Vorblómið - 01.04.1933, Qupperneq 9

YORBLÓM. IÐ
7.
STYGGUS
.H E S T U R .
Ég fór uppí sveit í sumar* að Skeiðha'hoLti é Skeiðum. Mer þótti
mjög gaman í þeirri ferð. Eittsmn, sem oftar, fcrum við Knutur, ÓIi
og eg a;. sækja hestana óðmn, Slexpnir og Dreyra gamla. Viö na'ðum
óðni undir, ems. Svo fórum vxð -að eiga viö Sleipiai. Við vorum nokkra
stund að na' honum, af því að hann var mjög styggur. Við na'ðum honum
þannig, aö við heizluðum ma rga spaka
hesta, bundum þa' saman þannig, að
við bundum hvern í taglið a' ömum,
svo að það va r em halarófa. Svo
teymdum við -lestina kr.mg um Slexpni,
Þega r við vorum buhir 'irð na' honum
beizluðum vxð hann. Ég a'tti að ríða
honum heim. Knutur sem helt í hann, sleppti- honurn,. Ég ætlaði að grípa
í. taummn og kasta mer a bak, þa hljóp hann með beizlið a ser ut um
hagann. Við hlupim a eftir honum bölvandi og hótuðum honum öllu íllu
en a'rangu.rslaust. -Þa rna eItum víð hann í fuLIan klukkuóima. Hann varð
sltaf æstarx og æstari, hann þóttxst ætla að stökkva a ckkur, en við
hlupúm undan. ÓIi varð að fa ra heim með Óðmn. Hu vorum við ekki nems
tveir a eltast við hann. Ekki gátum v'ið skilið við hann með beizlmu,
því beizlmu urðum við að na. Loksins eftir Langa mæðu na'ðum viö
honuro. Svö ,1'órum við að reyna a ð na Dreyra. Hann hljóp fra 1 fyrstu,
en vxð na'ðum honum eftir nokkra stund'. Við tvímenntum a SLeipni heim
til að hegna honum fyrir óþekktina.
Guðni Magnusson
---0O0---