Fréttir - Eyjafréttir - Jan 2019, Page 7

Janúar 2019 | Eyjafréttir | 7
í það og við keyrðum það í gang.
Það sást strax hvað krakkarnir
nutu sín vel. Það leiddi af sér að
ég ásamt Rannveigu Traustadóttur
sérkennara fórum af stað með
íþróttaæfingar í boccia og þá þurfti
að stofna félag til að fá þátttökurétt
í mótum, svo í desember 1988 leit
Íþróttafélagið Ægir dagsins ljós.
Það var alltaf mjög gaman að fara
með krakkana á mót. Við byrjuðum
á að fara á nýársmót í sundi og eftir
það á ýmis bocciamót.“
barátta um tímana
í íþróttasalnum
Íþróttahúsið var byggt árið 1976 og
var tekið í notkun á svipuðum tíma
og Óla Heiða byrjar í kennslunni.
Það var mikill uppgangur á þessum
árum og mikil barátta um tímana
í íþróttahúsinu. „Þetta var íþrótta-
hús með einum sal og slagur um
hvern einasta tíma. Árgangarnir
voru líka miklu stærri heldur en
við þekkjum í dag, allt upp í 120
krakkar í hverjum árgangi. Við
létum til dæmis fimleikakrakkana
hita upp á ganginum eða í gömlu
kaffiteríunni svo við gætum nýtt
tímann í salnum sem best,“ sagði
Óla Heiða.
betri saman en í sundur
Óla Heiða þjálfaði og keppti
í handbolta í mörg ár hjá Þór.
„Þegar árin liðu í handboltanum,
vildum við fá að sameina Tý og
Þór í kvennahandboltanum. Sáum
að við yrðum betri saman sem
eitt lið heldur en í sundur. Ég og
Eygló Kristinsdóttir vorum að
þjálfa sama flokkinn, hún var til
dæmis með Andreu Atladóttur sem
varð landsliðskona í handbolta
og ég með Ingibjörgu Jónsdóttur
sem spilaði líka með landsliðum
og fleiri mjög góðar stelpur. Við
vorum alltaf í stanslausri baráttu
okkar á milli. Við fengum það í
gegn að sameina meistaraflokkinn
sem varð til þess að við þurftum að
sjá að miklu leyti um okkur sjálfar
peningalega. Í kjölfarið fórum við
neðar og neðar með sameininguna
og þar með vorum við komin með
peningamálin fyrir marga flokka
og fjáraflanir fyrir þá alla. Björgvin
var alveg með mér í þessu þarna
ásamt Bjössa bróður, Eygló og
Grím, Gunnu og Varða. Á þessum
tíma vorum við að drukkna í
vinnu, en þetta var líka mjög
skemmtilegur tími.“
mörgum fannst ég vera
aðeins of ákveðin
Óla Heiða fylgist vel með þeim
sem hún hefur þjálfað, bæði í
handboltanum og fimleikunum.
„Mér finnst ég eiga smá í þeim. En
ásamt því að vera full af áhuga og
með mikinn metnað fyrir öllu því
sem ég var að gera á þessum tíma
að þá var ég mjög kröfuhörð. Ég
er ekki viss um að ég hafi enst jafn
lengi og ég gerði í þessu hefði ég
verið of eftirgefanleg. En ég veit að
mörgum fannst ég vera aðeins of
ákveðin.“
Gott að eiga góða að
„Í dag skil ég ekki hvað ég var
mikið að gera og að ég hafi hrein-
lega komist yfir að gera þetta allt,
ég var að kenna um það bil 36
tíma á viku og dagurinn var mjög
langur. Ég hefði ekkert geta þetta
nema af því að ég á góða að og
mamma og pabbi pössuðu mikið
fyrir okkur og svo voru strákarnir
mikið með mér í íþróttahúsinu eftir
að þeir komust á legg,“ sagði Óla
Heiða.
margar góðar hugmyndir
Óla Heiða fór að fara meira inní
skólanum þegar Hjálmfríður, þá
skólastjóri í Barnaskólanum bað
hana um að byrja kenna samkvæm-
isdansa í yngstu árgöngunum,
„ég fór einnig að kenna vélritun á
unglingastigi og á ritþjálfa í 3. -5.
bekk. Um þetta leyti fór ég að vera
töluvert upp í Barnaskóla. Það var
svo í desember 2002 sem vantar
umsjónarkennara fyrir skemmti-
legan 5. bekk. Ég tók við bekknum
í janúar og hætti í íþróttakennslu.
Ég var með bekkinn fram á vorið
2004. Þá um vorið tek við starfi
sem íþrótta- og æskulýðsfulltrúi
hjá Vestmannaeyjabæ og tek mér
ársleyfi hjá skólanum.“ Í starfi sínu
sem íþrótta- og æskulýðsfulltrúi
fór Óla Heiða inn með margar hug-
myndir sagðist alltaf hafa
haft áhuga á almenningsíþróttum,
skapa almenningi tækifæri á
fjölbreyttri hreyfingu og að það
hefðu margar góðar hugmyndir
farið í gegn þetta ár.
mikil togstreita og
erfið fæðing
Óla Heiða fór aftur að starfa í
skólanum haustið 2005 og þá var
umræðan um sameiningu skólana
þegar hafin og það af alvöru. „ég
var alltaf hlynnt því að sameina
skólana, en það var rosaleg tog-
streita innan skólans og þetta var
erfiður tími.“ Óla Heiða hafði
kennt við báða skólanna og einnig
átt börn í skólanum, „mér fannst
árgangarnir ekki fá að kynnast
nægilega vel og ég sá bara kosti við
það að sameina þá. Það er algjör
óþarfi að hafa allt tvöfalt í ekki
stærra bæjarfélagi.“
Það voru margir kennarar á móti
sameiningunni, „þetta var mjög
erfið fæðing og þegar maður lítur
til baka þá hefði mátt gera margt
öðruvísi í öllu þessu ferli. Eins og
til dæmis að fá faglega aðstoð frá
utanaðkomandi aðila sem hefði
getað hjálpað til við ferlið og verið
hlutlaus,“ sagði Óla Heiða.
krefjandi ár en mjög gefandi
Eftir sameininguna var Óla Heiða
deildarstjóri í Hamarsskólanum
ásamt Jórunni Einarsdóttur með
Sigurlás sem aðstoðarskólastjóra
„það fannst mér mjög gaman,
samstarfið var gott og ég fékk að
hafa áhrif á skólastarfið. Þennan
vetur kenndi ég líka í fyrsta bekk
með Þóru Guðmundsdóttur, það
var góður skóli fyrir mig. Þóra er
frábær kennari og við smullum
mjög vel saman.“ Eftir það skólaár
fór Óla Heiða að vinna í Barna-
skólanum og tók að sér námsver
fyrir unglinga. „Mér fannst það
vera mikil áskorun og ábyrgð og
var ég með námsverið í tvö ár.
Þetta voru krefjandi ár, en það er
mjög gefandi þegar ég hitti fyrrum
nemendur mína og ég fæ faðmlag
frá þeim,“ sagði Óla Heiða.
maður kann yfirleitt töluvert
meira en maður heldur
Óla Heiða hefur alla tíð verið
dugleg að sækja námskeið og
endurmenntað sig. Um aldamótin
flutti fjölskyldan til Noregs, „ég
fór í NIH, norska íþróttaháskólann
og Björgvin í framhaldsnám í líf-
eðlisfræði íþrótta við sama skóla.
Ég tók nokkra áfanga ásamt því
að læra ungbarnasundkennslu og
stundaði norskunám. Árið 2010 fór
hún aftur í nám í Háskóla Íslands
í eitt ár, „ég var vikilega stressuð
fyrir því, en kom sjálfri mér ótrú-
lega á óvart í því námi og sá líka
að ég kunni helling. Maður kann
yfirleitt töluvert meira en maður
heldur.“ Óla Heiða tók fullt nám
og valdi áfanga sem hún sagðist
hafa nýtt sér mjög vel í framhald-
inu. „Meðfram þessu námi fór ég í
jógakennaranám sem var rosalega
gott og hollt fyrir mig og þegar ég
kom aftur til baka í skólann fór
ég meðal annars að kenna jóga og
slökun sem val á unglingastigi.
Það er eitthvað sem ætti að kenna í
öllum nemendum.“
breyttir tímar eftir 40 ár
Eftir námsárið kom Óla Heiða til
baka full af nýjum hugmyndum
og eldmóði. „Ég sótti um deildar-
stjórastöðu yngri deildar í GRV
Hamarsskóla og fékk hana. Vann
þar náið með Sigurlási aðstoðar-
skólastjóra og síðar skólastjóra,
það var alltaf gott að vinna með
honum, við náðum mjög vel saman
sem stjórnendur. Það hafa verið
miklar breytingar á stjórnunarteym-
inu síðustu ár og alveg hellingur að
gera hjá okkur og mörg góð verk-
efni sem voru innleidd í skólann.“
Eftir 40 ár í skólanum er Óla Heiða
hætt sem stjórnandi, hún var komin
með réttindi til að taka lífeyri og
ætlaði upphaflega að nýta sér hann
en kenna hálfa stöðu með því, „en
svo kemur þetta upp með Sigur-
lás og við tók mjög erfiður tími
og maður fer í kjölfarið að hugsa
aðeins öðruvísi,“ sagði Óla Heiða
sem er eins og er í launalausu leyfi
frá skólanum en á ekkert frekar von
á að snúa til baka.
saknar krakkanna og
starfsfólksins í skólunum
Óla Heiða er stolt af vinnu sinni í
skólanum og sagði samstarfsfólkið
frábært, „kennarar við skólann
eru mjög góðir. Þeir eru allir
metnaðarfullir og áhugasamirog
tilbúnir til að leita nýrra leiða svo
hver og einn fái að njóta sín. Ég
sakna krakkanna og starfsfólksins í
skólunum alveg ógurlega. En núna
taka bara önnur spennandi verkefni
við.“
Heppin að hafa unnið með
öllu þessu frábæra fólki
Aðspurð, þegar hún lítur til baka
þá sagðist Óla Heiða vera fyrst
og fremst þakklát fyrir að hafa
verið þátttakandi í þessu öllu, „ég
er heppin að hafa fengið að vinna
með þessu frábæra fólki í gegnum
allan þennan tíma. Ég hef lært
alveg ótrúlega mikið af samstarfs-
fólkinu og er afar stolt af mörgu
sem við höfum áorkað saman.
Bæjarbúar geta verið mjög stoltir
af skólanum sínum,“ sagði Óla
Heiða að endingu.