Jarðvöðull - 30.10.1926, Qupperneq 12

-8-
vanga og varir. Heima í sveitinni hafa
framfarirnar ekki verið eins hraðfara og
hún er orðin á undan tímanum. Faðir stúlk-
unnar,sem sennilega hefur vonað,að dóttir
sín ksami heim,auðugri að sannri menningu,
kann ekki að meta hina fögru ávexti Rejkja-
víkurlífsins, enð.a er hann af gamla skólan-
um. Pilturinn,sem hún hafði unnað,hlær að
henni og öll sveitin gerir gys að henni og
í sögulokin skiljurn við við hana í Þögulim
friðsælum faðmi náttúrunnar.
Ságan er liðlega sögð og höfundurinn er
sjálfstæður gagnvart efni sínu„ Hvorutvegg|a
er kostur. Endir sögunnar er frumlegur.
Náttúran leggur friðarhönd yfir harn sitt,
Þó Það hafi hrotið á móti lögum hennar.Lýs--
ingin á andúð Arna gamla gegn fegurðarmeð-
ulunum og klipta hárinu er raunveruleg,en
Því miður er jafn ákveðin andstaða gegn
tískutilð.rinu ekki almenn á landi hjer.Þesí-
vegna er Þjóðlíf vort nú "lævi hlandit" um
Þessar munðúr.
Jakoh 0. P.jetursson: Bt5)ARL0KAN-kvæði>
Búðarlokan er liðlega ort og laglega
hugsuð lýsing á innihaldslausu lífi,drep-
andi niður alt seðra hugsjónalíf og innri
kjarna. En jeg sakna í Því andstæðu,er dra^i
hjegómann enn skýrar fram í ð.agsljósið og
hendi jafnframt áfram og uppávið,á Þroska-
hraut mannsandans og leiðina til hins sanns
og heilhrigða lífs.