.”