Framblaðið - 01.05.1932, Blaðsíða 6

6
FRAM —
cPpi/rnan
fOcíie n'ic'Z'./
DAÐ sem hér fer á eftir nær aðeins til
spyrnunnar sjálfrar — hvernig hún skal fram-
kvæmd. En eins og öllum knattspyrnumönn-
um er kunnugt, verður að athuga vel stöður
með- og mótleikmanna á vellinum áöur en
sjálf spyrnan ferfram, til pess að sá er spyrn-
una tekur í hvert sinn viti hvert spyrna skal.
Spyrna er pað pegar knöttur er sendur
með fótunum, og eru nokkrar sérstakar að-
ferðir, sem eru notaðar til pess. Sérhver spyrna
er notuð eftir pví sem bezt á við í pað og
skiftið, og allar eru gerðar með augun á
knettinum um leið og spyrnt er.
1. Spyrna með tánni.
Tá-spyrna er algerlega komin úr notkun.
í gamladaga var sú aðferð notuð, en hún er
ónothæf nú á dögum, vegna pess að hún
hækkar knöttinn altof mikið, og einnig verður
ekki nærri eins mikil nákvæmni í hina ætl-
uðu steínu, eins og með peim aðferðum sem
nú eru teknar fram yfir tá-spyrnur. Einnig er
hætt við að menn hitti ekki knöttinn pegar
spyrnt er með stígvélatánni og pó menn
hitti eru pau ónákvæm.
2. Spyrna með ristinni.
Löng skot og hörð eru framkvæmd
með ristinni, einnig er í flesium tilfellum
bezt að skjóta á mark með ristinni.
3. Spyrna innan og utanfótar.
Dessar spyrnureru nokkuð linar (hægar)
og mjög linar (hægar), notaðar aðallega við
„centringar" og hæg spörk á mark, pegar
maður er nálægt pví. í leiknum milli „tríós-
ins“ hjá framherjum, er pessi spyrnu aðferð
mjög áríðandi, og eykur mikið öryggið í
samleiknum. Með æfingu er pó hægt að ná
mikilli sparklengd innan- og utanfótar og slík
spyrna er mjög nákvæm - hægt að spyrna
á ákveðinn stað.
4. Snerti eða stýrispyrna.
Dessar spyrnur eru frekar líkar innan-
og utanfótarspyrnum, en pær eru ekki eigin-
lega spyrnur. Knettinum er lofað að hrökkva
af fætinum, sem er notaður til að stýra knett-
inum dálítið í aðra stefnu, en hann kemur úr
eða er á leið til. Dessi spyrna er aðallega
notuð pegar maður tekur á móti „centringu"
og sér að pað er betra færi fyrir annan með-
leikara að taka á móti knettinum. Til dæmis:
(pegar meðleikari er rétt hjá með betri að-
stöðu til að skjóta í mark.) í staðinn fyrir að
stöðva knöttinn fyrst og „centra“ svo, er
knettinum stýrt með snertingu til pess með-
leikara, sem betri hefur aðstöðu til framhalds-
leiks. (Betra er að spyrna of hart en of hægt.)
Dessar spyrnur geta oft verið mikilsvirði til
að koma leikmönnum mótflokksins á óvart.
5. Hælspyrna.
„Centring" afturábak; knettinum er ýtt
eða spyrnt með hælnum, — getur oft komið
að góðum notum. (Til dæmis: framherji getur
gefið knöttinn til framvarðar á pennan hátt,
og gagnkvæmt. — Til pess að petta takist
vel með hvorum hælnum sem er, parf mikla
æfingu. — Byrjendum hættir aðallega við að
lifta fætinum of hátt, og nota of mikinn kraft
par sem bara parf hæga spyrnu afturábak.
Og hælspyrna á lofti ætti helzt aldrei að not-
ast, að minsta kosti ekki nálægt marki, nema
sem síðasta úrræði til að bjarga markinu.
6. Yljarspyrna.
Dessi tegund af spyrnum er ekki notuð
mikið, og pað parf tölvert mikla æfingu til
að ná árangri. Ef of lítið er prýst á knöttinn,
verður enginn árangur, og ef of mikið, getur
pað valdið ónákvæmri stefnu. — Dessar
spyrnur eru oftast notaðar fyrir mjög stuttar
og hægar „centringar". 0. p.