Hugur og hönd - 01.06.2016, Blaðsíða 8

bundinnsaman í hespunniá nokkrum
stöðum. Litarefnið nær því misvel til
garnsins og verður þá flikrótt.
Sýning hennar Rýmisþræðir sem var
í sýningarsal Listasafnsins á Akureyri,
Ketilhúsinu, er dæmi um mikilvægi
þess að hafa handverkið á valdi sínu
og haldgóða þekkingu á miðlinum
sem er vaiinn til myndsköpunar og
er hér undirstaða frumiegrar sköp-
unar. Verkin á sýningunni eru í raun
gott andsvar við þeirri orðræðu sem
er æði oft mjög uppáþrengjandi; það
er að haldgóð þekking og handverks-
kunnátta skipti ekki máli í myndlist
eða sé jafnvel til trafaia í frumlegri
listsköpun. Er þetta oft sagt í þeim
misskilningi að handverkið sé óæðra
og hefti jafnvel frjáisa iistsköpun,
sem ervíðsfjarri sannleikanum. Þetta
tvennt, handverk og hugmynd, verður
ekki aðskiiið. Sá sem ekki þekkir miðil
sinn vel, sér síður þá möguleika sem í
honum búa til listsköpunar.
Þráðurinn í sýningunni
Þráðurinn er eins og taug sem Ragn-
heiður tengir við iífið, uppsprettuna
og upprunann. Sá þráður vefur sig
í gegnum sýninguna þar sem hefð-
bundið mynstur í vefnaði, mynstruð
efni í teppi eða til klæðagerðar, sýnir
okkur nytjahluti sem eru hluti af lífi
okkar ailra. Einnig birtast okkur hér
dæmi um upprunann, röggvafeid og
séríslenska útgáfu glitvefnaðar.1 Einn
veggur var þakinn litlum myndvefn-
aði þarsem Ragnheiðurtókstá við að
túlka tilfinningar sínar gagnvart bar-
áttu við illvígan sjúkdóm sem varð um
tíma stór þáttur í lífi hennar. Þessar
myndirvoru einsogskrásetningá ferl-
inu og því að takast á við þjáninguna.
Þrjár gerðir vefstaða á sýningunni
sýna þörf Ragnheiðar tii að fræða og
sýna okkur vefinn sem myndmiðii tii
listsköpunar. Fróðlegt var að skoða
kijásteinavefstaðinn þar sem staðið
er við vefnaðinn og þráðurinn sleginn
upp með skeið og uppistöðuþræð-
inum haldið strekktum með því að
hengja steina, kijásteina í lóðréttan
uppistöðuþráðinn. Það kallaðist að
kljá vefinn.
1 Á íslandi var ofinn með sérstökum hætti glitvefnaður þar
sem réttan snéri upp í stólnum, auðveldaði það vefaranum að
fylgja mynstrinu við vefnaðinn. íslenskurglitvefnaður var því
einungis unninn hér á landi en mynsturþráðurinn lá einungis á
réttunni ogvið þaðsparaðistdýrmætt.jurtalitað band.
Niðurlag
Rýmisþræðir Ragnheiðar hafa án efa
og vonandi veitt fólki meiri innsýn í
þennan áhugaverða þátt myndlistar.
Verkin eru til marks um að vegferðin
sem hófst með hinu töfrum slegna
andrúmi sem myndaðist í vefstofu
Kvennaskólans á Blönduósi hefur
skilað mögnuðum árangri.
Á tímum hraðans og endalausra nýrra
tækja til að auka sífellt afköstin er gott
til þess að vita að til eru listamenn sem
skapa verk sem þurfa sinn tíma og
hafa beina snertingu við efnið. Þar er
áherslan fremur á gæði en magn. Þar
er efnið snortið höndum og hugsun
sem breyta því með töframætti list-
miðilsins í tímalaust verk.
Gögn:
• Ragnheiður Þórsdóttir (2015). Rýmisþræðir,
heimasíða Listasafnsins á Akureyri 2015.
• Fagleg orðtök og skrif um sögulegt efni
varðandi textíl, er fengið úr samtali við lista-
konuna.
Uppspuni (hluti afverkinu), ár: 2015 - Einskeftuvefnaður úr bómull og plasti. Uppistaðan ámáluð með bómullarlitum.