Morgunblaðið - 11.02.2020, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. FEBRÚAR 2020
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
öfugt við stærðfræðina. Utan
þessa tíma og einkum á kvöldin
var nóg af verkefnum og til dæm-
is var mikið spilað á spil og þá
með foreldrum Reynis og móð-
urbróður hans sem þá bjó í húsi
þeirra.
Árið eftir stúdentsprófið réð-
um við Reynir okkur í störf á veg-
um Bandaríkjahers á Keflavíkur-
flugvelli og hugsuðum fyrir
framtíðina og þar völdum við
okkar háskólamenntun, Reynir
valdi verkfræði og ég læknis-
fræði. Endanleg embættispróf
tókum við báðir í Bandaríkjunum
og snerum síðan aftur heim til Ís-
lands.
Í störfum okkar á Íslandi
skildi talsvert á milli okkar, báðir
fjölskyldufeður og verkefnin
óskyld og fátt sameiginlegt með
þeim. Samt náðum við Reynir
saman þegar eitthvað bjátaði á
hjá öðrum hvorum okkar og sam-
an leystum við vandann.
Og nú eftir 82 ár er komið að
leiðarlokum og bið ég afkomend-
um vinar míns allrar blessunar.
Jónas Hallgrímsson.
Nú er elsku afi okkar fallinn
frá.
Hann afi var góður maður með
einstaka nærveru. Hann var klár,
hógvær, stútfullur af skemmti-
legum og góðum sögum og alltaf
stutt í húmorinn. Dyrnar voru
alltaf opnar hjá honum á Þorra-
götunni og var fátt betra en að
kíkja í stutta heimsókn og spjalla
við afa gamla í hægindastólnum
sínum.
Það er ekki annað hægt en að
minnast þess hversu gott jafnað-
argeð afi var með. Eins erfiðir og
við frændurnir vorum hafði hann
endalausa þolinmæði fyrir okkur
og var duglegur að taka okkur
með sér upp í bústað, í sund eða
hvað sem er. Sama hvað við gerð-
um þá var engin leið til þess að
koma honum úr jafnvægi. Sem
dæmi má nefna þegar við brutum
í þrígang Benz-merkið af nýja
flotta bílnum hans. Alltaf þurfti
hann að panta nýtt merki erlend-
is frá og bíða í þrjár vikur eftir að
fá það sent heim. Samt lét hann
það ekki á sig fá.
Við vorum duglegir að fara
með afa í sund þegar við vorum
yngri og tókst okkur í eitt skiptið
að stuða hann aðeins. Það var
þegar við komum heim á Þorra-
götuna eftir sundið. Þá hlupum
við á undan honum inn í lyftuna
og lokuðum henni á undan hon-
um, fórum upp á 4. hæð og brun-
uðum beint inn í eldhús til ömmu
þar sem við vorum vanir að fá
karamellusjeik. Við fengum eng-
an sjeik í þetta skiptið.
Þegar við vorum orðnir aðeins
eldri og farnir að þroskast örlítið
þá vorum við duglegir að kíkja til
hans í grill og horfa á fótbolta.
Honum fannst fátt betra en að
grilla góð BBQ-rif með maís-
stöngli og fá sér svo einn Becks-
bjór með og ís með ávöxtum úr
dós í eftirrétt.
Elsku afi, takk fyrir allar góðu
minningarnar. Við eigum eftir
sakna þín mjög mikið. Hvíldu í
friði.
Stefán Gunnar
Jóhannsson og Jón
Reynir Magnússon.
Ég kynntist Jóni fyrst þegar
ég var ráðin til starfa hjá Síld-
arverksmiðjum ríkisins (SR) í
febrúar 1992, þá nýkomin úr
framhaldsnámi í Bandaríkjunum.
Hann var þá forstjóri SR og ég
var ráðin til að sjá um sölumál
fyrirtækisins. Síldarverksmiðj-
urnar ráku á þeim tíma fisk-
mjölsverksmiðjur á Siglufirði,
Raufarhöfn, Seyðisfirði og Reyð-
arfirði.
Mér er það minnisstætt þegar
ég hóf störf hjá fyrirtækinu, en
þá hafði verið loðnubrestur árinu
áður. Dregið hafði verið úr allri
starfsemi fyrirtækisins og höfuð-
stöðvar SR voru því mjög fá-
mennar í Reykjavík, en starfsem-
in að fara af stað aftur með nýrri
loðnuvertíð. Fyrsta daginn minn
hugsaði ég hvernig þetta færi nú
allt saman.
Jón tók vel á móti mér og ég
vann náið með honum næstu átta
árin, fyrst hjá Síldarverksmiðj-
um ríkisins og síðan hjá SR-mjöli
eftir einkavæðingu fyrirtækisins.
Jón var mikið ljúfmenni og það
var mjög auðvelt að nálgast hann.
Hann var alltaf til í að hlusta og
gefa ráð ef til hans var leitað. SR
var á þessum tíma einn stærsti
framleiðandinn á mjöli og lýsi í
Evrópu og Jón var vel þekktur
alþjóðlega, enda lét hann alla tíð
að sér kveða hjá alþjóðasamtök-
um fiskmjölsframleiðenda og
sinnti ætíð hagsmunagæslu ís-
lenska fiskmjölsiðnaðarins.
Það er margs að minnast frá
þessum tíma, en á næstu árum
varð mesti uppgangstími í veið-
um á uppsjávarfiski á Íslandi og
þá bættist við ný verksmiðja í
Helguvík. Það var gríðarlega
mikil framleiðsla á þessum tíma
og oft mikið í húfi að selja og
skipa út mjöli og lýsi, þannig að
verksmiðjurnar stoppuðu ekki,
og þá var gott að ræða við Jón.
Hann var alltaf rólegur og yfir-
vegaður, sama hvað á gekk.
Ég minnist líka allra viðskipta-
ferðanna og ráðstefnanna sem
farið var á og þá var Guðrún kona
Jóns stundum með í för. Það fór
aldrei á milli mála að Bandaríkin
voru í uppáhaldi hjá Jóni, en
hann hafði verið í námi þar og
nutu þau þess hjónin að fara
reglulega í frí til Bandaríkjanna.
Jón lét af störfum sem for-
stjóri SR-mjöls árið 2000 eftir
rúmlega 30 ára störf fyrir félagið.
Við héldum alltaf sambandi og
eftir að ég fluttist til Dúbaí var
það venja hjá okkur að hittast í
plokkara þegar ég kom heim til
Íslands.
Um leið og ég minnist og
þakka samstarfið og vináttu Jóns
í gegnum tíðina votta ég fjöl-
skyldu hans innilega samúð
mína. Blessuð sé minning Jóns
Reynis Magnússonar.
Sólveig Samúelsdóttir.
Jón Reynir Magnússon er fall-
inn frá. Hann er einn þeirra
manna sem settu svo sannarlega
mark sitt á íslenskt athafnalíf og
var lengi í framvarðasveit þeirra
sem störfuðu við framleiðslu á
fiskimjöli og lýsi ásamt því að
koma þeim afurðum á markað.
Hann var vel menntaður og nýtti
menntun sína í þágu þess iðnaðar
sem hann helgaði störf sín. Hon-
um var treyst fyrir stórum og
flóknum verkefnum og leysti þau
þannig af hendi að eftir því var
tekið.
Jón Reynir var menntaður í
efnaverkfræði og matvælaiðn-
fræði í Bandaríkjunum ásamt því
að stunda þar nám á sviði sölu og
dreifingar matvæla. Í Bandaríkj-
unum starfaði hann einnig við há-
skólakennslu. Árið 1958 hóf hann
störf hjá Sambandi íslenskra
samvinnufélaga og þegar hann
hafði starfað þar í rúman áratug
réðst hann til Coldwater Seafood
í Bandaríkjunum þar sem hann
starfaði að tilbúningi nýrra fram-
leiðsluvara. Árið 1970 var hann
ráðinn sem tæknilegur fram-
kvæmdastjóri Síldarverksmiðja
ríkisins (SR) og þá hófust afskipti
hans af fiskmjölsiðnaðinum. Árið
1970 voru síðan störf tæknilegs-
og viðskiptalegs framkvæmda-
stjóra SR sameinuð og hóf Jón
Reynir að gegna hinu nýja starfi.
Leiddi Jón Reynir starf SR allt
til ársloka 2001 með afar farsæl-
um hætti. Við ýmis vandamál var
að glíma í rekstrinum og tók
framkvæmdastjórinn á þeim með
yfirveguðum og ábyrgum hætti
og naut þá þeirrar haldgóðu
menntunar sem hann hafði aflað
sér á sínum tíma.
Auk starfa sinna hjá SR var
Jón Reynir kjörinn til setu í fjöl-
mörgum ráðum, stjórnum og
nefndum. Þar á meðal var hann
lengi einn af helstu forsvars-
mönnum Félags íslenskra fisk-
mjölsframleiðenda (FÍF). Hann
gegndi formennsku í félaginu á
árunum 1977-1988 og aftur frá
árinu 1996 til ársloka 2001. Í árs-
byrjun 2002 tók hann síðan við
starfi framkvæmdastjóra FÍF og
gegndi því starfi til ársins 2005.
Jón Reynir naut sín vel í embætti
formanns og framkvæmdastjóra
og var mjög virtur vegna reynslu
sinnar og þekkingar á iðnaðinum.
Hann starfaði á vegum Alþjóða-
samtaka fiskimjölsframleiðaenda
(IAFMM) og naut þar mikillar
virðingar. Á árunum 1981-1983
gegndi hann starfi forseta
IAFMM og þótti sinna því starfi
af miklum dugnaði. Stuart M.
Barlow, sem var framkvæmda-
stjóri IAFMM um áratuga skeið,
minnist Jóns Reynis af miklum
hlýhug og segir að hann hafi ver-
ið einstakur forseti samtakanna.
Þar hafi hann notið menntunar
sinnar og reynslu og störf hans
hafi verið ómetanleg. Þá hafi Jón
Reynir verið einstaklega góður í
öllu samstarfi og notið mikillar
virðingar bæði hjá framleiðend-
um og kaupendum fiskimjöls um
heim allan.
Saga fiskmjölsiðnaðar á Ís-
landi verður ekki rakin án þess
að verka Jóns Reynis Magnús-
sonar verði þar ítarlega getið.
Stuart M. Barlow segir að Jón
reynir hafi verið risinn í hópi
þeirra sem unnu að iðnaðinum
hér á landi. Slík ummæli eru eng-
ar ýkjur. FÍF vill á þessum tíma-
mótum minna á hið mikla starf
sem Jón Reynir innti af hendi í
þágu íslensks fiskmjölsiðnaðar
um leið og öllum aðstandendum
hans skal vottuð samúð vegna
fráfallsins.
Fyrir hönd Félags íslenskra
fiskmjölsframleiðenda,
Jón Már Jónsson formaður.
Jón Reynir var afskaplega
mikils metinn og þekktur innan
fiskmjölsiðnaðar á Íslandi. Að
sama skapi var hann lítillátur og
gestrisinn. Hann var stoltur af
því að vera Íslendingur en var á
sama tíma mjög áhugasamur um
málefni heimsins og fólksins sem
í honum býr.
Leiðir okkar lágu saman af
einhverri alvöru á níunda ára-
tugnum þegar hann var kosinn
forseti alþjóðasamtaka fiskmjöls-
framleiðenda (e. International
Association of Fish Meal Manu-
facturers – IAFMM) og ég hafði
nýverið verið kjörinn fram-
kvæmdastjóri samtakanna. Hon-
um var m.a. falið að koma á við-
ræðum við
fiskmjölsframleiðendur í Asíu
með það að markmiði að koma á
fót gagnvirku samstarfi og skiln-
ingi. Með þetta verkefni lögðum
við land undir fót til Kína, Japans
og Taílands þar sem við hittum
fyrir forsvarsmenn fiskmjölsiðn-
aðarins í þessum löndum. Ég
man að Jóni var úthlutað „dipló-
matavegabréfi“ af ríkisstjórn Ís-
lands vegna þessarar fyrirhug-
uðu ferðar okkar út í hið óþekkta.
Þar náðum við að leysa mikilvæg-
ar hindranir, m.a. í Kína, til að
koma á fót góðum og skilvirkum
fundum.
Bakgrunnsmenntun Jóns á
vísindasviði gerði honum kleift að
skilja vel og styðja auk þess við
hinar fjölbreyttu vísindalegu
rannsóknir sem IAFMM stóðu
að á þessum tíma. Hann var
fyrsti forseti samtakanna sem
hafði þennan bakgrunn. Hann
var ómetanlegur í starfi sínu,
bæði hvetjandi og ekki síður leið-
beinandi.
Jafnvel eftir að hann settist í
helgan stein hélt Jón stöðu sinni
sem óopinber fulltrúi Íslands inn-
an samtakanna. Eftir fjármála-
hrunið 2008 sem skall á Íslandi af
miklum þunga bauð hann sum-
arhúsið sitt til erlendra gesta án
þess að þiggja greiðslu fyrir til að
ýta undir að fólk sækti landið
heim. Ég og eiginkona mín ásamt
vinum fengum notið þessarar
miklu gestrisni hans.
Hvíl í friði Jón. Við munum
sakna þín mikið.
Stuart M. Barlow.
Haustið 1959
settumst við, þrjá-
tíu og tvö ung-
menni, í fyrsta
bekk Samvinnu-
skólans á Bifröst. Hópurinn
kom hvaðanæva, með ólíkan
uppruna og bakgrunn, en varð
á námstímanum afar samstæð-
ur og hefur haldið góðu vin-
áttusambandi æ síðan.
Meðal þessa unga fólks var
glaðvær og broshýr Eyfirðing-
ur, Birgir Marinósson, ættaður
frá Engihlíð á Árskógsströnd.
Óhætt er að segja að hann setti
svip á hópinn, hress í bragði,
dökkeygður og snareygður.
Biggi var fjölhæfur og kapp-
samur íþróttamaður og þind-
arlaus hlaupagarpur, góður
bridgespilari og úrvalshagyrð-
ingur.
Fyrir þá sem stunduðu nám í
heimavistarskóla á þessum ár-
Birgir Marinósson
✝ Birgir Mar-inósson fæddist
27. október 1939.
Hann lést 26. des-
ember 2019. Útför
Birgis fór fram í
kyrrþey.
um og sjálfir
þurftu að sjá um
alla dægrastytt-
ingu var gulls ígildi
að eiga innan sinna
raða tónlistarfólk
því söngur og dans
var nauðsynlegur
þáttur félagslífsins.
Þar var Biggi ald-
eilis á heimavelli.
Hann gat leikið á
ýmis hljóðfæri og
tók strax þátt í skólahljóm-
sveitinni og stjórnaði henni síð-
ara skólaárið. Eftir að skóla
lauk hélt hann reyndar lengi
úti danshljómsveitum, samdi þá
gjarna lög og texta sem hafa
orðið landsfleyg.
Síðustu áratugi höfum við
bekkjarsystkinin haft þann sið
að hittast árlega hér og þar um
landið, gista tvær nætur, kynn-
ast umhverfinu með leiðsögn
fróðra manna og ekki síst að
rifja upp gamlar minningar og
skemmta okkur saman. Þá var
Biggi hrókur alls fagnaðar, lék
á gítarinn og stjórnaði söng
orti stökur og sagði sögur.
Ógleymanlegar eru kímnar og
góðlátlegar sögur af Rænku-
Sigga og hans skrítnu uppá-
tækjum og tilsvörum.
Biggi var fjölhæfur og fékkst
við margvísleg störf um dag-
ana, m.a. skrifstofustörf,
kennslu, trilluveiðiskap og
stundaði um tíma búskap í
Engihlíð.
Jákvæðni og bjartsýni voru
áberandi eiginleikar í fari
Bigga þótt lífið færi ekki alltaf
léttum höndum um hann. Væri
hann spurður hvað af honum
væri að frétta var alveg var
sama hvernig á stóð hjá honum,
svarið var ævilega: Allt það
besta.
Síðustu ár sótti að Bigga ill-
vígur hrörnunarsjúkdómur sem
tók frá honum líkamlega þrekið
og dró hann að lokum til dauða
26. desember 2019.
Með fráfalli Bigga er stórt
skarð höggvið í gamla bekkj-
arhópinn sem útskrifaðist vorið
1961 frá Bifröst og hans er sárt
saknað.
Við félagarnir sendum Önnu
Maríu og fjölskyldunni allri
samúðarkveðjur og biðjum
Birgi farsældar í sumarlandinu.
Við trúum að sá sem Birgir bað
um að geyma Glókoll sinn taki
vel á móti honum og þökkum
samfylgdina í sextíu ár.
Fyrir hönd bekkjarfélaga,
Lilja Ólafsdóttir.
Afi Jón Gústi var
fyrst og fremst
bóndi. Það var það
sem hann var og
það sem hann vildi
alltaf vera. Bóndi og góðmenni
sem kom fram við allt og alla af
virðingu. Ég er dótturdóttir
Jóns Gústa Jónssonar og í
Steinadal á ég sterkar rætur og
milljón góðar minningar. Stað-
urinn hefði samt aldrei verið
neitt merkilegur án afa.
Ég hugsa til fjárhúsanna í
Steinadal og votheyslyktarinnar
með hlýju. Mér fannst dásam-
legt að vinna með afa þar og
hjálpa honum við hin ýmsu
verk. Hann kenndi mér mjög
snemma hvernig best væri að
haga sér í fjárhúsunum til þess
að hræða ekki kindurnar og ég
skildi það á fasi hans og hegðun
að það væri vegna þess að hon-
um þætti vænt um þær og að
hann vildi að þeim liði vel. Ég
fylgdist oft með honum í fjár-
húsunum og dáðist að því
hvernig hann þekkti kindurnar
og hvernig hann sagði stundum
eitthvað fallegt við þær þegar
hann gekk um jöturnar og kíkti
á þær. Stundum var eins og
hann væri að spyrja þær hvern-
ig þær hefðu það án þess að
þurfa svar, því hann einfaldlega
sá það.
Afi var alltaf tilbúinn að sýna
mér handtökin í fjárhúsunum og
Jón Gústi Jónsson
✝ Jón Gústi Jóns-son fæddist 20.
október 1933. Hann
lést 26. desember
2019. Útförin fór
fram 4. janúar
2020.
kenndi af þolin-
mæði og virðingu.
Hann var aldrei
með heimtufrekju
eða skipunartón og
skammaðist aldrei,
hvort sem það var
í sauðburði, hey-
skap, smala-
mennsku eða öðru
sem viðkom veru
minni í Steinadal.
Hann leyfði mér
að læra af því að prófa og það
var ekki lítið stoltið sem ég
fann þegar ég upplifði að hann
treysti mér til þess að vinna
verk á bænum alveg sjálf, þó
það hafi verið lítil (en mikil-
væg) verk eins og til dæmis að
gefa nýfæddum lömbum töflur,
þá var það frábær leið til að
efla sjálfstraust ungrar telpu
sem leit svo upp til afa síns.
Við sátum svo oft saman í
eldhúsinu í Steinadal og drukk-
um kaffi og djús og spjölluðum
um heima og geima. Hann
spurði mig svo oft spurninga um
það sem ég var að segja honum,
spurninga sem fengu mig til
þess að hugsa um hlutina á rétt-
sýnni hátt en ég hafði gert eða
benti á eitthvað sem mér hafði
alls ekki dottið í hug, og hjálp-
aði þannig til við að víkka hug-
arheim minn og kenna mér dá-
lítið af allri þeirri virðingu,
réttsýni og góðmennsku sem
hann bjó yfir.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar til að ylja mér við. Allar
góðu stundirnar sem við áttum í
fjárhúsunum við að vatna,
hjálpa til við burð, klappa hrút-
unum og allt hitt. Spjallið við
eldhúsborðið. Einstaka augna-
ráðið hans sem var svo stútfullt
af kærleik, glettni og hlýju. Öll
brosin sem við áttum saman og
hláturinn og stoltið sem ég hef
lengi fundið yfir því að vera
barnabarnið hans.
Ég mun alltaf sakna þín, afi.
Takk fyrir allt.
Agnes Jónsdóttir
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
Þá sælt er að vita af því
Anna Guðrún
Tryggvadóttir
✝ Anna Guðrún Tryggvadótt-ir fæddist 14. júní 1927. Hún
lést 21. janúar 2020.
Anna Guðrún var jarðsungin
31. janúar 2020.
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Tengdamæður getum við
ekki valið. Ég datt í lukkupott-
inn; fékk þá allra bestu. Kæra
tengdamóðir, þakka alla þína
aðstoð og elsku í gegnum tíð-
ina.
Erna Eyjólfsdóttir.