Vorblómið - 01.04.1933, Síða 12

VORBLÓMIÐ.
10.
að íslensku börmn, emkum stúlkurnar, -vilja ekki vera 1 ullar-
sokkum. Þær eru svo servitrar og segja meö olunda rsvip: ,'Krakkarnir
eru aó stríða mer, ef eg er í ullarsokkum, og auk þess stinga þeir
mig”. Jíg var svo mikill kja^m, ems og a ,nr, aö vilja ekki vera í
ullarsokkum, en nú er me'r a Iveg sama hvaö aörir segja , síöan e'g fór
að hafa vit a' því.
Hallfríður Guöhrandsdóttir.
* --0O0---
M I N N I N G ’ Á S U M R I N U , ,
Ég va r í sveit í sumar. Bærmn sem eg va r a' heitir JÍsar og er £
Ska f ta'rtungu. Þa 5 var emusmm að jeg fór aö heiman með húsbóndanum.
Við vorum mejlítmn dreng sem húsbcndinn átt.i,. Drengurmn va r 5 a'ra.
Við vorum með vagn meo okkur. Leið okka r la' vestur yfir KÚðaf ljot.
Ferðm vestur yfir fljótið gekk vel, En þegar við fórum- austur yfir
fljótið aftur, festist vagnmn í sandbleytu og. húsbóndinn varð að
fa ra af baki. En hesturmn sem hann reið át va r svo ólmur að komast
austur yfir, að hann stökk austur yfir fljótið og eg varö að elta
hann.ág na' í honum fyrir austan fljótiö, En þegar eg kom með hestmn
^ ..... •'V' • - .* ■> .*
aftur til húsbcndans, ætluðum við a reyna .a.ö. na' vagmnum upp úr fljo
mu og biðja Vigfús'litla að ha id.a i hestinn, sem óg sótti. En Vigfús
Iitli þorði ekki að standá utí fl.jótmu., svo að úúsbóndmn varð að
fa ra fram að Syðri-Myri og sæk.j',, mann tíl að hja'lpa okkur. Þegar mað-
urinn va r kominn na'ðum við va’ghThum‘upp úr sandbleytunni'og eftir
þa ð gekk okkur vel heim. , f
Hulda. Jónsdóttir.
---oOo---
SVEITIH M í H .
tíg er í Þmgva llasvei.t a' hverju sumri. Á hverjum degi, þegar