Skessuhorn - 06.04.2004, Side 8

ÞRIÐTUDAGUR 6. APRIL 2004
MKlíSSUIlUl..
Breytingar hjá Búvélasaíhinu
Nú standa yfir ýmsar endur-
bætur á húsnæði og uppstill-
ingum Búvélasafnsins á
Hvanneyri og meðal annars
hefur heimasíða safnsins,
www.buvelasafn.is fengið nýtt
útlit. Það er Nepal ehf. í Borg-
arnesi sem hannar síðuna, og
ritstjóri er Bjarni Guðmunds-
son, forstöðumaður safnsins.
A síðunni má finna ýmsan
fróðleik um tæknisögu land-
búnaðarins, meðal annars er
þar að finna yfirlit yfir sögu
dráttarvéla frá því þær voru
fyrst fluttar til landsins. Þar
bregður líka fýrir ýmsum
myndum úr tæknisögunni,
m.a. af nokkrum safngripum.
Þá er á síðunni getraun um
sögulegan fróðleik varðandi
landbúnaðartækni og þar eru
fréttatilkynningar og smápistl-
ar um efni sem safninu tengist.
Búvélasafnið er í eigu Land-
búnaðarháskólans á Hvanneyri
en Bútæknideild Rannsókna-
stofnunar landbúnaðarins hef-
ur einnig tekið þátt í uppbygg-
ingu þess. Búvéla-
safnið er eina safn
sinnar tegundar
hérlendis í opin-
berri eigu og er að
stofni til frá árinu
1940 .
Að sögn Bjarna
Guðmundssonar
forstöðumanns var
Björn G. Björns-
son hjá fyrirtækinu
List og saga feng-
inn til að draga
upp tillögur að
framtíðarlínum
fyrir safnið. Nú sé
verið að koma á
fyrstu breytingum
í þá áttina. „Breyt-
ingin felst aðallega
í að víkka örlítið
hlutverk safnsins,
að það verði ekki
bara véltæknisafn í þröngum
skilningi heldur segi það allt
um tækniþróunarsögu land-
búnaðarins í víðari samhengi,“
sagði Bjarni. Núverandi hús-
Bjarni Guðmundsson að skreyta veggi Búvéiasafnsins en þar standa nú yfir nokkrar
breytingar.
næði er eingöngu hugsað sem eru hins vegar enn á umræðu
bráðabirgða húsnæði og segir stigi og tengjast hvað verður
Bjarni að nú liggi fyrir tillögur um gamla fjósið á Hvanneyri.
um að gamla hlaðan verði tek- Það er því of snemmt að segja
in undir safnið. Þær tillögur hvort af flutningi verði.
Hjónasæla
Eldri hjón komu nýlega
inn á McDonalds og
pöntuðu BigMac með gosi á
tilboði.
Þau skiptu öllu í tvennt,
fengu aukaglas og skiptu
gosinu á milli sín.
Maðurinn byrjaði að
borða en konan sat og horfði
á. Stúlka sem var að þrífa
stóðst þetta ekki og spurði
hvort hún mætti ekki gefa
þeim annan skammt svo þau
þyrftu ekki að skipta þessu á
milli sín.
Gamli maðurinn svaraði:
„Við erum búin að vera gift í
50 ár og við höfum alltaf
deilt öllu á milli okkar. Við
breytumst ekki úr þessu.“
Stúlkan spurði konuna næst
hvers vegna hún borði ekki
og gamla konan svaraði:
„Hann er að nota
tennurnar, það keinur að
mér þegar hann er búinn.“

Saman kætumst kvöldum á
Það hefur
orðið mörgum
umhugsunar-
efni hvernig
skuli metið
manngildið í
heiini hér og
unglingum ekki
verra að hug-
leiða það en margt annað. Jón S Berg-
mann hafði sína útgáfu á því en hvort
hún kom nákvæmlega frá hjartanu skal ó-
sagt látið. Vert er þó að geta þess að á
þeim tíma voru þéringar enn í fullu fjöri:
Auður, dramb og falleg föt
fyrst aföllu þérist
og menn sem hafa mör og kjöt
meir en almennt gerist.
Eftír Brynjólf Ingvarsson er önnur út-
gáfa og mætti segja mér að sú hefði verið
Jóni Bergmann ekki síður að skapi:
Til manngildis verður ei metin hœst
menntun né þekking sem ítroðin fæst,
né allt sem á eftirfer.
Bjargar þá engum bóknámsdraugur,
birgðir af tölum né staðreyndahaugur,
heldur það eitt sem hann er.
Um einn dáðan og dyggðum prýddan
þingmann sem gjarnan hefur verið
málsvari frjálshyggjunnar, að sjálfsögðu
án þess að hans eigin hagsmunir kæmu
þar nokkuð nærri orti Sigurður Hansen:
Að standa á verði vinafár
og verja Mammonstrúna
gerði Kölski öll sín ár
- eins og Pétur núna.
Eitt sinn er Haraldur Hjálmarsson frá
Kambi var að skemmta, sér eins og hann
gerði bæði oft og verklega kynnti kunn-
ingi hans fyrir honum mann sem hann
taldi vera efnilegt skáld og nánast mikil-
menni. Haraldur horfði á manninn og
sagði:
Hátt og hvelft er á þér enni
og ekki er þér um málið tregt,
- en að þú sért mikilmenni.
Mér fmnst það nú ótrúlegt.
Þuríður Jóhannesdóttír var fyrir margt
löngu stödd við messu hjá séra Jónmundi
í Aðalvík. Eftír messu heyrði hún kirkju-
gestí ræða um að þörf væri á nýjum presti
því hempan væri orðin svo slitin og svo
væri séra Jónmundur svo nefstór. Þetta
varð Þuríði umhugsunarefni:
Sendið einn með pragt og prjál,
prestlœrðan í nýrri flík,
með lítið nefog litla sál
svo líki þeim í Aðalvík.
Stundum heyrast efasemdarraddir um
framtíð ferskeytlunnar en eftirfarandi
vísa sem barst mér nýlega og ber það
með sér að vera nýort virðist bera það
með sér að slíkt séu óþarfa áhyggjur en
höfundur hennar mun vera ónefhdur
menntaskólanemi:
Saman kœtumst kvöldum á,
cool og sœt að vanda,
drykknum mœta dreypum á
- diet sprite og landa.
Diet sprite er bæði nýlegur drykkur og
mun að auki uppþenktur í henni Amer-
íku eins og margt fleira merkilegt. Þor-
steinn Valdemarsson hafði þó sína skoð-
un á landafundum okkar íslendinga:
Haldi' hún í horfi slíku,
þá hygg ég það,
aðfátt verði lagt að líku
við lán vort - að
týna Ameríku.
Aðalsteinn Sigurðsson fiskifræðingur
velti einnig fyrir sér spurningu sem vissu-
lega hefur leitað á marga en fá svör hafa
fengist við:
Svar ég vildifeginn fá
semfráleitt gefur nokkur.
„Fyrir hvaða voðavá
vernda Kanar okkur"?
Já það eru mörg umhugsunarefhin í
þessum heimi og kannske eins gott að
brjóta ekki svo heilann um þau að menn
glati gjörsamlega skynsemislýjunni. Sig-
urður Breiðfjörð orti:
Lauf í vindi lífs er bið
og lítið yndissæti,
hvað er að binda hugann við
heimsins skyndilæti.
Ef öll umræðuefni þrýtur geta íslend-
ingar þó alltaf talað um veðrið, hvort sem
það er gott eða slæmt eða þar á milli. Sig-
valdi Hjálmarsson orti um Regnið:
Regnið á rúðuna fellur,
rysjulegt slettuhljóð ber,
ég hlusta ogfinn að það fellur
friðlaust á hjarta mér.
Lífið er dropar sem detta
dropar sem verða sœr
en ég er eiginlega ekkert
annað en hjarta sem slœr
Löngum hafa íslendingar verið hæfi-
lega umtalsffómir um náungann. Þor-
steinn Magnússon ffá Gilhaga orti eftír-
farandi sléttubandavísu sem breytir lítils-
háttar um merkingu ef farið er með hana
afturábak:
Dyggðir geldur, fáumfer
framhjá hreldum, þjáðum.
tryggðir heldur, aldrei er
illum seldur ráðum.
Onnur er hér í svipuðum dúr en höf-
undinum hef ég gleymt hafi hann þá fylgt
með enda yfir fjörutíu ár síðan hún komst
inn í hausinn á mér:
Góður drengur, hvergi klúr,
kunnur gengi réttar,
fróður lengi, ekki úr
illum strengjum fléttar.
Þannig fá mennirnir misjafna dóma
hjá samferðafólki sínu í lífinu og ekki
sama hver segir frá eða í hvaða átt lesið
er. Önnur kemur hér eftír Sigurð Breið-
fjörð enda margar og góðar í þeim sjóði:
Margurfœr aflitlu lof
og lastfyrir ekki parið.
Þetta gengur þrátt um of
því er svona varið.
Þessi yrkinganáttúra virðist ótrúlega
landlæg í Islendingum hvort sem hér er
um að ræða genetíska stökkbreytingu
sem væri verðugt rannsóknarefni fyrir
Kára Stefánsson eða bara einhverja stað-
bundna venju. Guðmundur Ketílsson
lýsir sínum yrkingum svo:
Hins mun þjóðin hafa vott
heims þó móður banni.
Orti ég Ijóð um illt og gott
eins og stóð á sanni.
Þó kemur fyrir að það róar hugann að
raða saman vísu, jafnvel þó enginn sé lát-
inn heyra hana, þegar menn lenda í því
að hugsa eitthvað líkt og Björn Björnsson
Heimurinn er hrekkjafans
hefég það oftfundið
þegar allt er andskotans
ama og meinum bundið.
Með þökkjyrir lesturinn
Dagbjartur K Dagbjartsson
Refsstöðum 320 Reykholt
S 435 1367 dd@hvippinn,is