Vorblómið - 01.04.1933, Síða 17

VORBLÓIÍI
14.
g 6 r>
Y S T I R
EÍnu sinn var lítil etúlka. I-íún hét jóna og vo.r 10. ára. Hún
átti lítinn "bróöur. Þau voru tú:n aö a:sEa pabba sinn. Einu sinni
fcr rtacma hennar .1 vir'm. t.ii Jsns hanpYanrs, Þeg.ar hún f5r, sagoi hú.n
viú Jcnu litlu, ’’Þú mát’i: r i 'L aí "•?, g )6 við har-n bróÖur þann''., "J.á -
jú/ , sagoi Jom. jóna vrar í skólo J..-- .... : dag át;;i 'bckkurtnn hennar a.ð
fara í skemntiferð út { rpkcr< kl, 3.. ') hvaÖ ég vildt;, ao ég xssrx gæti
farið með .Jjeiia, jþað nr SÝc iejoinlegt .að sjá. pau fará.'S sagði Jóna við
sjálfa sig. Kl. 3. konu torrun að snkja J:;nu. Jóna sagöi, að hún
rnetti ekki. fara, þvi nanird hennar væri ’ekki heina, " Og ég vérú að
g'3ta bróður raíns" , "lir hann vakandr •nú.rta.* ? epuroi Helga frá Hól. "ITei"
svaraði jóna, "ÞÚ getur ba íarið mcða,n hapn sefur" , so,gði Gunna systir
Holgu. "Nei, ég fer ékki" , sagð.i Jc.na, Að því húnu fóru börnin, og
Tóna var hcima. Kl. 4. kom páhhi. einnnr telpunnar og’spuröi ."Af hverju
fórst þú ekki með þéim?" Éh átt:i ■ að gæta ha.rs Torócur míns, því mamma
fór í hurtu," sagði jóna, . "Þú ertv-gpð ' systir " sagði hann, og þess
v-.-gna ég að ge.fa þér þetta, og "vértu nú sæl" . Verið þór sælir,
■ (,:• ;■ ; . u fvrir, ságð’i Jóna- Jm kvóldíö, þegar mamma hennar kom k
h íin, Tcnr-. henni frá peeou og lct hana fá seöilinn, það voru 10.
•"■o ivu . ■: crc góð stúlka og' góö systiv, Jona min" , sagði mamma hcnn-
ar,"og góð dóttir". ^ • ’ . . , .
Ólöf fí. Indriðadóttir.
ii u i. i, . r t. .• s; '. u
S N J Ó R I TT N
fínj ori.nr,
Snjórinn kemur úr loftinu. Tk.nn cr hvítur ems og allir vita.
,. :_• o.ppi. nema á Vetrum og þá þykir öllum hörnum gaman að renna
sér á snjónuin bsði á skiöum og slcöum, Þegar rigning er myndast tjarn,