Fréttablaðið - 17.11.2020, Blaðsíða 12

Elsku pabbi okkar, tengdafaðir, bróðir,
mágur, afi og langafi,
Kristján Þór Þórisson
lést á Landspítalanum
við Hringbraut 9. nóvember.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 19. nóvember kl. 15.
Vegna fjöldatakmarkana geta bara nánustu ættingjar
verið viðstaddir útförina. Blóm og kransar afþökkuð
en þeim sem vilja minnast hans er bent á Neistann,
styrktarfélag hjartveikra barna.
Anna Þuríður Kristjánsdóttir
Þorgerður Kristjánsdóttir Sigurður St. Jörundsson
Kristín Þóra Kristjánsdóttir
Sif Kristjánsdóttir Trausti Þór Ósvaldsson
Þóra Þórisdóttir Grétar Samúelsson
barnabörn og barnabarnabörn.
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta
í yfir 70 ár
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi síðan 1996
ALÚÐ • VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn: 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og ræðum skipulag útfarar ef óskað er.
Margrét Ásta GuðjónsdóttirSverrir EinarssonKristín Ingólfsdóttir
Minningarkort á hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
Jóhanna Pálsdóttir
Hofteig 22, Reykjavík,
lést á Landspítalanum
mánudaginn 9. nóvember.
Útför fer fram í Laugarneskirkju
fimmtudaginn 19. nóvember kl. 15.00 að viðstöddum
nánustu aðstandendum. Þökkum auðsýnda samúð.
Páll R. Guðmundsson Guðrún Björk Bjarnadóttir
Hákonía J. Guðmundsdóttir
Elín B. Guðmundsdóttir Grettir Hreinsson
G. Skúli Guðmundsson Elizabeth Sargent
barnabörn og langömmubarn.
Dugnaður og samstaða ha fa einkennt st a r f Kvenna kórs Reykjavíkur á COVID-tímanum. Þar eru hörkukonur. Þær æfa gegnum netið, halda
fundi og meira að segja kórpartí,“ segir
Ágota Joó, stjórnandi kórsins sem einn-
ig er píanókennari. Hún segir kórkonur
hafa verið að undirbúa stórt landsmót
kvennakóra sem átti að halda í maí
þegar veiran setti allt úr skorðum.
„Stjórnin ákvað strax í mars að fresta
mótinu og um leið og við máttum ekki
hittast var búið til nýtt prógramm.
Markmið okkar var strax að halda
áfram starfinu, það fyllti okkur þeim
anda að lífið væri ekki búið þó allt væri
breytt, enda fylgir kórstarfi andleg
endurnæring, jafnvel í fjarvinnu því við
erum svo spenntar.“
Átta og níu radda lög
Tíu ný lög voru lærð í fyrri COVID-bylgj-
unni, átta og níu radda lög, án undir-
leiks, að sögn Ágotu. „Við gáfum ekkert
eftir. Konurnar vorkenndu sér ekki og ég
trúði allan tímann að þær gætu þetta.
Auðvitað var erfitt fyrir þær að syngja
einar, röddin virkar öðruvísi en í hóp og
þær þurftu að vanda sig enn þá meira.
En þær voru mjög metnaðarfullar. Við
ákváðum að taka upp eitt lag, þær tóku
sjálfar sig upp aftur og aftur þar til þær
voru sáttar, sendu mér upptökurnar
og ég blandaði þeim saman. Þetta er
ómetanleg reynsla.“
Ágota segir innileg og falleg lög í pró-
gramminu, líka gleðileg og skemmtileg,
full af bjartsýni og jákvæðum viðhorf-
um. „Þetta eru allt lög sem við getum
flutt hvenær sem er og ég veit að loksins
þegar við fáum að standa á sviði marg-
faldast þessar tilfinningar.“
Kórinn er nú að æfa jólasöng sem
hann býr sig undir að f lytja opinber-
lega ef reglur þjóðfélagsins leyfa. „Von-
andi náum við að gleðja einhverja og
hlökkum til þess,“ segir Ágota. „Við
æfum vikulega og stundum tvisvar.
Erum allar að læra eitthvað utanbókar
og þurfum að einbeita okkur algerlega.
Ég les af vörum og svip. Reynum að
byggja ofan á það sem áður er komið.
Samæfingarnar eru mikil áskorun, þær
heyra allar hinar raddirnar en eru, hver
og ein, einar í sinni rödd.“
Maðurinn sá hana fyrst á mynd
Ágota er frá Ungverjalandi. „Þegar
Íslendingar og Ungverjar mætast í
íþróttaleikjum og get ég alltaf fagnað
sigri,“ segir hún glaðleg og fræðir mig um
að það séu rúm 30 ár síðan hún kom. „Ég
bjó á Ísafirði í þrjú ár og í Njarðvíkum í
níu ár. Svo fluttum við hjónin með þrjá
krakka til Ungverjalands og bjuggum
þar í fáein ár svo börnin fengju að læra
málið,“ lýsir hún og kveðst, aðspurð,
hafa kynnst eiginmanninum, Vilberg
Viggóssyni, á Ísafirði.
„Það var á þriðja ári mínu þar. Hann sá
mig samt fyrst í myndaalbúmi foreldra
sinna áður en ég f lutti til landsins. Þeir
sungu í kór sem fór til Ungverjalands.
Þá var ég að ljúka tónlistarháskóla og
var líka samkvæmisdansari, meira að
segja Ungverjalandsmeistari, og þegar
íslenski kórinn kom sýndi ég dans og
foreldrar Vilbergs tóku mynd. Þetta var
1988. Nokkrum mánuðum seinna flutti
ég til Íslands, það vantaði bæði dans-
kennara og píanókennara á Ísafirði. Þó
var ég komin með starf í Ungverjalandi
en sagði því upp á leiðinni út á völl. Í eðli
mínu er ég samt lítið fyrir breytingar og
vil halda í það sem ég hef en svona eru
örlögin. Ég ætlaði bara að vera eitt ár hér
en það teygðist úr því.“
Er Viggó dansmaður? spyr ég. „Við
skulum sleppa þessari spurningu. En
ég get upplýst að þegar hann sá mig í
myndaalbúminu skráði hann sig á nám-
skeið!“ gun@frettabladid.is
Æfa, funda og halda partí
Kvennakór Reykjavíkur hefur ekkert slegið af þrátt fyrir að heimsfaraldur gerði inn-
rás í landið snemma árs. Nú æfir hann jólalögin. Ágota Joó er stjórnandi kórsins.
Kórstarfið fyllti okkur þeim anda að lífið væri ekki búið þó allt væri breytt. Því fylgir
andleg endurnæring, jafnvel í fjarvinnu, segir Ágota. FRÉTTABLAÐIÐ/SIGTRYGGUR ARI
Kvennakór Reykjavíkur á góðri stund. Í honum eru að jafnaði milli 50 og 60 konur. MYND/GUNNAR JÓNATANSSON
1 7 . N Ó V E M B E R 2 0 2 0 Þ R I Ð J U D A G U R12 T Í M A M Ó T ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
TÍMAMÓT