Austri - 17.12.1998, Blaðsíða 18

18
AUSTRI
Jólin 1998
„Lampar“
Leiðbeiningar:
1. Brjótið blaðið sam-
an í miðjunni.
2. Klippið inn í blaðið
þeim megin sem
brotið er. 1. cm á
milli, ekki klippa í
sundur.
3. Opnið blaðið og
límið endana saman.
4. Festið smá spotta
öðru megin til þess
að hægt sé að
hengja upp.
• Með því að nota gylltan pappír og hafa lampana stóra má láta þá standa á borði með tekerti í. Varast ber að setja kerti í litla lampa eða
hengja þá upp með kerti í þar sem eldhætta er mikil. Pínulitlir „lampar“ em mjög sætir á jólatréinu. Góða skemmtun
Hin fyrstu jól
Tvær manneskjur gengu eftir götunni.
Maður og kona. Þau gengu hægt. Þau voru
mjög þreytt. Þau áttu langa ferð að baki.
Þetta vom María og Jósef. Þau þurftu að fara
til Betlehem. Það var bærinn, þar sem Davíð
konungur bjó í forðum. Þar áttu þau að
skrifa nöfnin sín. Keisarinn hafði skipað svo
fyrir. Og það sem keisarinn skipaði fyrir um,
það varð að gera. því hann stjómaði nálægt
því öllum heiminum.
Keisarinn vildi vita, hversu margt fólk
byggi í landinu. Þess vegna þurftu allir að
skrifa nöfnin sín, hver í sínu þorpi. María og
Jósef þurftu því að fara til Betlehem. Það var
þeirra þorp. þar áttu fjölskyldur þeirra heima
áður.
Leiðin til Betlehem var löng. þau gátu ekki
tekið rútu, því á þessum tíma vom engar til.
Þau þurftu að ganga alla leiðina. Það tók
mjög langan tíma, og þau urðu mjög þreytt,
sérstaklega María.
En loksins sáu þau úr langri ijarlægð hvítu
húsin í Betlehem. í millitíðinni var komið
kvöld. Sólin var að fara að setjast. Jósef
sagði: „Komdu María! Núna emm við bráð-
um komin. Og þá skulum við flýta okkur að
finna stað, þar sem við getum gist í nótt.“
Þau gengu áfram og vom brátt komin til
Betlehem. En núna var næstum því orðið al-
veg dimmt. Þau komu að stóm húsi. Það var
gistihús. Þar gat maður sofið, þegar maður
var á ferðalagi. Þar væri líka rúm fyrir Mar-
íu, þar sem hún gæti hvílt sig vel.
En það vom margir aðrir líka á ferðinni,
og þeir vildu líka fá að sofa þar. Húsið var
allt fullt. Jósef og María leituðu víðar, en
hvergi var pláss að finna. Það var ekki nokk-
urt pláss fyrir þau í gistihúsum. Hvað áttu
þau nú að gera? Urðu þau að sofa úti undir
bemm himni? Nei, sem betur fer ekki. Þau
fundu samt eitthvað. Þau fundu fjárhús og
gengu inn í það. Féð var ekki þar. Það var
úti í haga. Sem betur fer var þar hey, og þar
stóð líka jata. Jatan var nokkurs konar trog
úr timbri, fóðurtrog, sem féð borðaði úr. I
því bjó Jósef til rúm úr heyi. Þar gat María
sofið. Þau þökkuðu Guði fyrir þennan frið-
sæla stað sem þau höfðu fundið þrátt fyrir
allt.
„Góða nótt, María.“
„Góða nótt, Jósef.“
Síðan varð allt hljótt. Það var alveg dimmt
úti. Stjömumar glömpuðu á himninum. Það
var nótt í Betlehem.
Og þessa hljóðu, dimmu nótt, í fátæklegu
fjárhúsi í Betlehem gerðist síðan eitthvað
stórkostlegt. Það stórkostlegasta sem gerst
gat á jörðinni. Þar eignaðist María barnið
sem engillinn hafði sagt henni frá fyrir svo
löngu síðan. Það var svo lítið. Alveg eins lít-
ið og hjálparvana eins og öll nýfædd böm.
Það leit út eins og venjulegt nýfætt bam, en
það var heilagt. Það var sonur Guðs!
Þegar það yrði stórt, átti það að verða kon-
ungur og gera alla menn hamingjusama. Það
hafði engillinn sagt.
María gladdist mikið yfir barninu sínu.
Hún tók það í faðm sér og kyssti það blíð-
lega.
Jósef var líka glaður. Hann snerti það gæti-
lega með stóm grófu smiðshöndunum sín-
um. Þau voru ekki með nein föt en vöfðu
bamið í klúta. Þau höfðu ekki heldur neitt
rúm og lögðu bamið því í jötuna.
„Hann á að heita Jesú“, sagði María, „það
sagði engillinn.“ Þama lá litli konungurinn í
fóðurtrogi fyrir dýr.
Sonur Guðs fæddist í fjárhúsi.
Þýtt og endursagt: Cornelía og
Aðalsteinn Þorsteinsson
Jólaþuia
Til byggða kom einn jólasveinn
hann var hreinn og beinn.
hann kom með pokann sinn
í honum var pakkinn minn.
Hannfór til kátra krakka
með marga pakka.
Niður um strompinn hannfór
hann var rosa stór.
Hannfékk á sig sót
og steig á kökumót.
Hann óskraði svo hátt
að pabbi sagði: Hafðu lágt!
Hvað er um að vera hér?
Sveinninn steig ofan i smér.
hann rann og niður á gólfið datt
Ég segi það alveg satt.
Hann varð hrœddur og hljóp
og rak upp óp.
Henti nokkrum pökkum
handa sofandi krökkum.
Hann hljóp að andapollinum
og varð blautur á kollinum.
Krakkarnir sögðufrá þessu
svo fóru þau í messu
þau sungu síðan Heims um ból
þannig voru þessi jól.
Höf: 3. bekkur S
í Egilsstaðaskóla.