Safnablaðið Kvistur - 2019, Blaðsíða 16

16
Árið er 1989, ég er 7 ára gamall og
er líklega að reyna að slá met móður
minnar í Tetris í Gameboy. Skil ekki
hvernig hún fer að þessu og ég gruna
hana um að spila á nóttunni. Metallica
er uppáhalds hljómsveitin mín vegna
þess að bræður mínir segja mér að
hún eigi að vera það. Áhyggjurnar eru
ekki margar, kannski helst það að ég
á ekki BMX og allir eiga BMX. Á sama
tíma er verið að undirbúa og halda
fyrsta farskóla FÍSOS. Ég var ekki
kominn með hugann að safnastarfi
og menningararfinum þá en það átti
nú eftir að breytast og ég held að á
núverandi tímapunkti lífs míns að ég
hafi eytt meiri tíma á Sarpi en í Tetris.
Fyrsti farskólinn minn var einmitt
haldinn þegar ég var nýtekinn við sem
fagstjóri Sarps árið 2013. Ég hafði þá
verið fimm daga í starfi þegar ég hélt
erindi á farskólanum. Örlítið kastað í
djúpu laugina þar. Í lestrarsal Safna-
hússins stóð ég með þurran munn og
dúndrandi hjartslátt fyrir framan hóp
fólks með samanlagt áratuga ef ekki
árhundraða reynslu í geiranum. Þessi
fyrstu skref voru kannski aðeins erfið
en farskólinn átti eftir að marka djúp
spor í mínu faglega lífi. Ég man eftir
að hafa verið tekið opnum örmum í
hóp safnmanna alveg frá byrjun og
það var gæfuspor fyrir mig í starfi
að fá að kynna mig svona snemma á
vettvangi farskólans. Því miður missti
ég af næstu tveim farskólum og komst
ekki fyrr en árið 2016 í Reykjanesbæ.
Aðeins sjóaðri þá en árið 2013, þar
fékk ég að stýra hópastarfi um skrán-
ingu og aðgengi með Þóru Sigurbjörns-
dóttur frá Hönnunarsafninu. Það
skemmtilega við farskólann er einmitt
þetta tækifæri til að hitta kollega
sína og deila með þeim skoðunum,
nýungum og áhyggjuefnum. Tæki-
færi til að ræða hlutina út frá faglegu
sjónarmiði við fólk sem er að takast
á við sömu vandamál og þú. Ekki
skemmir svo heldur fyrir dansinn og
gleðin. Ég átti afmæli á sama tíma og
farskólinn var þetta árið og sama fólk-
ið og ég stóð skjálfandi fyrir framan
þrem árum áður söng nú fyrir mig
afmælissönginn. Ég held nú að stór
og skemmtilegur persónuleiki sem er
hvað þekktastur fyrir að vera alltaf
með myndavélina á sér hafi staðið
fyrir því. Það var svo á þessum farskóla
á sjálfri árshátíðinni sem ég ákvað að
sækja um starf við Listasafn Reykja-
víkur, meðal annars vegna hvatningar
frá góðum hópi samnemenda á far-
skólanum. Þar starfa ég í dag svo að
farskólinn hefur nú verið örlagavaldur.
Fyrsta farskólann minn erlendis fékk
ég svo að upplifa í Dublin í fyrra. Þar
var met sett í skipulagi og áhugaverð-
um heimsóknum enda bjó útsendari
farskólans á svæðinu. Mér finnst það
vera markmið farskólans að kynda
upp í faglegum áhuga manns. Það get-
ur stundum verið erfitt að vera fastur í
hringiðu verkefna safnamannsins. En
það er meðal annars farskólinn sem er
góð áminning ár hvert af hverju mað-
ur valdi þetta fag.
Mig langar að kasta kveðju á þau sem
stóðu að fyrsta farskólanum árið 1989,
þakka þeim fyrir framsýnina, dugnað-
inn og að hafa átt frumkvæði að við-
burði sem ég hlakka til á hverju ári.

Sigurður Trausti Traustason,
deildarstjóri í Listasafni Reykjavíkur
Í Farskólanum í Reykjanesbæ 2016. Margrét Araóttir,
Sigríður Rósa Sigurðardóttir, Sigurður Trausti
Traustason og Sveinbjörg Sveinsdóttir.
Ljósmyndari Hörður Geirsson.
FARSKÓLINN 30 ÁRA
Að kynda í
faglegum
áhuga manns