Morgunblaðið - 30.12.2019, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. DESEMBER 2019
Styrkir
VIRK starfsendurhæfingarsjóður hefur opnað
fyrir umsóknir um styrki til verkefna sem auka
fjölbreytni og framboð úrræða í starfsendur-
hæfingu og styrki til rannsókna sem stuðla að
uppbyggingu og auka við almenna þekkingu á
starfsendurhæfingu á Íslandi.
Veittir eru styrkir til virkniúrræða, rannsóknar-
verkefna og uppbyggingar- og þróunarverkefna
einu sinni á ári og þurfa umsóknir um styrkina
að hafa borist sjóðnum 15. febrúar.
Aðeins umsóknir sem uppfylla allar reglur um
styrki VIRK eru teknar til greina. Nánari upp-
lýsingar, stefnur og reglur varðandi umsóknir
og umsóknareyðublöð má finna á www.virk.is
Umsóknarfrestur er til og með
15. febrúar 2020
Styrkir VIRK
Félagsstarf eldri borgara
Árskógar 4 Opið fyrir sjálfbæra hópa kl. 8.30-15.30. Félagsvist með
stjórnanda kl. 12.45. Hádegisverður kl. 11.40-12.50. Kaffisala kl. 14.45-
15.30. Allir velkomnir.
Dalbraut 18-20 Myndlist kl. 9.30 í vinnustofu.
Dalbraut 27 Áramótapíla kl. 14 í parketsal.
Félagsmiðstöðin Hæðargarði 31 Við hringborðið kl. 8.50. Hádeg-
ismatur kl. 11.30. Síðdegiskaffi kl. 14.30. Gamlársdagur LOKAÐ.
Nýársdagur LOKAÐ. Opnum aftur 2. janúar eins og venjulega.
Garðabær Gönguhópur fer frá Jónshúsi kl. 10.
Gerðuberg 3-5 Opin Handavinnustofan kl. 8.30-16. Útskurður með
leiðbeinanda kl. 9-16. Qigong kl. 10-11. Leikfimi Helgu Ben kl. 11-11.30.
Kóræfing kl. 13-15. Allir velkomnir.
Norðurbrún 1 Morgunkaffi kl. 8.30, morgunleikfimi kl. 9.45, upplest-
ur kl. 11, trésmiðja kl. 13-16, gönguhópurinn kl. 13.30, bíó í betri stof-
unni kl. 15.30. Uppl. í s. 4112760.
Sléttuvegur 11-13 Selið á Sléttuvegi er opið frá kl. 10–16. Heitt á
könnunni frá kl. 10–11 og hægt er að líta í blöðin. Hádegismatur er frá
kl. 11.30–12.15, panta þarf matinn daginn áður. Spiluð er félagsvist
sem byrjar kl. 13.15. Kaffi og meðlæti er til sölu frá kl. 14.30–15.30.
Allir velkomnir. Síminn í Selinu er 568-2586.
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Ýmislegt
SANDBLÁSTUR
www.blastur.is
Sími 555 6005
Helluhrauni 6, 220 Hf.
Raðauglýsingar
Smáauglýsingar
Vantar þig
fagmann?
FINNA.is
  



✝ ÁlfheiðurSylvia Brighid
Victoria Helga-
dóttir Briem, jafn-
an kölluð Sylvia,
var fædd í Lissa-
bon 17. janúar
1942. Hún lést 3.
dese,ber 2019.
Foreldrar:
Helgi P. Briem
sendiherra, f. 18.
júní 1902, d. 2. ág.
1981, og Doris M. Briem hús-
móðir, f. 17. sept. 1902, d. 28.
okt. 1999.
Eiginmaður: Magnús Pálsson
tæknifræðingur, f. 31. júlí 1936,
d. 22. maí 2015.
Börn: Helgi Briem Magn-
ússon, f. 1962, giftur Þóru Em-
ilsdóttur, f. 1963, börn þeirra
Kári Emil og Ægir Máni.
Páll Briem Magnússon, f.
1964, giftur Önnu G. Gunn-
arsdóttur, f. 1965, áður giftur
Bryndísi Pétursdóttur, f. 1963,
börn Páls og Bryndísar eru
Magnús, Tryggvi og Haukur
Helgi. Anna á soninn Hans
Gunnar Danielsen.
Iðunn Magnúsdóttir, f. 1966,
gift Valgarði Guðjónssyni, börn
trú manna að tvímála börn yrðu
ómálga og því ákváðu Helgi og
Doris að tala ensku á heimilinu
og sleppa því að kenna Sylvíu ís-
lensku. Hún ólst því upp talandi
reiprennandi ensku, sænsku,
þýsku og frönsku, en lærði ekki
íslensku fyrr en eftir að hún var
tvítug og gift móðir á Íslandi.
Menntaskólaárin í L’Ecole
International í Genf voru Sylvíu
gleðitími. Það var heimavist-
arskóli fyrir efnafólk. Samnem-
endur hennar voru frá öllum
heimshornum og áttu sumir
fræga foreldra. Sylvía kom
heim um tvítugt og kynntist
Magnúsi Pálssyni rafvirkja og
tæknifræðingi. Þau felldu fljótt
hugi saman og giftust 5. maí
1962.
Sylvía starfaði við ýmislegt
þar sem tungumálakunnátta
hennar og reynsla af lífi í öðr-
um löndum reyndust vel, eink-
um við ferðaþjónustu. Seinustu
árin starfaði hún í upplýs-
ingaþjónustu Ráðhúss Reykja-
víkur.
Sylvía var lengi í stjórn
Anglia sem var vináttufélag Ís-
lendinga og Breta á Íslandi.
Einnig starfaði hún í Vinahjálp,
Sinawik, Zonta og Thorvaldsens
félaginu.
Sylvia eignaðist 11 barna-
börn og 8 barnabarnabörn.
Útför Sylvíu verður frá Há-
teigskirkju í dag, 30. desember
2019, klukkan 13.
þeirra eru Alex-
andra, Guðjón og
Viktor.
Sæunn Magn-
úsdóttir, f. 1970,
gift Friðjóni Hólm-
bertssyni, f. 1969,
börn þeirra Sylvía,
Hólmbert og Marel.
Helgi faðir Sylviu
var sendifulltrúi í
Íslandsdeild danska
sendiráðsins í Berl-
ín þegar stríðið braust út. Doris
móðir hennar var bresk og þeim
varð fljótlega ljóst að ekki gætu
þau lengi verið í Berlín. Helgi
sendi því ófríska konu sína til
Portúgals, sem var hlutlaust
ríki og hún fæddi barn sitt þar.
Nokkrum mánuðum síðar réð-
ust nasistar inn í Danmörku og
Helga var ekki lengur vært í
Berlín. Hann fór því á eftir konu
sinni og barni til Portúgals og
þaðan sigldu þau með skipi til
Bandaríkjanna þar sem þau
bjuggu næstu árin.
Fjölskyldan flutti oft milli
landa eftir því hvert utanríkis-
þjónustan sendi Helga og hann
hækkaði í tign og varð að lokum
sendiherra. Á þeim tíma var það
Amma mín, Sylvia Briem, er
látin.
Hún fæddist á hersjúkrahúsi
í Portúgal árið 1942, þá í miðri
heimsstyrjöld. Henni fannst
fyndið að segja að það eina sem
hún kynni í portúgölsku væri að
gráta. Foreldrar hennar voru
Helgi Briem sendiherra og Dor-
is Briem.
Störf Helga leiddu þau um
allan heim og Sylvía gekk í
skóla í Svíþjóð, Þýskalandi,
Bandaríkjunum og víðar. Hún
gekk svo í fjölþjóðlegan fram-
haldsskóla í Sviss þar sem hún
kynntist fólki hvaðanæva.
Amma var langt á undan
sinni samtíð. Hún elskaði heim-
inn og fólkið í honum og var
sannur heimsborgari.
Hún kynnist Magnúsi afa
mínum þegar hann og Sæmi
bróðir hans unnu byggingar-
vinnu í blokkinni hjá foreldrum
hennar. Fyrst um sinn bjuggu
þau í sömu blokk og eignuðust
þar Helga, Pál, Iðunni og Sæ-
unni, en síðar byggðu þau sér
hús í Austurbrún þar sem ég
kynntist þeim skömmu eftir að
ég kom í heiminn.
Þrisvar á ári hið minnsta
héldu þau þar stór fjölskyldu-
boð, en til margra ára fórum við
líka öll saman úr bænum yfir
verslunarmannahelgina. Árið
1996 buðu afi og amma mér og
Magnúsi frænda mínum með sér
til Englands að heimsækja ætt-
ingja Sylvíu.
Ég áttaði mig ekki á því fyrr
en á fullorðinsárum hvað ég bjó
vel að eiga þessa fjölskyldu. Að
ekki öll börn byggju við þá gæfu
að eiga í kringum sig stóran hóp
af fólki sem elskaði hvað annað,
sem hefði gaman af að koma
saman til að borða, spila, skála,
segja sögur og hlæja. Í þessari
fjölskyldu var sjaldan rifist,
aldrei slegist og raunar nánast
aldrei nein illindi af nokkru tagi.
Þegar ég var yngri kíkti ég
reglulega til hennar þar sem
hún vann á upplýsingaborði
Ráðhússins og það má segja að
það hafi verið minn fyrsti nasa-
þefur af borgarmálunum. Ég
man að ég hugsaði alltaf með
mér að kannski myndi mig
langa að vinna þarna þegar ég
yrði stór.
Sumarið 2017 fórum við
systkinin til Spánar með ömmu,
þar sem hún og afi höfðu keypt
íbúð til að njóta bærilegra verð-
lags og veðurs. Það var yndisleg
og í raun nauðsynleg ferð. Þá
var orðið ljóst að eitthvað væri
að þó hún væri ekki komin með
greiningu. Við hefðum ekki get-
að farið í slíka ferð mikið
seinna.
Sylvía var líka pínu uppreisn-
arseggur. Hún fékk sér tattú á
efri árum og þótti gaman að
mæta á pönktónleika hjá
Fræbbblunum og sjá tengda-
soninn og síðar líka tvö af börn-
um sínum spila. Hún hafði
lúmskt gaman af því ef fólk rak
upp stór augu við að sjá þessa
fínu eldri konu við slík tilefni.
Hún studdi okkur Viktor allt-
af í Píratastarfinu og var stolt
af. Hún hafði gaman af að koma
á félagsfundi og spjalla og hún
var meira að segja á framboðs-
lista með okkur í tvö skipti til
uppfyllingar.
Aldrei var neinn vafi á því að
amma tæki okkur krökkunum
opnum örmum hvernig sem við
værum. Þannig tók hún frænd-
um mínum, Kára og Ægi, og
þannig tók hún mér þegar ég
sagði frá minni kynvitund. Hún
var jákvæð og áhugasöm og hún
ruglaðist aldrei á nafni mínu eða
kyni. Það er eitt sem þessi
hræðilegi sjúkdómur náði ekki
af okkur.
Sylvía var framsækinn heims-
borgari, hún var pönkari og hún
var snillingur. Hvíldu í friði,
elsku amma mín.
Alexandra Briem.
Elskulega frænku mína kveð
ég eftir langa samferð gegnum
lífið, með viðkomu víða. Hún
fæddist í Portúgal eftir að for-
eldrar hennar Helgi og Doris
Briem höfðu verið barnlaus, gift
í áratug, búið á Íslandi, í Þýska-
landi og á Spáni og ferðast sam-
an vegna starfa hans víða um
álfuna.
Það var merkileg fjölskyldu-
frétt þegar skeyti og síðan bréf
barst ömmunni í Reykjavík frá
Lissabon um keisaraskurð: –
Hann hefur heppnast vel. – Það
er nú kannski ekki hæverskt af
mér að segja hana laglega, því
hún er talin lík í föðurættina
sína og við Doris hlógum bæði
að því í dag hvað hún er lík þér í
sínu litla andliti. Hún hefur
augnalitinn okkar, þinn og minn,
framstandandi brúnabein sem
gefur okkur þessa poka yfir
augun, alveg eins og á þér. –
Er Sylvía kom í heiminn urðu
frekari ferðalög fjölskyldunnar
ótæk. Gerði líka heimsófriðurinn
það að verkum. Var Helgi skip-
aður sendifulltrúi í New York
og eftir það sendiherra í Svíþjóð
og Þýskalandi. Þetta er saga
diplómata, er stundum kemur
illilega niður á börnum þeirra,
þó ekki reyndist svo gagnvart
Álfheiði, „hinni ungu“, eins og
Helgi nefndi hana gjarna.
Helgi hafði ungur búið í
Tjarnargötu 24, húsinu sem
móðir hans byggði, orðin ekkja,
og seinna hjá móður minni, sem
líka var ekkja, sem var þar með
atvinnurekstur. Nutum við
bræður þess í ríkum mæli er
fjölskyldan kom í heimsókn til
Íslands, sem reyndar var ekki
nógu oft.
Nú sný ég mér að Sylvíu, sem
við kveðjum í dag. Hún var vel
menntuð í ágætum menntaskóla
í Sviss, uns fjölskyldan fluttist
„heim“. Hafði hún reyndar áður
verið í sveit í Seglbúðum í
Landbroti, þroskast vel þar og
lært að vinna. Seinna gerðist
hún flugfreyja og starfaði síðan
að ýmsum ferðamálatengdum
málum
Er að því kom að fjölskyldan
fluttist til Íslands gerðist hið
óvænta. Við hjón höfðum verið
að basla við að koma þaki yfir
okkur hjá byggingasamvinnu-
félagi prentara með því að ég
lagði fram flestar mínar tóm-
stundir til starfa við byggingu
Sólheima 23. Er Doris og Helgi
skoðuðu íbúðina okkar vildu
þau fyrir alla muni líka fá íbúð
þar, sem tókst með ágætum.
Fluttist fjölskyldan þangað, eft-
ir undirbúning sem ég hjálpaði
þeim með.
Þar hafði ég kynnst þeim
ágæta Sæmundi Pálssyni, tré-
smið, síðar lögregluvarðstjóra,
sem starfaði við bygginguna og
hjálpaði íbúðareigendum gjarna
við að koma sér fyrir. Þetta var
sá ágæti Sæmi rokk. Við kynn-
in af honum kom í ljós að hann
átti tvíburabróðurinn Magnús.
Fór svo að þau Magnús og
Sylvía kynntust, felldu hugi
saman og dönsuðu í gegnum líf-
ið.
Komst gott samband á milli
ágætra fjölskyldna okkar.
Sylvía og Magnús eignuðust
fjögur börn. Er afkomendahóp-
urinn stór og glæsilegur, þeirra
stolt.
Við frændfólkið flytjum sam-
úðarkveðjur afkomendum Syl-
víu.
Eggert Ásgeirsson.
Ég sá Sylviu fyrst er for-
eldrar hennar, Helgi og Doris,
buðu mér að vera um jólin 1959
hjá sér í Bad Godesberg. Hún
var 17 ára, gullfalleg, svo eftir
var tekið, og var að ljúka
menntaskólanámi í heimavistar-
skóla í Sviss. Helgi var þá
sendiherra í Þýskalandi. Þetta
var fjölskylda Eggerts, tilvon-
andi mannsins míns. Ég var
áhafnarmeðlimur Loftleiðavélar
sem átti að vera í Hamborg yfir
jólin og björguðu þau mér frá
einsemd. Er ekki að orðlengja
það. Mér var tekið kostum og
kynjum og hver dagur ævintýri
líkastur. Við Sylvia náðum að
kynnast vel. Farið var í jólaboð
í ýmsum sendiráðum. Sylvia
alls staðar glæsilegur fulltrúi
síns lands.
Fjölskyldan flutti heim til Ís-
lands 1961 og hafði Sylvia þá
alist upp sem barn diplómats í
Bandaríkjunum, Svíþjóð og
Þýskalandi. Hún var vel víg á
mörg tungumál. Fljótlega eftir
heimkomuna kynntist Sylvia
verðandi eiginmanni sínum,
Magnúsi Pálssyni, og gengu
þau í hjónaband ári seinna. Ást
við fyrstu sýn. Gekk aldrei
hnífurinn milli þeirra. Þau eign-
uðust fjögur mannvænleg börn
sem þau ræktuðu vel og voru
stolt af. Afkomendur margir.
Sylvia sjálf einbirni.
Svo var það 1985 að Sylvia
gekk til liðs við Zontaklúbb
Reykjavíkur. Það var föður-
systir hennar, Friede Briem,
sem mælti með henni og var
það heillaspor fyrir klúbbinn.
Sylvia sinnti félagsstörfum af
kostgæfni sem gjaldkeri og for-
maður. Þá opnuðu þau Magnús
gjarnan sitt fallega heimili í
Austurbrún fyrir félagsfundi.
Eigum við zontakonur góðar
minningar þaðan. Við stöndum
sannarlega í þakkarskuld við
þau, höfðingja heim að sækja.
Er Sylvia var formaður
Zontaklúbbs Reykjavíkur árið
2004 kom það í hennar hlut að
vera fánaberi á Heimsþingi
Zonta í New York. Hún var
glæsileg er hún gekk eftir saln-
um í sínum fagra íslenska bún-
ingi sem hún hafði erft eftir
ömmu sína, Álfheiði Briem.
Hún var framarlega í röð fána-
bera, en Ísland var með fyrstu
þjóðum í heiminum til að stofna
zontaklúbb.
Á jólafundi Zontaklúbbs
Reykjavíkur, daginn eftir lát
Sylviu, minntumst við zonta-
konur hennar. Fylgja hugheilar
kveðjur frá okkur til fjölmenns
afkomendahóps.
Kveðja frá Zontaklúbbi
Reykjavíkur,
Sigríður Dagbjartsdóttir.
Álfheiður
Sylvía Briem
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og
barnsfaðir,
KRISTINN ÓLAFUR ÓLAFSSON,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
hinn 22. desember.
Hann verður jarðsunginn frá
Kópavogskirkju hinn 8. janúar klukkan 15.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem
vilja minnast hans er bent á líknardeild
Landspítalans.
Davíð Már Kristinsson Eva Gunnarsdóttir
Sigríður Kolbrún
Kristinsdóttir
Helga Þórisdóttir