Morgunblaðið - 02.10.2019, Qupperneq 16

16 UMRÆÐAN Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 2. OKTÓBER 2019
Þegar rennt
er yfir rúmlega
aldarlanga
sögu skipu-
lagðs slysa-
varna- og
björgunar-
starfs á Íslandi
má finna ýmsar
vörður sem rétt
er að staldra
við. Ein þeirra
er stofnun Slysavarnafélags-
ins Landsbjargar fyrir 20 ár-
um við sameiningu Lands-
bjargar og Slysavarnafélags
Íslands, 2. október árið 1999.
Þessi sameining markaði mikil
tímamót því upp frá þeim hafa
aðeins ein samtök sjálf-
boðaliða komið að skipulagi og
framkvæmd leitar og björg-
unar á landinu og í kringum
það.
Hvar stendur
félagið í dag?
„Hvaðan kom hann, hvert er
hann að fara, hver er hann?“
er setning Adolfs Inga íþrótta-
fréttaritara frá árinu 2010 sem
síðan er orðin að orðatiltæki í
íslenskri tungu. Þessi orð voru
sögð í hita leiks en innihalda
þó þær þrjár lykilspurningar
sem samtök eins og Slysa-
varnafélagið Landsbjörg
þurfa reglulega að spyrja sig.
Hvaðan við komum er
spurning sem ekki er hægt að
svara í lítilli blaðagrein enda
hefur henni áður verið svarað
skilmerkilega. En hver erum
við? Félagið hefur náð miklum
árangri síðustu áratugina í að
efla björgunar- og slysavarna-
starf í landinu og leggur sí-
aukna áherslu á aukið samspil
þessara tveggja þátta sem í
fljótu bragði kunna að sýnast
ólíkir en eru í raun órjúf-
anlegir. Unglingastarf félags-
ins er einnig í miklum blóma
og hefur félagið haft upp-
byggileg áhrif á gríðarlegan
fjölda ungra einstaklinga í
gegnum tíðina með því starfi.
Rekstur Slysavarnaskóla sjó-
manna er einnig stór þáttur í
starfi félagsins og ein af
skrautfjöðrum þess. Samvinna
félagsins við aðra viðbragðs-
aðila á landinu fer einnig vax-
andi samhliða auknu og gagn-
kvæmu trausti og skilningi.
Hvert stefnir félagið?
Slysavarnafélagið Lands-
björg byggir á félagslega mjög
sterkum grunni. Aðildarfélög
þess eru rúmlega 90 björg-
unarsveitir og hátt í 40 slysa-
varnadeildir um allt land.
Stefna þess er ekki ákveðin af
stjórn félagsins hverju sinni
heldur af aðildareiningum
þess sem koma reglulega sam-
an til að skilgreina starfið og
verkefnin framundan. Þau
verkefni hafa bæði vaxið að
umfangi og fjölda í takt við
fjölgun erlendra ferðamanna
sem og aukna útivist Íslend-
inga síðustu ár bæði hvað
varðar björgunarstörf og
slysavarnir.
Annað verkefni sem fram-
undan er tengist björgunar-
skipaflota félagsins. Þörfin
fyrir endurnýjun þeirra eykst
með hverju ári og nú stefnir
félagið að endurnýjun þeirra á
næstu árum. Ef áætlanir
ganga eftir verður um að ræða
stærsta fjárfestingarverkefni í
sögu félagsins og því verður
ekki hrundið í framkvæmd án
mikils stuðnings ríkisins sem
og annarra aðila.
Fjárhagslegt öryggi félags-
ins er og verður alltaf stór
hluti af stefnu þess. Ríkið
leggur félaginu til
ákveðið fjármagn
á ári hverju til
ýmissa samnings-
bundinna verk-
efna og þó svo að
félagið sé þakk-
látt fyrir þann
stuðning hrökkva
þær upphæðir
skammt til
rekstrar þess og
aðildareining-
anna.
Það er ekki hægt að velta
því fyrir sér hvert félagið
stefnir án þess að nefna tengsl
þess við samfélagið. Helstu
fjáraflanir félagsins og ein-
inga þess byggjast á velvild
fólks í okkar garð og við ger-
um okkur fulla grein fyrir því
að sú velvild er því háð að við
stöndum undir merkjum okk-
ar.
Nokkrar blikur eru þó á
lofti er kemur að rótgrónum
fjáröflunum félagsins og með-
al annars á sú langstærsta
þeirra undir högg að sækja
þessi misserin. Innflutningur
og sala flugelda er háð sífjölg-
andi innlendum og evrópskum
reglugerðum og hefur félagið
ávallt fylgt þeim í einu og öllu.
Félagið hefur einnig oft á tíð-
um haft frumkvæði að ýmsum
aðgerðum til að minnka um-
hverfisáhrif af þeirri rótgrónu
hefð okkar að kveðja árið með
flugeldum og mun halda þeirri
vinnu áfram.
Félagið gerir sér fulla grein
fyrir því að flugeldanotkun á
gamlársdag veldur mengun
sem þó minnkar ár frá ári.
Stærstu tækifæri til þess að
draga enn meir úr mengun á
þessum degi ársins liggja
hinsvegar sennilega á öðrum
sviðum og mætti horfa til bæði
fjölda og staðsetninga ára-
mótabrenna í því samhengi.
Svo skulum við ekki gleyma
þeim þáttum í umhverfi okkar
sem menga líka alla hina daga
ársins.
Stefna félagsins er fyrst og
fremst sú að standa undir
merkjum og hafa fjárhagslega
burði til þess að slysavarna-
og björgunarstarf geti áfram
þrifist í landinu með hag al-
mennings að leiðarljósi. Því
má segja að félagið og þjóðin
séu hvort öðru háð og geti
ekki hvort án annars verið.
Mér þykir það góð tilfinning.
Að lokum langar mig að
óska félagsfólki Slysavarna-
félagsins Landsbjargar til
hamingju með 20 ára afmæli
félagsins í þeirri mynd sem við
þekkjum það sem og að þakka
þjóðinni fyrir ómetanlegan
stuðning við starf okkar í
gegnum tíðina. Vinnuveit-
endur sjálfboðaliða okkar fá
einnig sérstakar þakkir fyrir
þeirra magnaða framlag að
hleypa björgunarsveitafólki
okkar síendurtekið úr vinnu
til að sinna útköllum.
Eftir Þór
Þorsteinsson
» Stefna félagsins
er fyrst og
fremst sú að standa
undir merkjum og
hafa fjárhagslega
burði til þess að
slysavarna- og
björgunarstarf geti
áfram þrifist í land-
inu með hag al-
mennings að leið-
arljósi.
Þór Þorsteinsson
Höfundur er formaður Slysa-
varnafélagsins Landsbjargar.
Tímamót í
sögu félags
✝ GunnlaugurÚlfar Gunn-
laugsson fæddist á
Siglufirði 5. apríl
1958. Hann lést 22.
september 2019 á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja.
Foreldrar hans
voru Gunnlaugur
Þorfinnsson Jóns-
son frá Siglufirði, f.
22. okt. 1922, d. 15.
okt. 2003, og Þuríður Andr-
ésdóttir frá Eyrarbakka, f. 8.
mars 1924, d. 6. ágúst 2002.
Gunnlaugur átti 12 systkini;
Kristrún Þóra, f. 1945, Jón, f.
1946, Andrés, f. 1947, Sverrir, f.
1948, Birna Hafdís, f. 1950,
Anna Kristín, f. 1952, Hjördís, f.
1954, Sigurjón, f. 1956, Erla, f.
1959, Þorfinnur, f. 1962, d. 13.
maí 1979, Elva, f. 1964, og Ótt-
ar, f. 1965.
Dóttir Gunnlaugs Úlfars
(Úlla) og Hafdísar Þorsteins-
dóttur, f. 27. okt. 1959, er Eva
Rut, f. 16. ágúst 1980. Unnusti
hennar er Þorbjörn Hrannar
Sigfússon, f. 1979. Eva Rut á tví-
burana Val og Ágústu, f. 23.
apríl 2008, með Huga Frey Vals-
syni, f. 1975.
pípulögnum 5. apríl 1988. Úlli
flutti frá Siglufirði 1981. Eftir
það bjó hann í Vestmannaeyjum
til 1995 þegar hann fluttist til
Grindavíkur.
Í Vestmannaeyjum vann hann
við pípulagnir og var til sjós á
Hugin VE 55 var það draumur
hans síðustu árin að komast
einn túr með nýja Hugin.
Úlli var mikill áhugamaður
um íþróttir og var mikill Leeds-
ari. Hann spilaði fótbolta á
Siglufirði, var góður skíðamað-
ur, afburða dansari og hafði
gaman af snóker.
Úlli fór að stunda golf eftir að
hann flutti til Grindavíkur og
fór árlega í golfferðir erlendis.
Í Vestmannaeyjum var Úlli
félagi í Kiwanis og starfaði
einnig mikið fyrir Íþróttafélag-
ið Þór og ÍBV, sérstaklega því
sem tengdist Þjóðhátíð. Í
Grindavík starfaði hann með
Lions og var formaður Lions-
klúbbs Grindavíkur þegar hann
lést.
Úlli stofnaði Lagnaþjónustu
Suðurnesja ehf. með Rúnari
Helgasyni í febrúar 2002. Fyrir-
tækið hefur síðustu tvö árin
fengið viðurkenninguna Fram-
úrskarandi fyrirtæki frá Credit-
info.
Útför Gunnlaugs Úlfars fer
fram frá Grindavíkurkirkju í
dag, 2. október 2019, og hefst
athöfnin kl. 13. Hann verður síð-
an jarðsettur í Vestmannaeyjum
4. október klukkan 14.
Fyrri eiginkona
Úlla er Lilja Rich-
ardsdóttir, f. 18.
júní 1956. Þeirra
börn eru Gunný, f.
5. jan. 1984, og Þor-
finnur, f. 10. maí
1986. Gunný á dótt-
urina Matthildi
Lilju, f. 13. jan.
2017, með Matt-
híasi Svanssyni, f.
1983, og Þorfinnur
og eiginkona hans, Ágústa Jóna
Heiðdal, f. 1981, eiga soninn
Mikael Mána, f. 5. júlí 2010. Fyr-
ir átti Lilja soninn Tryggva
Guðmundsson, f. 1974.
Þann 5. apríl 2008 giftist
Gunnlaugur Úlfar eftirlifandi
eiginkonu sinni, Kristínu Gísla-
dóttur frá Patreksfirði, f. 2. júní
1960. Foreldrar hennar eru
Gísli Þórir Victorsson, f. 11. okt.
1934, og Sigurósk Eyland Jóns-
dóttir, f. 8. maí 1937. Dóttir
Kristínar af fyrra hjónabandi er
Sunna Sigurósk Gísladóttir, f. 9.
sept. 1986, eiginmaður hennar
er Gylfi Gígja Geirsson, f. 1984.
Úlli ólst upp á Siglufirði, fór í
Iðnskólann þar og lauk sveins-
prófi í pípulögnum árið 1982.
Hann fékk meistararéttindi í
Allt mitt líf elska þig ofur heitt,
allt mitt líf andartak hvert og eitt.
Elsku Úlli minn, þessar laglínur
eru búnar að hljóma í höfði mér
frá því á sunnudaginn þegar þú
kvaddir þetta líf. Stundin sem við
vissum í tvö ár að myndi koma
rann upp alltof snemma. Okkur
var strax sagt að veikindin væru
ólæknandi og ráðlagt að lifa lífinu
eins vel og við gætum og við gerð-
um það svo sannarlega. Fyrir það
vorum við búin að eiga 15
skemmtileg ár saman og biðum
spennt eftir því að hætta að vinna,
spila golf og njóta elliáranna. Sá
draumur er nú á enda. Við kynnt-
umst 2002 á þorrablóti. Þú vissir
af mér og komst að kíkja á grip-
inn. Mér leist nú ekkert sérstak-
lega vel á þig í byrjun en þegar þú
bauðst mér upp í dans var björn-
inn unninn, þú dansaðir svo vel og
við tjúttuðum allt kvöldið. Ég
flutti til þín til Grindavíkur sum-
arið 2003 og við hófum búskap. Ég
fór að vinna í Bláa Lóninu og þú
varst nýbúinn að stofna fyrirtækið
þitt Lagnaþjónustu Suðurnesja.
Börnin þín Þorfinnur og Gunný
bjuggu hjá okkur og okkur leið
vel. Ég dáðist alltaf að því hvað þú
áttir marga góða vini, bæði í
Grindavík og Eyjum og svo átt-
irðu stóran samheldinn systkina-
hóp. Þú varst natinn við vini þína
og fjölskyldu, vildir allt fyrir alla
gera og varst fljótur til ef einhver
þurfti á þér að halda. Þú baðst mín
í París árið 2005 og við giftum
okkur 5. apríl 2008 í Bláa Lóninu.
Þú varst fimmtugur sama dag og
við buðum 300 manns í veisluna,
sem var svo sannarlega veisla ald-
arinnar. Þann 23. apríl fæddust
svo fyrstu barnabörnin, tvíbur-
arnir hennar Evu Rutar þinnar,
þau Ágústa og Valur. Mikael Máni
kom svo 2010 og Matthildur Lilja
2017. Gullmolarnir þínir sem þú
varst svo stoltur af og ég er svo
þakklát fyrir að fá að eiga með
þér. Ég skal passa þau fyrir þig,
Úlli minn, og sjá til þess að þau
gleymi ekki afa Úlla.
Þú elskaðir Þjóðhátíð, Úlli
minn. Ég trúi því að nú séuð þið
Victor vinur þinn að skipuleggja
Þjóðhátíð á nýjum stað og gerið
það með stæl á meðan við börnin
þín tjöldum áfram í Herjólfsdal.
Við höfum alltaf verið vel virk,
þvælst út um allt bæði innanlands
og utan. Oft bara við tvö, en stund-
um með góðum vinahóp, fjögur
pör sem ferðumst saman, borðum
góðan mat og förum á tónleika.
Nokkrum sinnum höfum við farið
til útlanda með systkinum mínum
og mökum, Lionsklúbbnum eða
öðrum vinum en oftast þó með
þeim Dadda og Guðrúnu Mary.
Uppáhalds-utanlandsferðin mín
var jólagjöfin frá þér árið 2015,
ferð til Maastricht í Hollandi á
tónleika með Andre Rieu sumarið
2016. Þú vissir að mig langaði á
þessa tónleika og fékkst Guðrúnu
Mary til að hjálpa þér að panta,
þeim leist svo vel á að þau ákváðu
að koma með. Þetta var besta gjöf
sem nokkur gæti hugsað sér.
Ferðin okkar núna síðustu jól með
öllum börnunum okkar og þeim
hjónum til Flórída var líka ein-
stök, ómetanlegur tími með börn-
unum okkar. Við ferðumst ekki
meira í þessu lífi Úlli minn en ég
hlakka til að hitta þig þegar þar að
kemur og þá skal nú tjúttað. Lífið
var yndislegt með þér, ástin mín.
Ég elska þig og sakna þín svo sárt.
Þín
Kristín (Stína).
Elsku pabbi minn, ég á svo erf-
itt með að sætta mig við það að þú
sért farinn frá okkur. Það að geta
ekki leitað til þín eftir ráðum eða
spilað golf með þér aftur er erfið
tilhugsun. Það er svo margt sem
við áttum eftir að gera saman í líf-
inu, fara á fótboltaleik við strák-
arnir og svo margt annað
skemmtilegt. Samband okkar var
öðruvísi en kannski flest feðga-
sambönd, við tengdumst í gegnum
vinnuna til að byrja með þegar ég
kem til þín 13 ára gamall til
Grindavíkur og fer að aðstoða þig í
vinnunni þegar það var frí í skól-
anum. Þannig gekk þetta fyrstu
árin og áhuginn jókst meira og
meira á pípulögnum, og þar spilaði
inn í að við gátum eytt tímanum
saman þegar ég var hjá þér. Ég
ákvað að læra pípulagnir og klára
meistarann svo ég gæti tekið við
af þér og þú gætir slakað á og not-
ið lífsins með Stínu þinni. Það er
ekki auðvelt að vinna hjá pabba
sínum og auðvitað áttum við okkar
erfiðu stundir saman og reyndi vel
á samband okkar feðga. Ég held
að það sé tilgangur með öllu sem
við gerum í lífinu. Af hverju ég
ákvað að vinna hjá þér en ekki hjá
einhverjum öðrum og þess háttar.
Ég myndi ekki breyta neinu um
hvernig hlutirnir voru hjá okkur í
vinnunni, rifrildin og pirringurinn
sem var stundum hjá okkur herti
okkur og styrkti sambandið enda
vorum við mjög líkir, sumir kalla
okkur þrjóska og þvera en ég skil
ekki hvernig fólk fékk það út.
Síðustu tvö ár hafa verið erfið,
reynt vel á okkur en ótrúlega lær-
dómsrík. Samband okkar breytt-
ist úr vinnusambandi yfir í feðga-
samband og sá tími sem við höfum
eytt saman er mér svo kær og
dýrmætur. Við höfum verið sam-
an á hverjum degi síðan ég veit
ekki hvenær og þar kemur kost-
urinn við að vinna með pabba sín-
um því á þessari stundu og þenn-
an erfiða tíma sem við göngum í
gegnum núna er þetta sem stend-
ur upp úr hjá mér að hafa verið
með þér allan þennan tíma því
ekki eru allir svo heppnir að geta
eytt svona miklum tíma með
pabba sínum.
Mikael er svo heppinn að hafa
átt þig sem afa, þú vildir allt fyrir
hann gera og hann leit svo upp til
þín og hann á eftir að sakna þín
ótrúlega mikið. Þið áttuð góðar
stundir saman og það eru minn-
ingar sem hann mun varðveita
það sem eftir er. Hann er svo mik-
ill afastrákur og samband ykkar
var svo einstakt. Þú hefur alltaf
verið fyrirmyndin mín, elsku
pabbi, varst alltaf svo duglegur og
vildir allt fyrir alla gera og sá eig-
inleiki kom þér langt hjá fólki.
Ég er svo stoltur af þér, elsku
pabbi, og hvað þú ert búinn að
gera.
Stoltur af því hvernig þú tókst á
við veikindin, barst alltaf höfuðið
hátt og það hvarflaði ekki að þér
að leggjast niður og gefast upp og
það var svo aðdáunarvert að fylgj-
ast með.
Ég er svakalega stoltur af því
að vera sonur þinn og ég veit að þú
ert stoltur af mér og mun ég halda
áfram að gera þig stoltan, sama
hvort það er í kringum fjölskyld-
una eða í kringum vinnuna þá mun
ég halda nafninu þínu á lofti með
mikilli virðingu og stolti. Elsku
pabbi minn, ég mun sakna þín svo
mikið, ég elska þig meira en allt.
Hvíldu í friði, elsku pabbi. Þinn
sonur,
Þorfinnur.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Það er óraunverulegt og sárt að
hugsa til þess að hann faðir minn
sé ekki lengur hjá okkur. Við viss-
um að hann væri á leið í sumar-
landið en við vorum farin að trúa
að við fengjum ein jól í viðbót.
En nærveru pabba var óskað
annars staðar og eftir sitjum við
sorgmædd að ylja okkur við minn-
ingarnar.
Við höfum gengið saman óhefð-
bundna leið í okkar feðginasam-
bandi ég og elsku pabbi. Leiðir
hans og mömmu skildi snemma og
alla mína barnæsku bjuggum við á
sitthvorum landshlutanum eða í
sitthvoru landinu. Það var ekkert
skype eða facetime á þessum
tíma, langlínusímtöl um jól og
þegar ég átti afmæli.
Það var ekki fyrr en ég flyt til
Íslands, á sautjánda ári, sem ég
kynnist pabba almennilega. Allt í
einu búum við í næstu götu hvort
við annað og förum að hittast oft-
ar, kynnast almennilega. Fyrir
það er ég í dag óendanlega þakk-
lát því á þessum tíma kynnist ég
ekki bara pabba almennilega
heldur líka systkinum mínum.
Pabbi var einn af þessum
mönnum sem kvarta aldrei, vinna
vel og öllum líkar við, hann var
hrókur alls fagnaðar. Hann var
vinmargur og leið best með margt
fólk í kringum sig. Sem kannski
var ekkert skrýtið þar sem hann
ólst upp með 12 systkinum norður
á Sigló. Honum þótti alltaf vænt
um Sigló, en árin hans í Vest-
mannaeyjum gerðu hann að Eyja-
peyja. Pabbi elskaði eyjarnar og
allt það sem þær hafa upp á að
bjóða. Hann var fastagestur á
Þjóðhátíð og vildi hvergi annars
staðar vera. Ég man þó eftir einni
verslunarmannahelgi sem hann
fór ekki og við fórum í bíltúr á
Flúðir, hann langaði ekkert meira
en að bruna á Bakka og fljúga yfir.
Ég grínast oft með að ég skipti
árunum hjá pabba í fyrir og eftir
Stínu. En með okkur systkinunum
og börnum okkar er hún Stína
okkar ein sú mesta gæfa sem
pabba hlotnaðist. Ég man ekki
eftir pabba jafn hamingjusömum
og eftir að hann kynntist Stínu
sinni. Þau voru dugleg að lifa lífinu
og pössuðu vel upp á að njóta líka
gæðatíma með okkur systkinun-
um. Þegar ég eignaðist Val og
Ágústu kom í ljós að pabbi var líka
frábær afi, skemmtilegur og góð-
ur eins og þau minnast hans.
Þegar hann greindist með
krabbamein fyrir jólin 2017 sýndi
hann mikið æðruleysi og baráttu-
þrek. Ég man eftir öllum símtöl-
um eftir slæmar niðurstöður þar
sem hann og Stína enduðu á að
hughreysta mig um að þetta væri
gerlegt. Þau ætluðu að hafa betur.
Tækluðu verkefnið með æðruleysi
sem var aðdáunarvert að fylgjast
með. Meðferðin var erfið, hún tók
af pabba getuna að geta notið í
mat og drykk sem var eitt það
besta hann vissi.
Við nýttum síðasta árið eins vel
og við gátum, héldum jólin saman
á Flórída, fórum í leikhús og það
sem skipti pabba miklu máli, vor-
um öll saman á Þjóðhátíð.
Æ elsku pabbi minn, hve sárt
ég sakna þín. Við systkinin pöss-
um upp á Stínu þína og hvort ann-
að. Það verður skrýtið að tjalda án
þín, en við munum samt gera það
því við vitum að þú verður með
okkur, í hjörtum okkar, anda og
huga.
Þín dóttir,
Eva Rut.
Dagurinn kveður, mánans bjarta brá
blikar í skýja sundi.
Lokkar í blænum, leiftur augum frá,
loforð um endurfundi.
Góða nótt, góða nótt,
gamanið líður fljótt,
brosin þín bíða mín,
er birtan úr austri skín.
Dreymi þig sólskin og sumarfrið,
syngjandi fugla og lækjarnið.
Allt er hljótt, allt er hljótt
ástin mín, góða nótt.
(Ási í Bæ)
Takk fyrir allt, elsku afi okkar,
þú varst skemmtilegur og góður
afi. Minningarnar okkar lifa í
hjörtum okkar.
Þín barnabörn,
Valur og Ágústa.
Fyrir 40 árum fylgdum við
systkinin ungum bróður okkar,
Gunnlaugur Úlfar
Gunnlaugsson