Austri - 19.12.1991, Síða 3

Egilsstöðum, jólin 1991.
AUSTRI
3

Þér er fæddur frelsari
u
í fuuja okkar ffes tra er frásögnin nm fœðingu
frdsarans sveipuð œvmtýraljóma. Við sjáum fyrir
okkur umkomufaust 6am í fátækíecju gripafiúsi þar
sem vagga fess erjata. María ogjósef standa fpar
nœrri ósamt jjárfdrðunum sem fengu fyrstir að
fieyra fessi stórkostfegu tíðindi. Gripaíiúsið er
snyrtxfegt með fvreinum og faffegum búpeningi þar
sem fitfa Jesúbamið íiggur í fiagardegri jötu með
fiáími í stað scengurvers. Afft er svo skínandi bjart,
fiugfjúft og faffegt.
Ekki vií ég spiffa fessu minningarbroti fínu,
fesandi góður, minningarbroti sem fiejur fíkfega
búið í fiugskoti fínu, afftfrá bemskujófum fpinum.
Hefgifeikimir í kirkjunni staðfesta fetta, jófakortin
með faffegu myndunum, föndur bamanna í
skófanum o.s.frv. En var þetta svona?
Jesús Kristur, frefsari mannanna, fceddist í
gripafuísi vegna fpess að fvonum stóð ekki annað tú
boða. María og Jósef vom komin tif Betfefiem tÚ
þess að skrá sig í manntafi fvi semÁgústus keisari
fét skrásetja. Ferðafag fpérrra frá Nasaret tif Betfe-
fiem var fpví engin skemmtiferð af þeirra fiáfju og
María að fví komin að eiga. Loks er fpau komast
á áfangastað, þá fá fpau fivergi inni. Borgin var
yfufuff af ferðamönnum sem voru komnir tú þess
að fáta skrásetja sig. Jósef fiejur áreiðanfega verið
finugginn yfr þessu. En reynt sitt besta tÚ þess að
gera aðstöðuna í gripafiúsinu sem þcegifegasta.
Hver varð svo framvinda frásögunnari Braust
Jesús fram tÚ mannvirðingar og metorða í fifanda
fífU’ Nei, það er nú öðm ruzr. Hann var handtek-
inn á þrítugsafdri, fiœddur, fiúðstrýktur, fíffátinn.
Meira að segja ícerisveinafiópur fians saman stóð af
fátcekum afmúgamönnum, sjómönnum, toff-
fieimtumönnum, konum. Fófki sem ekki naut
mikúfar virðingar í samféfaginu. Ef ekki vcerifyrir
páskadagsatburðinn, upprisuna, þá vceri þetta
raunafeg frásaga mikifhcefs kraftaverkamanns og
fítið tifefni tif þess að fagna á fceðingarcfegi fians.
En í stað barmrcenna endfafoka, fengum við fuff-
vissu um að Jesús er sonur Guðs, frefsarinn sem
beðið var eftir. Komu ímos í fieiminn minnumst
við á jófum. Lcerisveinahópurinn varð fwmsteinn
kristinnar kirkju sem er dcemigert tú£n um það
bvemig Guð notar fiið smáa tÚ þess að gera stór-
kostfega fúutx.
Við emm því í sömu spomm og fjárhxrðamir
sem jyrstir fengu að beyra tíðindin um fceðingu
Krists. Nú er komið að því að fáta fífið mótast af
trú okkar á bann og gera okkur far um að gfeðja
náunga okkar affa cfaga, styrkja með bvatningar-
orðum og kugga í raunum. Þá em jóf bjá okkur
afft árið um kring.
Jófastundin, þegar við minnumst fceðingar frefs-
arans, er okkur því tÚhfökkunarefni, ungum sem
gömium. Viðfinnum þennan innrifrið, þakkfceti og
birtuna sem skín í gegn í dimmasta skammdeginu.
Það er fpví ekki að ósekju að jófin em oft köffuð
bátið fjóssins. Við skrýðum bús okkar gjaman með
fjósum, skreytum jófatré, tendmm kerti og fátum
foga á oðventuúransi. Afft þetta minnir okkur á
fjósið sem Jesú Kristur er í fifi okkar. Jófafjósið.
Afft þetta gemm við vegna fceðingar sem áttx sér
stað jyrir óraföngu. Þá kom bið eiiífa fjós í heim-
inn.
Umstangið sem verður þegar jófin náfgast,
fíkist því ástandi sem ríkti þegarfceðingujrefsarans
bar tif. Affir voru á þönum að sjá fyrir sér og
sínum. Koma sérjýrir í búsaskjófi svo að öiigisti-
rými borgarinnar voru upptekin. Fáir veittu því
athygii þó svo aðkomufóík gisti i fjárhúsi gistúiús-
eigandans. Fceðingjesú hafði því engin ábrif áfófk
afmennt í Betfehem. TÚ þess voru menn of upp-
teknir af öðm.
Nú fer fceðingarhátíð frefsarans í hönd. Er rúm
fyrir hann á heimÚi þínu eða verður þú upptekinn
af einhverju öðmi’
Sr. Gunnar Sigurjónsson
Skeggjastöðum