Bæjarins besta - 30.12.1987, Qupperneq 8

8
BÆJARINS BESTA
Sigurður J. Jóhannsson
„Hverju reiddist goðið"
Fáein orð til Harðar Högnasonar
Pað verður að segjast strax í
upphafi, að þar skilur á milli mín,
fávíss og fákunnandi, (sbr. merk-
ingu orðsins lítilsgildur, svo sem
Hörður telur mig vera og kann ég
vel því mati af hans hálfu) og
menntamannsins Harðar Högna-
sonar, að ég átti ekki von á
skrifum eins og þeim er hann lét
frá sér fara í Vestfirska og heita
átti svar við grein minni í BB 11.
nóv. s.l. í gegnum áratuga starf í
íþrótta- og verkalýðshreyf-
ingunni, í pólitík, þar með talið í
bæjarstjórn ísafjarðar, hefi ég
blessunarlega sloppið við að
kynnast manngerð, eins og birtist
mér í skrifum Harðar.
Mér er full ljóst, að það er að
æra óstöðugan, að ætla sér að elta
ólar við skrif eins og þau er
Hörður lætur frá sér fara. Að
slepptum stóryrðum og upp-
hrópunum er fátt eftir, nema ef
vera kynni hagræðing hans á til-
vitnunum í grein mína og sú aug-
Ijósa staðreynd, að í seinni grein
sinni virðist hann ekki muna hvað
hann sagði í hinni fyrri. Pá virðist
honum ýmislegt óljóst, sem ræki-
lega var undirstrikað í grein
minni. Má þar sem lítið dæmi
nefna. að eftir að hafa undir-
strikað ,,vald og vægi“ ráðherra-
skipaðs forvera míns, þá lætur
hann það ósagt hvort ég hafi
fengið ráðherra skipan í bygg-
ingarnefnd eða ekki. í grein
minni fór ekki á milli mála hverjir
væru fulltrúar ísafjarðar og ekki
heldur um afstöðu þáv. heil-
brigðisráðherra til nefndarinnar.
þannig að hverjum sæmilega
læsum manni var þetta opin bók.
Ráðherra mvndi aldrei afneita
„sínum manni“ eins og kemur
fram í tilvitnuðu bréfi.
Minnimáttar-
kennd?
Fávísi mín og fákunnátta binda
hendur mínar. Ég er þess vegna
ekki í stakk búinn til að fullvrða
að menntamaðurinn, hjúkrunar-
fræðingurinn Hörður Högnason,
sé haldinn minnimáttarkennd. Sá
fylgifiskur mannskepnunnar
brýst út í ótal myndum og af
ólíklegustu ástæðum, Ég er hins
vegar mátulega treggáfaður til að
gangast ekki upp í því, þótt
Hörður sjái ástæðu til að ávarpa
mig sem ,,hans hátign" og að sem
slíkur tali ég ekki við ,,lægri gráðu
en yfirlækni". Við Hörð get ég
sagt það eitt. að ég hefi kynnst
mörgum læknum um dagana, þar
með töldum yfirlæknum, og verið
undir handleiðslu þeirra. jafnvel
svo árum skipti. Þessir menn
höfðu yfir höfuð í ríkum mæli til
að bera eðliskost þann er lítillæti
kallast, en sem því miður virðist
vanta hjá alltof mörgum í dag.
„Alvitur hjúkrun-
arfrædingur4í
Hörður kveður það algenga
meinloku að halda „að yfirlæknar
séu allt vitandi og allsráðandi á
sjúkrahúsum" og „víðsfjarri
öllum raunveruleika“.Pessum
kvilla er byggingarnefnd haldin,
að hans mati.
Hvað varðar undirritaðan og
kynni hans af yfirlæknum varðar,
skal tekið fram að það hefur
aldrei hvarflað að honum, að þeir
væru alvitrir. (Og áreiðanlega
hefur engum þeirra dottið það í
hug heldur.). Ég hefi aðeins haft
spurnir af einum „Alvitrum
lækni“ en frá honum segir í
Grímsæfintýrum. Hins vegar skal
ekki loku fyrir það skotið. að
einhver ,,alvitur“ hafi skotist upp
á einhvern annan tind hjúkrun-
argeirans, þótt ég fái ekki numið
það.
Barnalegar tilraunir Harðar til
að reka fleig á milli starfsfólks
sjúkrahússins og byggingar-
nefndar á þeirri forsendu að
nefndin vilji ekki tala við það, eru
í besta tilfelli broslegar. Þær eru
jafn broslegar og sjálfsánægja
hans og lítillæti er hann fjallar um
þátt sinn í störfum tækjanefndar.
En það er annara mál. Hún sagði
það nú líka á góðri stundu. vél-
ritunarstúlkan, að hún skrifaði öll
bréf fyrir forstjórann!
Stór orð hafa
mikla ábyrgð
Eftir að hafa gert samanburð á
störfum mínum og forvera míns
tekur Hörður þannig til orða:
„Ein afleiðing ofangreindra
vinnubragða formannsins eru
fjölmargir gallar sem nýja húsið
,.prýða“.(Tilv. lýkur.)
Það fer ekki á milli mála af
skrifum Harðar, að allt það er
hann agnúast út í, er mín sök. Og
nú er svo komið, að mati þessa
sjálfsumglaða og menntaða
manns, hjúkrunarfræðingsins
Harðar Högnasonar, að ég. sem
formaður byggingarnefndar, ber
ábyrgð á öllum hönnunargöllum.
sem á húsinu eru enda eru þeir
„afleiðing vinnubragða“ minna.
Minna gat það ekki verið.
Um þessi ummæli Harðar
Högnasonar vil ég aðeins segja
það, að ég dreg það í efa að hann
sé reiðubúinn að standa við þau á
öðrum vettvangi, en á síðum
Vestfirska fréttablaðsins. Sá
vettvangur er enn fyrir hendi.
í framhaldi af stóru orðunum
kemst Hörður síðan svo að orði:
„Með þessu er ég ekki að segja að
byggingin sé alvond. Öðru nær.
Þar er flest til mikils sóma.“ Var
einhver að tala um „holtaþoku-
væl“?
Sannleiksást
menntamannsins
í framhaldi af rullu sinni um
vinnubrögð mín kemur sérfræð-
ingurinn enn á ný inn á nauðsyn
þess að endurskoða „margra ára