Austri - 14.01.1993, Blaðsíða 6

6
AUSTRI
Egilsstöðum,14. janúar 1993.
Framsókn á
fjöllum
Framsóknarmenn á Austurlandi
fóm sína árlegu skemmtiferð að
þessu sinni laugardaginn 25. júlí
1992. Ekki virtust veðurguðirnir
ætla að verða ferðafólki hliðhollir,
því um morguninn var norðvestan
þokuloft og rigning, hiti 6 stig.
Ferðinni var heitið í Snæfellsskála
og Snæfell auðvitað þoku hulið.
Við Bjöm Bjamason í Birkihlíð
lögðum samt af stað út að Egils-
stöðum. Það hefur eflaust ýtt undir
Bjöm að fara, að þegar tilkynning
um þessa ferð var birt í Austra var
þess getið að gróðursetja ætti trjá-
plöntur, eina plöntu fyrir hvem
framsóknarmann í kjördæminu,
vísir að framsóknarskógi. Einnig
átti að grilla lambakjöt í Snæfells-
skála.
Bjöm tók með sér að heiman fjóra
svokallaða stafi, sem notaðir eru til
að setja niður trjáplöntur. Þegar
við komum í Egilsstaði, lögðum
við bílnum á bílastæði hjá Sölu-
skálanum, fórum út og tókum að
svipast um hvað við sæjum af
framsóknarfólki, kannski ekki svo
auðvelt að þekkja það frá öðru
fólki þama í rigningunni. En þó
komum við brátt auga á Karen
Erlu varaþingmann framsóknar á
Austurlandi. Við heilsuðum og
buðum henni að koma inn í Sölu-
skálann og fá sér kaffisopa með
okkur, sem hún þáði. En varla
hafði hún lokið við það, þegar hún
stóð upp og sagðist verða að fara
að sinna ýmsum undirbúningi, áður
en lagt yrði af stað. Um leið og
hún stóð upp Ieit hún til mín og
sagði, viltu geyma töskuna mína og
með það var hún rokin. Eg stóð
eftir með rauða tösku ekki rétt
skemmtilega á litinn fyrir flokkinn
minn, en hvað um það, töskuna
varð eg að passa. Við Bjöm geng-
um út meðal annars til að gá til
veðurs og hvort við sæjum eitthvað
af fólki. Nú, það stóð svo sem ekki
á því, það voru komnar tvær rútur
og fólk farið að raða sér inn í þær.
Við Björn settumst inn en ekki
báðir í sömu rútuna. Sveinn Sigur-
bjömsson sat við stýrið í minni rútu
og Jón Kristjánsson í fararstjóra-
sæti.
A slaginu kl. 10 rann lestin af stað,
tvær rútur og 10 smærri bílar 110-
20 manns.
Það var ekið norður yfir Lagar-
fljótsbrú um Fellabæ og framhjá
bæjunum Ekkjufelli og Skipalæk.
Eflaust hugsuðu margir: hvar
skyldi vera ætlaður staður þessum
blessuðum framsóknarskógi.
Meira að segja var mikið hik á
Sveini, hann horfði meira til beggja
hliða, en beindi sjötta skilningarvit-
inu fram á veginn. En brátt skýrð-
ist þetta þegar hann sá að hin rútan
stansaði vestan í löngum ás sem er
í Ekkjufellslandi. Þar lét Halldór
Asgrímsson varaformaður fram-
sóknar dreifa niðursetningarstöfum
og plöntubökkum meðal fólksins.
Eg fékk plöntubakka og þrekmikill
Borgfirðingur sem eg man ekki
hvað heitir, fékk staf og gekk hann
rösklega að verki við að stinga hol-
ur, en eg setti plöntur í og hlúði að
þeim. Eftir smástund var þetta
búið, settar voru niður 1200 plönt-
ur. Margar hendur vinna létt verk.
Fólkið safnaðist saman í hóp og
blés mæðinni.
Eg leit yfir ásinn og umhverfi og
segi: nú, þessum Framsóknarskógi
hefur verið valinn staður í mesta
sjálfstæðishreiðri Fellamanna.
Heyri eg þá, að einhver rak upp
skellihlátur að baki mér, eg leit við
og sá að það var Grétar á Skipalæk.
Mér varð þá að orði, hvað segir
Þráinn nú? Hann bara fussar, svar-
aði Grétar.
En nú var ekki til setunnar boðið,
allir röðuðu sér í bflana og ekið var
af stað inn Fellin. Jón Kristjánsson
lýsti bæjum og búskap þar, sama
gerði hann inn Fljótsdalinn að
Bessastöðum. Þar eru vegamót á
svokallaðan Fljótsdalsvirkjunarveg,
sem lagður er upp Bessastaðafjall í
mörgum beygjum. Þegar upp á
brún er komið var ekið eftir ágæt-
um byggðavegi eins og fólkið kall-
aði hann. Farið var framhjá Einars-
búðum, sem kenndar eru við Einar
Bjömsson í Mýnesi, sem gætti
þeirra ámm saman, en nú auðar og
yfirgefnar.
Lögð var lykkja á leiðina niður
fyrir utan eða norðan Laugará og
yfir hana. Þar á vestri árbakka er
gangnakofi þeirra Fljótsdælinga,
sem heitir Laugakofi. Þar er lítil
hringlöguð heit laug, kjörin til að
fara þar í bað, eða bara að setjast á
barminn og fá sér hressandi fóta-
bað. En allir vita hvemig fór fyrir
bakkabræðrum og létu allt fótabað
eiga sig.
Bílamir námu staðar við húsin og
fólkið tíndist út, mest til að létta á
sér fyrir næsta áfanga, þó skilyrði
til þess væm harla frumstæð fyrir
þennan fjölda. Ekki leið á löngu
uns blásið var til brottfarar. Var nú
farið sömu leið upp á veginn og nú
áleiðis í Snæfellsskála, veðrið hélst
stillt og gott, en þokan sat sem fast-
ast á fjallatoppum og þar á meðal á
Snæfelli.
Eitthvað var verið með gamanmál
og frumsamdar vísur, en ekki
minnist eg þess að þær gengju út á
það, að kveða burt þokuna. Þess
er áður getið, að Karen bað mig
fyrir töskuna sína. Þama einhvers
staðar á leiðinni, rann hún af stað
úr sætinu og datt í gólfið, sagði þá
einhver nærstaddur, hún er óþekk
við þig þessi taska. Þá urðu til hjá
mér eftirfarandi hendingar.
Töskuna eg tók að mér,
til að geyma.
Ekki veit hvar Karen er,
enn að sveima.
Öllum gamanmálum var laumað til
Jóns Kristjánssonar, sem sá um
flutning.
Þegar í Snæfellsskála kom, var þar
heldur köld háfjallagola, umhverfið
gróðursnautt og sást ekki fugl hvað
þá sauðkind eða hreindýr.
Þingmenn flokksins voru hand-
fljótir að kveikja á grillinu og raða
á það lambakjötinu, eitthvað höfðu
þeir af sjálfboðaliðum við það, því
ekki leið á löngu, þar til fólkið fór
að fá grillað kjötið ásamt viðeig-
andi meðlæti. Það var notalegt að
fara með diskinn sinn í hlýjuna,
setjast þar og borða.
Þegar allir höfðu borðað nægju
sína og gert heiðarlega tilraun til að
lækka kjötfjallið, var farið í bílana.
Skyldi nú haldið vestur að Brúar-
jökli og ekki nam Sveinn staðar
fyrr en framhjól bflsins voru þar að
hálfu í kafi í snjó. Flestir eða allir
fóm út og þrömmuðu upp aflíðandi
jöklabreiðuna.
I hópnum vom hjón af Breiðdals-
vík, Stefán Eðvarð Stefánsson og
Guðný Jónasdóttir með 11 mánaðar
gamlan son sinn Birkir Rafn. Þau
fóru víst eitthvað að bera til fæt-
urna þama í jöklabreiðunni og fara
þá að hafa orð á því hver mundi
vera elstur í hópnum. Bjöm í
Birkihlíð var þama nærstaddur og
sagðist vita um einn sem hefði orð-
ið áttræður á síðastliðnum vetri.
Þegar eg kom að bílnum eftir jök-
ulgönguna, kom Stefán með Birki
Rafn og skákaði honum í fangið á
mér og sagðist ætla að taka mynd
af þeim elsta og yngsta í hópnum.
(Hjónin í Tungufelli í Breiðdal
sendu mér myndina. Varð hún til
þess að ýta við mér að skrifa ferða-
söguna).
Nú raðaði fólkið sér í bílana og
ekið var af stað til baka í Snæfells-
skála, var samt aðeins stansað á
leiðinni farið út og rétt úr sér. Þar
skyldu nokkrir af þeim sem voru
með jeppabíla við hópinn, kváðust
ætla að fara í Hrafnkelsdal. Þegar í
Snæfellsskála kom, var enn beint
sjónum að Snæfelli, en þokan
gætti þess að við sæjum það ekki.
í Snæfellsskála var dmkkið kaffi,
sem gæslukonan þar var búinn að
hita. Að því loknu var lagt af stað
heimleiðis og má nú segja amen
eftir efninu, því farið var í einum á-
fanga inn á jökulsárbrúnna í Fljóts-
dal og út að austan um Hallorms-
staðaskóg og Velli. Ef til vill sá
fólkið þar framtíðarsýn um fram-
sóknarskóg út í Ekkjufellsásum.
Stefán Bjarnason,
Flögu.
( " ^
Munið eftir
smáfugl-
unum
\________________________/
Stefán Bjarnason heldur á Birki Rafni Stefánssyni.
Sögufélag tekur við
dreifingu á ritum
Þj óð vinafélagsins
Út er komið Almanak Hins ís-
lenska Þjóðvinafélags í 119 sinn.
Það hefur að geyma Almanak um
árið 1993, sem Þorsteinn Þorleifs-
son hefur tekið saman. Ritið er 184
bls. með fjölda mynda, sem tengj-
ast efni árbókarinnar. Það er unnið
í Prentsmiðjunni Odda. Bókaútgáfa
menningarsjóðs og Þjóðvinafélags-
ins hefur í fjölda ára séð um dreif-
ingu á Almanaki Þjóðvinafélagsins,
en nú hefur Sögufélag, Fischer-
sundi 3, tekið við dreifingu í bóka-
verslanir og sölu á Almanakinu og
einnig Andvara.
Ljósmyndasafnið á Egilsstöðum:
Af hverjum er myndin?
Myndir frá Stefaníu Hrafnkelsdóttur og Gísla Hallgrímssyni, Hall-
freðarstöðum, Hróarstungu.
Ef lesendur vita hverjir eru á myndunum þá vinsamlegast komið
upplýsingum til Guðrúnar Kristinsdóttur í síma 11451 eða Sigurðar O.
Pálssonarí síma 11417.
Ok.___~
Vallaneskirkja í vetrarskrúða
Austramynd: AÞ.