Feykir - 07.02.2018, Blaðsíða 8

nú látið fara vel um sig á
sófanum án truflunar. Ég
gleðst líka yfir því að hafa
lifað af janúarmánuð og þrátt
fyrir að vera hvorki fullkomin
á líkama eða sál er ég án
nokkurs vafa alveg EINSTÖK
;o)
- - - - - - -
Þóra skorar á Turid Rós
Gunnarsdóttur að koma
með pistil.
Ég er ein þeirra sem byrja
nýtt ár á fögrum fyrirheitum
um heilsusamlegri lífsstíl,
að sigrast á fitupúkanum og
morgunljótunni og verða að
öllu leyti betri og fullkomnari
útgáfa af sjálfri mér.
Fyrstu dagar janúarmánaðar
fara því í að setja mér fastar,
og oft á tíðum flóknar, reglur
um hvað ég megi gera og
hvað ég megi ekki. Hvenær
ég eigi að gera hlutina og
hvernig eigi að framkvæma
þá. Svo hamast ég eins og
hamstur í hlaupahjóli við
að aðlaga mínar daglegu
skyldur að þeim heraga sem
ég ætla að beita sjálfa mig.
Svo finnst mér ekki
sanngjarnt að aðrir
fjölskyldumeðlimir megi
borða hvað sem er, hvenær
sem er og ræði þau mál
daglega við þau. Jafnframt
prédika ég yfir þeim nauðsyn
þess að hreyfa sig meira.
Börnin mín taka þessu öllu
af mikilli eftirvæntingu enda
enn á þeim aldri að finnast
gaman að hoppa og sprikla.
Meira að segja eru þau
dugleg að borða grænmeti
og flesta hinna ofurhollu
(misgóðu) rétta sem
eldaðir eru. Það er „hinn“
fjölskyldumeðlimurinn sem
verr gengur að virkja í gleði
og glimmerrok hreyfingar
og hollustu. Suð, nöldur,
tuð, prédikanir, hótanir og
málamiðlanir virðast engin
áhrif hafa á viðkomandi. Á
meðan ég nota alla mína
kvenlegu lævísi til að fá mitt
fram sperrir hann sig fram,
þenur út á sér perustefnið
og klappar hraustlega á
það svona eins og mér til
ögrunar.
Svo kemur febrúar –
þorrablótin, með sinn
stórgóða skemmda mat
og kalda bjór og freista
nautnaseggsins sem í mér
býr og miðað við reynslu
undangenginna ára þá er
febrúar sá mánuður sem
herskipulagi um „betri mig“
er stungið ofan í skúffu
og ekki tekið fram fyrr en í
janúar að ári.
Börnin gleðjast að nýju yfir
því að nú megi öðru hverju
fá gos og slikkerí og „hinn“
fjölskyldumeðlimurinn ásamt
perustefninu sínu getur
ÁSKORENDAPENNINN
Þóra Margrét Lúthersdóttir Forsæludal
Svo kemur febrúar
UMSJÓN
palli@feykir.is
Þóra Margrét í góðu formi. MYND ÚR EINKASAFNI
AÐSENT : Rúnar Kristjánsson frá Skagaströnd skrifar
Þulið undir þorratungli!
Síðastliðið haust orti ég eftirfarandi
vísu um ástand sem allt of lengi hefur
verið viðvarandi og vonandi verður
þar sem fyrst breyting á til batnaðar:
Heilbrigðiskerfið er hamingjulaust
í heildina fátt sem það styður.
Horfið er frá því hið farsæla traust
og fjársvelti að brjóta það niður.
Kunningi minn fékk þessa kveðju þegar
hann var á förum suður í óðaþéttbýlið:
Hvert sem annars leið þín liggur,
láttu gildin kynna sig.
Vertu í öllu trúr og tryggur,
treystu á Guð og sjálfan þig.
Dómskerfisumræðan virðist oft býsna
undarleg og margt virðist geta gerst í
heimi hinna löglærðu. Þar sækir líklega
fleira í fang en lognið eitt:
Dómsmál landsins eru öll
eins og fúinn viður,
eftir margvís unnin spjöll
ofan frá og niður.
Sumir virðast ekki hafa góða reynslu af
dómskerfinu og eftir eina lýsingu af
einu meðferðarmáli þar, kvað ég:
Kerfið flátt og flókið er,
flesta illa prettar.
Fólk því sjaldan fram úr sér
flækjum ,,laga og réttar!”
Og oft virðist því miður vera svo að allt
velferðartal ráðamanna eigi sér litla
stoð í veruleikanum þegar einhver þarf
á fyrirgreiðslu að halda:
Stoðir þær sem standa verða
stöðugt fyrir velferð hér,
eru í róti reglugerða
rifnar niður hvar sem er.
Og sumir gætu hugsað svipað og ég
gerði þegar eftirfarandi vísa varð til:
Kostum flíkar kjararáð,
kærleiks strýkur gandinn.
Sýnir ríkum sína náð,
sést þar klíkuandinn.
Margskyns heiðranir hafa löngum verið
sneyddar raungildi þegar vel er að gáð:
Yfir markið oft er skotið,
ýmis viðmið teygð og skekkt.
Það hefur margur hundur hlotið
,,heiður” út á fylgispekt!
Í haust kom ég inn í gamalt verbúðarhús
sem var verið að gera að nýtísku gisti-
heimili undir ehf nafni, varð mér þá að
orði:
Ég úr dagsins línum les
löngum eftir þörfum.
Hér er þetta Hrafnanes
og hrafnarnir að störfum.
Eftir hrunið fór í orði kveðnu af stað
einhver siðbót, en helst virtist það
eitthvað sem í hraðkasti augnabliksins
rétt rjálaði við yfirborð málanna. Varð
mér að orði um það efni:
Kastið ekki í klóið neinu,
kynnið þar ei flýtinn.
Nú á allt að hafa á hreinu,
helst af öllu skítinn!
Allt virðist á leið að verða að
gráðutengdum fræðigreinum í dag.
Þykir mér í sumum tilfellum býsna
langt sótt í þeim efnum:
Margt með skarpleik skynja fræði,
skóluð yfir dynja fræði.
Oft í hruni hrynja fræði,
hrellir glóru kynjafræði!
Draumar um Nýjan himin og Nýja jörð
hafa lengi lifað með manninum. Fyrir
nokkru orti ég eftirfarandi vísu varð-
andi það efni með áherslu á það sem
helst þarf að breytast:
Djúpstæð þrá í brjósti býr
sem biður þess að dagur nýr
taki úr sínum tryllta gír
tveggja fóta villidýr!
Ritað á Kyndilmessu 2018.
Rúnar Kristjánsson
Söngvakeppni Sjónvarpsins
Sönghópurinn Fókus flytur eitt af þeim tólf
lögum sem hafa verið valin til þátttöku í
Söngvakeppninni 2018. Í sönghópnum eru
tveir Húnvetningar, þau Hrafnhildur Ýr
Víglundsdóttir frá Dæli í Víðidal og Sigurjón
Örn Böðvarsson sem bjó í mörg ár á
Blönduósi sem barn. Fókus stígur á stokk í
fyrri undanúrslitum sem fram fara í
Háskólabíói næsta laugardag.

Fókus er sönghópur sem samanstendur af
fimm söngvurum sem allir kynntust í
hæfileikaþættinum The Voice Ísland og
sýndur var í Sjónvarpi Símans. Hópinn
skipa, auk Hrafnhildar og Sigurjóns, þau
Eiríkur Hafdal, Karitas Harpa og Rósa
Björg. Að sögn Hrafnhildar hefur hópurinn
starfað saman í rétt tæpt ár og komið fram
hér og þar um landið.
Hún segir að Sigurjón og Rósa hafi tekið
þátt í Söngvakeppni Sjónvarpsins í fyrra,
sem dansandi bakraddir, og þar kynntust
þau Michael James Down, meðhöfund lags,
og varð úr að þau sömdu lagið saman ásamt
Primoz Poglajen. Höfundar texta eru þau
Þórunn Erna Clausen og Jonas Gladnikoff.
Sjá nánar á Feykir.is /PF
Tveir Húnvetningar
syngja á laugardag
8 06/2018