Feykir - 23.10.2019, Qupperneq 6

Sigga er fædd í mars árið 1949
á Vatni á Höfðaströnd en flutti
ásamt foreldrum og tveimur
systrum, Ingibjörgu og Önnu,
í Mýrakot í sömu sveit árið
1954 og þar fæddist bróðirinn
Jón sama ár. Sigga segir að nóg
hafi verið að gera í sveitinni
á uppvaxtarárunum og þær
systur hafi leikið sér mikið
saman enda á svipuðu reki.
Barnaskóla sótti hún á Hofsósi
og þar sem enginn skólaakstur
var í boði og ekki var kominn
bíll á bæinn á þessum tíma,
hjóluðu þær systur, hún og
Anna sem er árinu yngri, alltaf
í skólann en leiðin frá Mýrakoti
í Hofsós er fimm kílómetra
löng. Það gat verið nokkuð
strangt í misjöfnum veðrum
og fyrir kom að þær þyrftu
að berjast þetta í hvassviðri
og jafnvel í stórhríð sem gat
skollið á fyrirvaralítið. Sigga
segir að þær systur hafi nú
reyndar verið heppnar með það
að veturnir voru nokkuð góðir
á þessum tíma hvað veðurfar
snerti og auðvitað voru þær
aldrei sendar út í neina tvísýnu.
Þegar Sigga var 18 ára hóf hún
nám í Hjúkrunarskóla Íslands.
„Það var tekið inn í skólann
tvisvar á ári, á haustin og seinni
part vetrar, og svo var útskrift
líka tvisvar á ári,“ rifjar Sigga
upp en svo skemmtilega vill
til að þann dag sem viðtalið er
tekið er einmitt útskriftardagur
hennar úr skólanum, 17.
október. „Við vorum 40
sem byrjuðum þarna, það
var nýfarið að fjölga svona í
hollunum. Þetta voru alltaf
kölluð holl og hollsystur þær
sem voru með manni.“
Það hefur náttúrulega enginn
karlmaður slæðst inn í þetta
nám á þessum tíma?
„Jú, það var alltaf einn og einn,
það var held ég einn sem byrjaði
með okkur en hann hætti námi.
Námið hófst með fjögurra
mánaða bóklegu námskeiði
og svo fór maður bara strax
að vinna úti á deildunum.
Það voru þó alltaf einhverjar
nokkrar kennslustundir sem
maður þurfti að sækja þó
maður væri að vinna. Við
tókum nú ekki vaktir strax, við
vorum blánemar þarna.“
Af hverju kom það nafn til?
„Ég veit það ekki alveg, kannski
vorum við bara svona miklir
blábjánar, eða kunnum svo
lítið,“ segir Sigga og hlær. „Við
vorum með kappa náttúrulega,
vorum í einkennisbúningi,
blár kjóll með hvítri svuntu og
VIÐTAL
Fríða Eyjólfsdóttir
svo kappi sem var rúnaður
og við fengum svokallaðar
bólur í hann, þetta voru svona
hnappar. Fyrst vorum við með
eina bólu og svo þegar við
vorum á síðasta ári þá vorum
við komnar með þrjár bólur.
Það var voðalega virðulegt að
vera kominn með þrjár bólur
í kappann.“
Sigga segir að námsdvölin
í Hjúkrunarskólanum hafi
verið skemmtilegur tími og
sterk tengsl myndast milli
skólasystranna. Flestar voru
stúlkurnar á heimavist en
fram undir þann tíma hafði
verið skylda að nemendur
skólans dveldu þar þó eitthvað
hafi verið farið að slaka á
þeirri kröfu þegar þarna var
komið sögu. Hjúkrunarnámið
Sigríður Jónsdóttir hjúkrunarfræðingur í Feykisviðtali
Þótti alltaf
gaman að
græða sár
Nýútskrifaður hjúkrunarfræðingur.
MYND: LJÓSMYNDASTOFA VIGFÚSAR SIGURGEIRSSONAR.
Fyrr á þessu ári lét Sigríður Jónsdóttir af störfum sem hjúkrunarfræðingur á Hofsósi
eftir að hafa staðið vaktina þar í nærfellt 45 ár og í hugum margra verið hvort tveggja
í senn, hjúkrunarfræðingur og læknir og hafa margir íbúanna hafa ekki síður leitað til
hennar viðvíkjandi ýmis mál, stór og smá, enda var hún lengst af með daglega
viðveru á stofu. Lengstan hluta starfsævinnar bjó fjölskyldan í íbúð á efri hæð
heilsugæslunnar á Hofsósi og því voru skilin milli vinnu og einkalífs ekki alltaf mjög
skörp. Eiginmaður Sigríðar er Óskar Hjaltason og eignuðust þau þrjú börn, Áslaugu
sem fædd er árið 1974, Jón Þór fæddist 1976 og lést árið 1999, og Kristin sem fæddist
árið 1991. Undanfarin níu ár hafa þau hjónin búið í Glæsibæ í Sléttuhlíð en jörðina
keyptu þau árið 1976 .
Feykir fékk Sigríði, eða Siggu eins og hún er jafnan kölluð, til þess að líta yfir farinn veg.
Sigríður Jónsdóttir. MYND: FE