Víkurfréttir - 07.10.2020, Qupperneq 24

Krossmóa 4a, 4. hæð, 260 Reykjanesbær Sími: 421 0000 Póstur: vf@vf.is Auglýsingasími: 421 0001 Afgreiðslan er opin virka daga frá kl. 09:00 til 17:00
facebook.com/vikurfrettirehf
twitter.com/vikurfrettir
instagram.com/vikurfrettir
S t æ r s t a f r é t t a - o g a u g l ý s i n g a b l a ð i ð á S u ð u r n e s j u m
Mundi
Þetta hótel reis ekki
upp á þriðja degi.
O p n u m nýj a o g g l æ s i l e g a s k o ð u n a r s tö ð
v i ð N j a r ð a r b r a u t 11A á þ r i ð j u d a g i n n
n æ s t a á s l a g i n u 8:0 0.
D a g a n a 6.—12 . o k tó b e r e r 20%
o p n u n a r t i l b o ð a f b i f r e i ð a s k o ð u n
f y r i r f ó l k s b í l a .
Einhvað og eikkern megin ...
... audda og kvaseiru? Ég geri ekki ráð fyrir því að vera sú eina sem
hef brennandi áhuga á tungumálinu okkar. Það er erfitt að halda því
ósködduðu í samfélagi þar sem aðgengi að efni á internetinu er svo til allt
á ensku. Börnin okkar alast upp við að horfa á enskt efni og lesa á ensku og
með því er ég ekki að segja að þau gleymi íslenskunni en það hefur áhrif.
Talmál brenglast, stafsetning brenglast. Ég fyrirgef yngri kynslóðum ansi
margt, eins og slettur af og til og skammstafanir sem ekki voru til þegar
ég var að alast upp, þar sem samskipti fara mikið fram rafrænt – en lang-
varandi brenglun á tungumálinu er eitthvað sem við verðum að passa upp
á. Áður en lengra er haldið skal ég viðurkenna að ég er óþolandi mamman
sem leiðrétti börnin mín gegndarlaust ef sletturnar ganga fram af mér og
skrumskælingin fer yfir ákveðin mörk.
Viðurkenni hins vegar fúslega
ánægju mína með að enska er orðið
annað tungumál í skólagöngu barna
en ekki danska eins og þegar ég var
að alast upp. Ég hefði kosið betri og
lengri enskukennslu í mínu námi því
ekki hef ég notað dönskuna mikið.
Engu að síður hef ég ekki þolinmæði
fyrir því þegar börn tala hreinlega
eingöngu ensku. Mér finnst mikil-
vægt að viðhalda okkar tungumáli
og kenna börnum okkar að nota
öll þessi fallegu orð sem íslenskan
hefur að geyma. Lendi oft í að leið-
rétta ellafu ára stjúpson minn sem
notar enska setningaruppbyggingu.
Til dæmis: „Þetta er hvað ég sagði“
í staðinn fyrir „ég sagði það“ og „ég
ætla að taka sturtu“ í staðinn fyrir
„ég ætla að fara í sturtu“.
Ekkert ofangreint er eitthvað sem
kemur á óvart. Við búum á lítilli eyju
norður í Atlantshafi og samgöngur
til annarra landa tíðar. Atvinnuvegir
okkar byggjast mikið á útflutningi og
því mikilvægt að geta bjargað sér á
öðru tungumáli. Mér finnst að sjálf-
sögðu ekkert mál að reyna að við-
halda íslenskunni hjá börnunum
okkar með því að biðja þau hrein-
lega að tala íslensku þegar við á. Öllu
verra finnst mér þegar við tölum ís-
lenskuna bandvitlaust. Þá fer staf-
setningarpúkinn í mér á flug og ég
leiðrétti börnin mín hiklaust. Verst
af öllu er þó þegar maður talar við
fullorðið fólk sem talar vitlaust en ég
er nú ekki alveg svo óþolandi að ég
sé grípandi fram í með leiðréttingar
í tíma og ótíma – en ég geri þó þá
kröfu til fólks sem vinnur við það að
skrifa fréttir, bækur, greinar og þess
háttar eða æðsta valdið okkar, fólkið
sem vinnur á Alþingi, fari rétt með
málið okkar. Ég er án nokkurs vafa
ekki sú eina sem tryllibilast aðeins
í hvert sinn sem ég heyri „eikkern
megin“ sagt. Í eitt skipti fyrir öll, þá á
að segja „einhvern veginn“, punktur!
Mæli heilshugar með þáttunum
Kappsmáli á RÚV sem byggja svo
skemmtilega á okkar ylhýra móður-
máli og vona að okkur gangi öllum
vel að viðhalda móðurmálinu um
ókomin árhundruð.
LO
KAO
RÐ
INGU BIRNU RAGNARSDÓTTUR
Hóteldraumurinn endanlega jarðsettur
Í góðæri í upphafi aldarinnar voru stórir draumar um byggingu hótels að Útskálum í Garði. Grunnur hafði verið lagður að
hótelinu og mikið jarðrask unnið á Útskálatúninu, þar sem hótelið átti að rísa. Í hruninu varð út um hóteldrauminn, sem
svo endanlega var jarðsettur nú á haustmánuðum þegar gengið var frá landinu og það sléttað út en sáð verður í sárið.