Framblaðið - 01.05.1932, Blaðsíða 2

2
— FRAM —
eitt af stærstu íþróttafélög um landsins. —
1917 hafði „Fram“ tæplega 11 hæfa
menn í kapplið sitt í 1. flokki. Með dugnaði,
nákvæmri pjálfun og samheldni kappliðs 1.
flokks unnu peir síðar íslandsbikarinn ár eftir
ár, íslandshornið til eignar og sameinað kapp-
lið úr hinum 3 félögunum á kappleik peim
er haldinn var fyrir Konung íslands 1921.
En á eftir góðu árunum hafa hin slœmu
komið. Nálega allir kappliðsmenn vorir hœttu
að iðka knattspyrnu svo að segja samstundis.
Glæsilegasta sveit knattspyrnumanna, sem
pá var til á landinu tvistraðist. Friðpjófur
Thorsteinsson, Gunnar Halldórsson, Gísli
Pálsson, Haukur Thors, Pétur Hoffmann,
Eiríkur Jónsson, Osvaldur Knudsen, Tryggvi
Magnússon, Magnús Guðbrandsson, Guðmund-
ur Halldórsson, Pétur Sigurðsson, Július Páls-
son, Árni Danielsson, Sigurður Thoroddsen,
Brynjólfur Jóhannesson, Aðalsteinn P. Ólafs-
son, o. fl. voru ekki lengur í úrvalsliði „Fram“
og Ingimars kórinn var horfinn af vellinum;
og með burtför pessara úrvals knattspyrnu-
manna „Fram“, var eins og áhugi knattspyrnu-
áhorfenda hyrfi líka og síðan hefur áhuginn
almennt dofnað fyrir pví að sækja knatt-
spyrnukappleiki.
1925 vai; síðasta árið sem „Fram“ vann
íslandsbikarinn. Yngri flokkarnir höfðu verið
vanræktir. Degar 3 fl. tapaði með 9 gegn 0
var látið nægja að hefna fyrir pað í fyrsta
flokki með 10: 0. En prátt fyrir pað fór svo að
fáir voru til að taka við pegar peir eldri hættu.
Nokkrir menn, undir forustu Guðmundar
Halldórssonar, sem ekki gátu til pess hugsað
að „Fram“ hyrfi með öllu úr tölu íslenzkra
knattspyrnufélaga, kölluðu pá saman hina fáu
menn sem enn vildu halda uppi bardaganum.
Og viðreisnar starfið hófst. Pað hefur verið
erfitt. Ár eftir ár hafa æfingar verið haldnar
en jafnskjótt og menn voru komnir í l.flokk
hefur fjöldi peirra orðið að hætta störfum
fyrir félagið. Um 20 menn úr úrvalsliði 1. fl.
höfum vér mist á 5 árum. Geta allir séð hví-
lík blóðtaka pað hefur verið félagi voru á svo
skömmum tíma. En altaf hefur verið haldið
uppi orustunni og maður verið látinn koma í
manns stað. Kappliðum „Fram“ hefur verið
telft fram og pau hafa haldið uppi merki fél-
agsins pótt oft væri litt sigurvænlegt. Og á-
valt hefur verið keppt með drengskap og pó
vér höfum verið sigraðir, pá höfum vér tapað
með heiðri. Kappliðsmenn vorir hafa lagt allt
pað fram í drengilegum leik sem peir áttu til.
Þeir hafa gert skyldu sína, meira getur
enginn af þeim heimtað.
Knattspyrnufélög, sem lítil lífsskilyrði virt-
ust hafa eru nú komin til vegs og virðingar.
Vér höfum áður hafið félag vort upp úr nið-
urlægingu til frægðar og frama. Og svo mun
enn fara. En vér vitum pað að margar hend-
ur vinna létt verk. Ef allir hjálpast að, riðj-
um vér „Fram“ nýja sigurbraut á skömm-
um tíma. Pví færri sem vér verðum er að
pessu vinnum pví lengra mun líða par til
markinu er náð. — En hvernig sem leiðin
liggur skal nú ekki hætt fyr en á vegsenda
er komið.
Nú, á þessu ári teflir „Fram“ kapplið-
um sínum til leiks i öllum flokkum 2.,
3., og 4. flokki og B- liði, og ennfremur eru
reiðubúnir, hvenœr sem kallað er, fjöldi
manna yngri sem eldri. í félaginu eru nú
yfir 500 meðlimir. Vér höldum áfram að
keppa, áfram að feta í fótspor hinna gömlu
knattspyrnukappa, þar til „Fram“ aftur verður
„bezta knattspyrnufélag íslands“.
Félagið hefur aldrei átt betri lífsskilyrð-
um að fagna en einmitt nú og á oss hvíla
margar og miklar skyldur, sérstaklega gagn-
vart yngri meðlimum vorum — peir eru fram-
tíð félagsins. Dið eldri kappliðsmenn og mörgu
gömlu og góðu velunnarar „Fram“, sem altof
lengi hafið haldið að ykkur hjálparhendi. —
Veitið oss nú stuðning ykkar og fylgi. Að-
stoðið oss til að gera félag vort stórt og öfl-
ugt, til að sigrast á erfiðleikunum, og „Fram“
mun sigra á knattspyrnuvellinum, ala upp
drengilega og stælta ípróttamenn; og pið mun-
uð sjá menn með hrausta sál í hraustum
líkama, góða og verðuga borgara pessa bæj-
ar og pessa lands.