Alþýðublaðið - 02.04.1925, Blaðsíða 2

5
Amstrið í „Verðii*
Rltttjórl >Varðar< hefir fundið
sig knúðan tií afi gera ASþýðu-
blaðið að umtalsefoi út aí rlt
stjórnargrein f því fyrra m&ou-
dag — væntanlega sakir sviðans
undan hennl í bakl Ihaldsflokks-
ins. Fer hann þar hamíörum og
blrtlst ýœist í fleirtöSu Riiðatjórn
arinnar, sem gefur blaðið út
(>vér, oss<), eða f slntölu sjáifs
sfn (>ég, mig<). Má varia minna
vera en ritstjóranum sé veitt
nokkur viðurkenning fyrir erfiði
sitt og amstur í þessu verki.
Þegpr ioks komið er að efn-
inu. kemst ritatjórinn svo að orði
(og mun þar átt við umrædda um-
vöndunargrein); >Fyrlr skömmu
fluttl Alþ.bl. hrottalega og asna-
iega nfðgrein um Ihaidsflokklon
út af Krossanessmilinu. órök-
studdan og sanntæriogarlausan
samsöinuð fúkyrða< o. s. frv.
Þvf skal slept að gera annað
við orðbragð þessa forvígis-
mauns prúðmannlegs ritháttar
en sýna það, en að elns bornar
fram nokkrar spurnlngar út af
efnl þessara ummæla: Er það nfð
um Ihaldrflokkinn að segja frá
athöfnum hans án þess að breiða
yfir eðli þeirrs? Er það asnalegt
að láta sér ekki á sama standa,
þótt iög og réttur séu fótum
troðin á löggj&farsamkomu þjóð-
arinnar? Er það hrottalegt að
vanda um óhæfu og siðsplllingu?
Ef svo er, er þá komið upp úr
dúrnum, að þeir, sem á umliðn-
um öidam hafa rlsið gegn sið-
leyslsathöfnum ófyrirleitinna vald-
hafa, hafí verið nfðingar, asnar
og hrottar? Er það órökstutt,
sem relst er á aamfeidri við-
burðarás og almennum umræðum
í hsiit missiri og auk þess á
opiobsrum ummæium og vitnis-
burði margra heiðarlegra manna?
Svörin skuin lögð á vald óvii-
hailra iesenda. Þvf einu skal
beint svarað, að þess er ekkl áð
vænta af ritstjóra Alþýðublaðsins,
að hann iáti nokkru sinni draga
sig til þeirrar >iæpusknpsódygð
ar< að fara hlffðarorðum um
óhætuverk, hver sem { hiut á,
ekkl einu sinnl gegn viður-
kenningu ritstjóra >Varðar< á b'?l.
sem rétt er, *£ Alþýðubiaðið
ALÞYBUILAÐÍÐ
. II. iMVtajftffeiaáí-iriffftei ■
>blað, a@m berst fyrir rétti hÍDna
fátæku og máltarminní<. Hitt er
að virðð, að ritstjóra >Varðar<
ié >annað ijúíara en að elga f
harðvftugum ®rjam< við sííkt
blað, þvf að út úr þelm erðnm
skfn átakanlega ógeð hans á
þeim ógæfussmlegu örlögnm,
sem ýmsir ungir efnismann and-
lega verða þvf miður tíðum að
bráð i auðvaldles'u þjóðrélagi.
Ritstjóra >Varðar< þyklr, er
hana skritar grein þessa, >engn
likara en að Alþ.bl. finnist efna-
monn< >réttiausar skrp >ur<. en
þar skjátiast henum. Aiþýðu-
biaðið ætiar auðvaidsstéttsrmönn-
um (burgeisum) sem elnstakling-
um nákvæmlega sama rétt sem
öðrum elnstakflngum (úr alþýðu
etétt), og það á að vera þeim
nóg eina og hinum, Hitt er attur
sjáitsagt. að auðvaldsstéttin á
mlnni rétt en aiþýðustéttin ®in-
fa'dlega vegoa þes«, að hún er
mikiu minni (árið 1910 samkv.
manntail að eins um 25 % : 75%),
en meiri hiutlnn á yfirráðaréttinn
samkvæmt grundvallarhugann
núlegi stjórnBklpuiags, sem ótrú-
legt ®r að ritstjórl >Varðar< sé
svo byltingaslnnaður að vilja
kollvarpa.
Út at þvf, að ritstjóri >Varðar<
hafi >fuiikomna ótrú á soclsl
ismanum< ('p. e. j«fnað»rstefn
unni) m& tyrst benda á það, að
þrátt tyrlr sifka ótrú margra
ihatdsmanna á undan honum er
jafnaðarstefnan nú að leggja
undlr slg heiminn fyrir sívax-
andi fylgi alþýðustétterinnar
hvarvctaa eftir þvl, «em henni
vex þroski, og í öðrn iagl á það,
að eðiiiega töluvert frægara lelk-
ritaskáld en hana (G Barnard
Shaw) hefir konaist avo að orði:
>Sá, aem ekki verður j->fnaðar-
maður at þvf að hagsa nm, stjórn-
m&l, — hann er tffl.< Með þessu
er þó eagan veginn sasrt, að
ritstjóri >Varðar sé tífl, heidur
að eins hltt, að hann muni ekki
hafa hugsað neltt að ráði um
stjórnmái, og þart ekki að vera
belnt ámæli f þvf, þar eð vitan-
lega ails ekki er nauðsyoiegt,
að maður hugsi nokkuð utn
stjórnmM, þótt hann vfnni sér
tii lffsuppeldis að rltsiörfum fyrir
fh<ld flokfe.
Ritsttjórl >Vairðar< drej, u*- f
þfíSteii greia s wlntöto sinni upp
fi 1
AlÞýéli&ljIssAffií |
kemnr fit k hvarium vlrknm degi. 8
Afgreið*!* 8
við Ingólfnstræti — opm dag- g
lega frfe kl. 8 Ird, til kl. 8 sífid, M
Skrifstofa jj
6 Bjargarstíg S (niSri) jpin kl. ‘m
91/,—10»/s &rd. og 8—8 »íðd |
Bím * r:
633: prentimiðja. |
988: afsjreiðsla.
1S94: ritstjðrn.
Verðlag:
Askriftaryerð kr. 1,00 k mánuði. s
Ánglýsingayerð kr. 0,16 mm. eind. §
fremur ógeðeiega mynd at götu-
Btrák, sem h&nn >þekti í æsku<
og hrækti á klæði vei búinna
manna, þótt ekki verði séð, a )
hún komi máliuu meira við en
sagan af steipunni, sem íék sér
að því að brjóta rúður í húsl
foreldra sinna til að vita, hverj-
um yrðl kent um, nema tifæti-
unln sé að koma ókunnugum
lescndum >V«.rðar< til að haída,
að götustrákur þessi hfi verið
núverandi ritstjóri Alþýðublaðs-
Ins. Almennara gildt h íði huft
ein át mörgum sögum um lítiis
virðingu þá, er alþýðumonn hafa
oft erðið fyrir sakir þess að
vera tátækiega til fara.
Enn skuiu tekin upp þessi orð
ritstjóra >V*rðar<: >Þeir, sem
bera áhættur og erfíði hins stjórn-
andl kratts stórra fyrirtækja, —
þeir eru ,burg®isar‘«, til þess að
leggja þessi á rnóti: »Þair, sé u
bera áhættur og erfiði hins vinn-
andi kiatts stórra (og srnárra)
tyiirtækja, — þeir eru alþýðu-
menn<. Hvorir eru meira verðir?
í annan stað skal f sambandi við
þassi orð rltstjóra >V*>.rðar< beut
á samsetning hans um >sannfær-
ingarlausan samsöfnuð fúkyrða<
og þvf bclnt til hans út at h oru
tveggja, þar eð hann mun eink-
um hata iagt stuud á bókmenti
fræði, hvoit hann wiidi «kki gera
þjóðinni þann greiða að semja
bókmentitræðilega grwin handa
hensti til fræðtiu um þad, uð
hveiju akÁMÍÖ Og StjOlttOleia-