Hvöt - 01.02.1938, Qupperneq 40

S8
H V Ö T
Afengi og
[Sænskir læknar hafa meS sér öfl-
ugan bindindisfélagsskap: Svenska
Lákarnas Nykterhetsförening. Þetta fé-
lag hefir gefið út fjölda bæklinga um
áfengismál. Eftirfarandi grein er tek-
in úr einu þeirra: Spriten oeh bil-
olyckorna. -— Ritstj.]
Bifreiðin hefir lagt undir sig
heiminn. Ekkert farartæki er
eins algeng og hún. Hún er
þægilegt og meinlaust farar-
tæki, ef hún er rétt notuð, en
hættuleg farþegum sínum og
öðrum vegfarendum, ef öku-
maðurinn gætir eigi varúðar og
er ekki starfi sínu vaxinn.
Bifreiðaslysin eru mörgum á
hyggjuefni. Þau eru hinn þungi
hans, — því miður, — Áfengis-
nautnin varð hans þrautarlend-
ing. — Og nú er hann dáinn,
og hvílir í friði í gröf sinni,
flestum gleymdur. — Vertu
sæll, gamli vinur og leikbróðir.
— Ég geymi minningu þína,
bæði frá því, er við vorum
saman í foreldrahúsum og líka
frá því, er ég sá þig í niður-
lægingu þinni í drykkjukránni
í höfuðborginni. — Það sann-
ast á þér, að það er annað gæfa
gjörfugleiki.
bifreiðaslys
skattur þægindanna, hin geipi-
legu gjöld gálauss aksturs.
Lífeðlisfræðingurinn W. R.
Miles í Yale í Bandaríkjunum
hélt fyrirlestur á 13. ársþingi
Highway Research Board, sem
hann nefndi ,,Alcohol and Mo-
tor Vehicle Drivers". Þar vekur
Miles athygli á því, að á síðast-
liðnum 15 árum hafi fleiri menn
farist við bifreiðaslys í Banda-
ríkjunum en í öllum styrjöldum
þessarar voldugu þjóðar, inn-
anlands og erlendis, frá því að
hún skildi við Englendinga
1789. Að meðaltali farast 100
manns á dag við bifreiðaslys
og 2500 slasast.
Til þess að draga úr þessum
slysum þarf að vinna að eftir-
farandi:
í fyrsta lagi að fullkomna
bifreiðarnar, svo að þær séu ör-
uggari. Endurbætur á hemlum
hafa þegar gert mikið gagn.
I öðru lagi að bæta vegina
og stjórn á allri umferð.
I þriðja lagi því, sem ef til
vill er lang erfiðasti hjallinn,
að auka dugnað og ábyrgðar-
tilfinningu ökumanna.
í sambandi við hið síðast
nefnda rekst maður á viðfangs-